Buraya geleli neredeyse üç gün olmuştu.İlk güne göre herkesin arası daha iyiydi,akşamları beraber plaja gidip oturuyor hatta yeni arkadaşlar edinmiştik.Tabi Bartu daha önceden tanıyordu onları ama biz yeni tanışıyorduk.Sabahları arkadaşlarım öğlene kadar uyuyorken ben de yürüyüşe çıkıyordum.Buranın havası o kadar güzeldi ki uyuyamıyordum.Şuan da koşu kıyafetlerimi giyinip telefonumu,kulaklığımı alıp yavaş yavaş yürümeye başladım.Evden yürüyüş alanına yaklaşık yarım saat vardı.Oraya kadar hızlı tempoda yürürken dinlediğim şarkı beni daha hızlı yapıyordu.Fazla güneş olduğu için Bartu'nun horozlu şapkasını ve güneş gözlüğümü de takmıştım.Koşarken bir kaç teyzeyle tanıştığımız için onlarla selamlaşmıştık.Çok tatlı teyzelerdi ve bizi de çok sevdiklerini hissettiriyorlardı.
Meydana geldiğim zaman şarkımı durdurup karşımda duran manzaraya baktım.Ağaçların arasında kalan evler renkli renkli oluşu ve gökyüzünün en güzel tona sahip olması nefes kesici gösteriyordu.İster istemez gözlerimi kapatıp gülümsedim.Güzel hissettiriyordu burası.
-Neye gülüyorsun öyle?
Çıkan sesle yerimden sıçrayınca korkumu fazla belli etsem de bunu şuan umursayacak havamda değildim.
-Ah! Korkuttun beni dedim.
-Üzgünüm.Bu kadar daldığını düşünmemiştim.
Elim ayağım boşalmıştı sanki.Korkuluklara tutunurken bacaklarımı kırıp ellerimle dizlerimden destek aldım.Küçüklüğümden beri böyleydim.Bir şeye odaklandığım zaman yanıma geleni ya da bana seslenenleri duymazdım.Onlar da bana karşı bir harekette bulununca böyle korkardım.Annem bu durumdan o kadar şikayetçiydi ki her defasında bana kaşlarını çatıp bakardı.Ama ne yapayım elimde olan bir şey değildi ki!
Ben nefes alış verişimi düzene sokmaya çalışırken bir el bana su uzattı.Düşünmeden alıp içtiğim zaman şimdi daha iyi hissediyordum.Doğrulup karşımda duran yeni arkadaşıma baktım.Eliyle çekingen bir şekilde ensesini kaşıyordu.
-Ben özür dilerim korkutmak istememiştim.
Onu rahatlatmak için gülümsedim.
-Yok hayır,senin suçun değil.Ben hep böyle korkuyorum böyle durumlarda.
-Bir kez daha olmayacak deyip oda gülümsedi.
-Anlaştık.
-Anlaştık.
Bir sorun vardı ki çocuğun ismini hatırlamıyordum.O gece birden fazla kişiyle tanışmıştık ve cidden hiç birinin ismini hatırlamıyorum.Bu düşünce bana ayıp gelince kafamı yere eğdim.
-Bir sorun mu var? dedi kahverengi gözlü çocuk.
-Bilmem deyip kendimce zaman kazanmaya çalıştım.Belki hatırlardım.
-Söyle hadi dedi gülümseyerek.
-Ya şey ben ismini unuttum.Hafızam pek kuvvetli değil de.O gün bir çok kişiyle tanışınca....
Çocuk karşımda kahkaha atınca komik bir şey mi dedim diye düşünürken kaşlarımı çattım.Ama çocuk inatla hala gülüyordu.Gülmesini bitirmesini beklerken suyumdan bir yudum daha aldım.Bu kadar komik olan şey neydi acaba?
-Kusura bakma fazla güldüm farkındayım ama sanırım aynı durumdayız dedi.
Kaşlarımı havaya kaldırınca neden bilmiyorum ama rahatlamıştım.Oda benimkini hatırlamıyordu ne güzel.Elini uzatıp:
-Ben Ozan dedi.
Elini sıkıp bende:
-Bende Mısra dedim.
