Words of my heart

Chapter 26

~*~
Matheo Mejia

Am I really assure about this?? Is this the right way to start my plan without the advise of my hyungs?? I don't know what to do right now..

We are now in cafeteria, facing each other while waiting our order.. At ako 'tong si tanga.. Naka-tingin sa kanya habang kabog naman ng kabog ang dibdib ko dahil sa kaba.. Bakit ba kase di ko magawang mai-alis ang tingin ko sa babaeng nasa harap ko ngayon.. I feel uncomfortable with this feeling.. Yun bang kahut na nasa harapan mo sya at sobrang saya mo na, meron pa din yung pakiramdam na para kang haharap sa parents nya sa sobrang kaba.. Iyon ang di ko maipaliwanag na paki-ramdam ngayon..

Imagine this.. Si Jia pa lang 'to ah pero kung maka-talon sa kaba at saya to'ng puso ko kala mo wala ng bukas, paano nalang kaya kung parents nya??..

Wala e. Advance ako mag-isip..

Saka ko lang nagawang iagalaw ngayon ang tingin ko ng dumating ang order namin..

Pinanuod ko lang na ilapag sa harapan namin yung mga pagkain.. Napa-tingin ako kay Jia at di maiwasang mapa-ngiti..

Parang gusto ko nanama tuloy syang pag-tripan dahil sa itsura nya.. Ganun na ganun ang itsura nya nung nasa bahay sya.. Tuwing kakain, para syang batang isang linggong di kumain kong maka-tingin sa pagkain.. Yun bang kumikinang kinang pa yung mga mata nya sa sayang maka-kita ng pagkain..

Medyo umubo ako dahilan para mapa-tingin sya sa akin.. Mas lalo kong nilakihan ang ngiti ko dahilan para lumukot ang noo nito.. I always love when she's mad or confused.. Mas lalo syang nag-mumukhang cute dahil sa naka-simangot nyang mukha..

“Bakit?” halata na sa boses nito ang pag-kairita dahil sa nakaka-lokong ngiti ko.. Parang gusto ko tuloy tumawa ng malakas ngayon pero di ko magawa dahil nasa cafeteria kami.. Kahit naman kami lang ang tao dito di naman magandang bigla akong tatawa ng malakas.. Syempre tahimik tapos bigla akong tatawa edi sya pang dahilan ng pagka-pahiya ko..

Umubo uli ako para linisin ang lalamunan ko at pinigilan ang malulutong na tawang kanina pa gustong lumabas sa bunganga ko..

Umiling ako at itinuon ang tingin ko sa pagkain.. “I know that fa~”

“Fvck you!” di ko na napigilan ang pag-tawa ko dahil sa reaksyon nya.. Tapos nagawa nya akong sabihan ng magic word na yon..

Inirapan lang ako nito at saka kumuha ng pagkain.. Habang kumakain kami di ko mapigilan ang umiwas ang titigan sya habang kumakain kahit na ang sama sama na ng tingin nya sa'kin..

Napa-tigil naman ako bigla sa pag-hagikhik ng tawa ng ipukpok nito at dulo ng tinidor na hawak nya sa lamesa.. “You!” iritang sambit nito, halos mapatalon naman ako sa biglang pag-turo nito sa akin nung tinidor nya.. “Inaya aya mo ko ditong kumain tapos tatawanan mo lang ako..” mahinang sambit nito na tila ako lang talaga ang kinakausap. Halata sa boses nito ang pagkainis dahilan para kilabutan ako..

“H-ha.. H-hindi ahh!” bakit ba ako nauutal?? Shit na 'yan! Nakaka-takot kase yung mga tingin nya sa akin.. Tapos yung pag-titig nya sa mga mata ko ngayon ay nakaka-takot na ewan. Basta kinikilabutan ako..

Kinunotan ako ng noo nito at mas lalong tinignan mata sa mata.. Hindi ko naman maiwasang iiwas ang tingin ko sa kahihiyang pinag-gagagawa ko.. Bakit ko ba kase sya tinawanan?? Bakit ko ba kase napag-tripan pang titigan sya habang kumakain.. Yan tuloy, para syang papatay ngayon..