Prologue

131 2 0
                                    

Prologue


Big day. Or I guess one great fucking illusion. It's our engagement day. Two days have passed but I can still remember everything, even every details of it. Him on a top of a girl while enjoying banging each other, just fuck. I really want to stop this party kaso iniisip ko pa lang kung paano sasabihin sa parents ko ay tila ginagapang na agad ako ng napakatinding kaba. The parentals admire the Lucero so much at ano na lang sasabihin ko kaya ayaw ko matuloy ang engagement na ito, na hello dad I saw Klark banging some girl can we just stop this non sense. It's like an awkward thing to tackle, parang sobrang sensitive. And even if may nagawa sakin si Klark na masamang bagay, I still love him to bits but I still can't look at him without feeling disgusted. Sobrang nakakadiri.

And now, here I am, smiling in front of people, smiling like that I am not hurt, one great freaking liar. I need to act cool. But when I saw him, I lose all my senses. Hindi ko pa rin maiwasang humanga sa kaniya na tila nahiya ang tux sa napakagandang built ng katawan niya. His hair was kinda messy. Iyong tipong messy pero mas lalong nakadagdag sa kagwapuhan niya. I really admire how good looking he is. Wearing a white polo underneath his tux while the first three buttons were open that shows a glimpse of his well toned chest. He's so different now, two days lang kaming hindi nagkita pero parang ang laki na agad nang pinagbago niya. The Klark that I knew was kinda OC, even in his looks, he always wanted to put everything in its proper order and place. So ito pala ang nagagawa ng pagloloko niya, or maybe he's like this talaga, iyong sa una nerdy nerdy pero bitchy pala. Tch.

"You're drooling." Ngisi niya nang magkaharap kami.

Tinaasan ko lamang siya ng kilay bago tumungo sa assigned table namin.

"A pleasant evening to everyone." Masayang pagbati ng emcee sa lahat ng nandito ngayon sa party.

Kahit gaano ko kagustong makinig sa litaniya ng baklang emcee ay mas minabuti ko na lamang pumunta sa bar station para uminom ng kaunti para kahit papano ay maibsan ang nag-uumapaw kong nararamdaman. Okay lang sana kung sobrang galak ng nararamdaman ko ngayon, kaso hindi, halu-halo, inis, galit, sakit, lungkot at kung anu-ano pa.

Kagabi pa ako hindi mapakali kung ano bang tamang gawin ngayon. Kung hindi ko mapigilan ang engagement party na ito ngayon ay panghabang buhay akong makukulong sa isang relasiyon na puno ng pagpapanggap. I was about to empty the glass of champagne in front of me nang marinig ko ang pagtawag sa akin ng baklang emcee para pumunta sa mini stage sa harapan.

"Let's welcome the beautiful young lady right there, the daughter of the honorable lawyer in town and the owner of the C2C Cuisines, Ms. Megan Antoinette Cruz Castillo."

Naglalakasang palakpakan ang aking naririnig habang naglalakad ako papunta sa harapan, I flastered a smile in my face while walking para sa mga bisitang bumabati. They kept on saying 'Congratulations'. Congratulations my ass. Psh.

Uupo sana ako matapos kong makarating sa harap nang biglang mamatay ang ilaw. Sabay sabay na nagtilian ang mga bisita dahil sa pangyayari but it took only seconds nang lumiwanag muli ngunit sa isang particular na lugar lamang.

He was there at the center, with a pink tulip in his hand, looking directly at me while walking like some kind of a model. He's smiling, a very wide smile that reach his eyes. He's so happy like it was true, if I didn't know what happened maybe I will be the happiest girl now in town. But things really have its own way of ruining everything.

He gave me the tulip when he reached my place. He's looking directly at me na parang kaming dalawa lang ang nandito ngayon. Kung wala lang sanang nangyari ay baka halos himatayin na ako sa sobrang kilig at sa sobrang nag-uumapaw na saya. KUNG.

Pinaliit niya ang distansiya para sa aming dalawa kaya ngayon ay magkaharap na kami at walang ni isa ang pumuputol ng titigan. I was about to look away nang bigla siyang tumikhim.

"Hi Boss." Ngiti niya.

I can't even smile, all I wanted now is to cry.

"It's been what? It's been two years since we've met each other. I love how blunt you are the first time that we've met. Crazy girl I said to myself. But when I looked at you, wala na, nahulog na. Nakakalunod, nakakabaliw. You're the type of person that likes to be alone pero craving to have some friends. Nakakatakot kang lapitan. Kasi once na mapalapit sa'yo hindi mo na gugustuhin pang lumayo. You're like a puzzle that I love solving everytime, like a complicated math problem which I love to figure out."

Tumigil siya at tila may kinukuha sa bulsa niya bago tuluyang lumuhod.

"I know that we're still young, madami pa tayong pagdadaanan na problema." Suminghap siya bago patuloy na nagsalita para kasing naiiyak siya, pansin ko sa mga mata niya. "Alam kong may mga nagawa din akong pagkakamali sa iyo, sa relasiyon natin. I'm sorry for everything Boss. You're the last person that will be hurt because of me, but I still have some imperfections, I made mistakes. But please allow me to correct everything, forgive me for everything. And please allow me to be there by your side through good times and bad times. Let's walk together in this life. Together Boss. Please." Mahabang litany niya bago ilabas ang isang simpleng singsing sa isang maliit na itim na kahon.

"Will you marry me?"


"I'm sorry."

Stay Unfocused (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon