“ခ်င္းယြင္ ခ်င္းယြင္…ေမာင္ေလး…”
“သခင္ေလး..သခင္ေလးေအာ္ခန္း သခင္ေလး ဘယ္မွာလဲ”
မနက္မိုးလင္းျပီဆုိတာနဲ႕ ခ်င္း၀မ္နဲ႕ ေရွာင္ဖူ ရွာေဖြေရးစတင္ရေတာ့သည္။ အိ္မ္နားက လူႀကီးေတြအကူအညီနဲ႕ လူနညး္နည္း လည္းလိုက္ပါကူရွာေပးႀက၏။ မေန႕ညကလည္းစိတ္ပူလြန္း၇လို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုး တစ္ေ၇းမွ မအိပ္ခဲ့၇။ ျပန္ခိိ်န္တိုင္ေရာက္လို႕ ျပန္မေရာက္လာတာကုိ မေန႕ကတည္းက ရွာခ်င္ေပမယ့္ လူႀကီးေတြ ကမနက္မွ ရွာဖုိ႕ေျဖာင္းျဖႀကလုိ႕သာ။
“ဘာမွ မျဖစ္ရဘူးေနာ္ ခ်င္းယြင္..ဘာမွျဖစ္လို႕မရဘူး။”
“မငိုပါနဲ႕ မမခ်င္း၀မ္.သခင္ေလးပါသြားတာစိတ္ခ်ပါ။ သခင္ေလး က ခ်င္းယြင္ကုိေသခ်ာေပါက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးမွာ။ သခင္ေလး ကအဲ့လိုလူဗ်…ကြ်န္ေတာ့္ သခင္ေလးကို သာ စိတ္ပူရမွာ..မဟုတ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေသရံုပဲ..”
ေရွာင္ဖူ လည္း မ်က္ရည္စမ္းစမ္းနဲ႕ ခ်င္း၀မ္ ကေတာ့ ငိုေနျပီ။
“ဟင္..ခ်င္းယြင္ရဲ႕ဖိနပ္ေလး..”
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္က သပ္သပ္ခြဲ၇ွာရင္းနဲ႕ဂူတစ္ခုေရွ႕မွာ ဖိနပ္တစ္ဖက္ကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဂူထဲကုိအေျပး၀င္သြားလုိက္သည္။
“ဟင္!!”
အထဲေရာက္ေတာ့ ခ်င္းယြင္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေအာ္ခန္းကရွိေနျပီး ခ်င္းယြင္ခါးကုိလည္း ခပ္တင္းတင္းဖက္ထားျပီး အိပ္ေမာက်ေန ပံု။
“ခ်င္းယြင္….”
“ဟင္ မမ..မမ”
ခ်င္း၀မ္ရဲ႕ ၀မး္သာအားရေခၚသံေႀကာင့္ ခ်င္းယြင္ ႏိုးလာရသည္.။ ထလုိ႕ေတာ့မရ ခါးကိုဖက္ထားတဲ့လက္ေတြက ခိုင္မာလြန္းလွ သည္။
“သခင္ေလး..သခင္ေလး..ထပါဦးဗ်ာ..သခင္ေလး။။ အရင္ ဒီေလာက္ႏိုး၇မခက္ပါဘူး။”
ခ်င္း၀မ္က ကူဖယ္ေပးလို႕ ခ်င္းယြင္ခါးကလက္ေတြလြတ္သြားျပီး ပက္လက္ေလးျဖစ္သြားတဲ့ ေအာ္ခန္းကုိ ႏိႈးရင္း စိတ္ပူလာေတာ့ ခ်င္း၀မ ္စမ္းသပ္ႀကည့္လိုက္သည္။
“သခင္ေလး ေအာ္ခန္း သတိလစ္ေနတာ.ျမန္ျမန္သယ္သြားရေအာင္..ခဏေလး မမ လူေတြသြားေခၚလိုက္ဦးမယ္”
YOU ARE READING
နှလုံးသားထဲက ဒဏ္ဍာရီ
Historical FictionBoth with Zawgyi & Unicode # ကိုယ့်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် character လေးတွေပါ။ ကိုယ့် စိတ်ကူးထဲက ဇာတ်လမ်းလေးကို ပုံဖော်ထားတာပါ။ " ချစ်တယ်ဆိုတာထက် မြတ်နိုးရတာပါ -ယွင်." "မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ ခင်ဗျား ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ပြီးတော့ မုန်းတယ် အစ်ကို ခန်း " #မတော်...
