İmpossible

No!

Sa psikopat okuyucularim :D

Finale cok ama cok az kaldı :( Ama size cok tesekkür ederim butun oy ve yorumlariniz icin. 11,2K olmusuz :D Gercekten suan dans edebilirim ama Rachel gibi bende dans edemiyorum ysnsjnsns Neyse opuyorum hepinizi dbnsndn

Sizi cok seviyorum

Oy ve yorumlarinizi bekliyorum

*********

"Baba!"

Bağlı olduğum sandalyeden babamın olduğu tarafa doğru gitmeye calıstığımda ipler buna engel olmustu. Tek olan sey benimde yere düsmemdi. Simdi ikimizde yerdeydik.

"Ah! Ne kadar da acınası bir durum. İkinize de acıyorum. " dedi ve siyah saclı adam bir sandalye cekti.

Sandalyeyi bizim olduğumuz tarafa gürültülü bir sekilde getirdikten sonra sandalyeye ters bir sekilde oturdu.

"Sizle ne yapsam cidden bilmiyorum. Belkide sizinle eğlenebilirim. Cok acınası haldesiniz ve bu komik. Birinizin kalkmaya gücü bile yok diğerinin ise elleri ve ayakları bağlı. Diğerlerini de getirelimde tam olsun." dedikten sonra kahkaha attı ve elini cenesinin altına koydu.

"Aslında gercekten iyi fikir." dedi ve sandalyeden kalktı.

"Diğerlerini de getirin." dediğinde Jackson'un babası Toby dısarı cıktı. Siyah saclı adamın William olduğunu anlamıstım artık. William'a baktığımda yüzünde iğrenc bir sırıtıs - kimi kandırıyorum, mükemmeldi- vardı.

Toby yanında 30'lu yaslarında güzel bir kadın ve kücük bir kız cocuğuyla geldi.

Bir dakika, bunlar Josh'un ailesi miydi? Kadın Josh'a cok benziyordu ve kücük kızın ise sadece gözleri Josh'a benziyordu. Onun gözleride Josh'un gözleri gibi yesilin en güzel tonuydu.

"İste simdi daha eğlenceli oldu. Onlarıda bağlayın"

Sesi depoda yankılanırken Jackson beni yerden kaldırmak icin geldi. O beni yerden kaldırıken Toby de Josh'un annesini ve kardesini bağlıyordu.

William önüme gecip durduğunda Josh'la ilk tanısmamızdaki gibi yüzüne tükürdüm. William yüzünü silerken sanki sinirlenmemis gibi durmaya calısıyordu ama sinirlendiği belliydi.

"Duyduğuma göre Josh seni baska biri icin terk etmis Rachel. Akıllı cocukmus doğrusu senin gibi biriyle daha fazla uğrasmamıs. Birde seni dövmüstü değil mi? İste simdi daha cok sevdim bu cocuğu. Biliyor musun? Zaten seni bulmamda bana yardım etti." dediğinde kaslarımı cattım.

İnkar edersem Josh'un ailesinin sonu olucaktı ve Josh'un kardesi tam gözümün icine bakıyordu. Onun hala yasaması gereken bir hayatı vardı.

"Umrumda değil. Ne yapıcaksan cabuk yap!"

Sol eliyle yanağımı oksadığında kafamı hareket ettirdim ama o cenemi sertce tutarak ona bakmaya zorladı.

"O kadar erken değil Rachel." dedi ve cenemi sertce bıraktı.

"Biliyor musun? Ah! Tabi ki bilmiyorsun. Annen ve ben birbirimizi cok seviyorduk ama biricik baban tekrardan geldi. Belkide sana bu hikayeyi anlatmıstır. Annen beni bu adam yüzünden terk etti. Daha sonra ise anneni öldürdüm cünkü kimse beni bırakamazdı. Aslında babanı da öldürmeyi düsündüm ama onun annenin acısıyla her gecen gün daha kötü olacağını düsündüğüm icin onu bıraktım.Tam hersey bitti derken...Bum! O ikisinin bir cocuğu olduğu öğrendim. Seni yıllarca takip ettim Rachel. En uygun zamanı bekliyordum. Daha sonra sen biricik oğlum-" dediğinde onun sözünü kestim.