အိမ္ေတာ္၀င္း၏ ေျမကြက္လပ္တြင္ပဲ ခ်င္းယြင္ နွင့္ ေရွာင္ဖူ ဓားေရးေလ့က်င့္ျပီးသည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ေမာပန္းစြာ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်လိုက္ႀကသည္။
“ခ်င္းယြင္ မင္း ရဲ႕ ဓားသိုင္းက ဘယ္လုိလုပ္ ခ်က္ခ်င္းႀကီး တုိးတက္လာတာလဲ.”
“ငါလား ?? အားတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ အစ္ကုိခန္းက သင္ေပးတယ္ေလ.”
ထိုုစကားႀကားေလေတာ့ ေရွာင္ဖူေလး ခမ်ာ မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႕စူပုတ္သြားရသည္။ ခ်င္းယြင္ သည္ အျမဲတေစ အခ်စ္ခံရေလေတာ့ ေရွာင္ဖူ မွာေတာ့ အားက်စြာႏွင့္ ခင္ပြန္းေယာက်ား္ျဖစ္သူႀကီး ထန္းေပါင္ကို အားမလိုအားမရ ကိုင္လႈပ္ပစ္ခ်င္မိသည္။
“သခင္ေလး က မင္းကို ဘာလို႕ အဲ့ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ႏိုင္ရလဲ ငါေတာ့ စဥ္းစားလို႕ကိုမရဘူး.။ ”
“ထန္းေပါင္လည္း မင္းကို ခ်စ္တာပဲ.။ သူ မေျပာျပတတ္လို႕ေလ.။ မင္း ခံစားလို႕ေတာ့သိတယ္မလား.??”
ေရွာင္ဖူ ခပ္ေရးေရးေလး ျပံဳးလိုက္သည္.။ အမွန္တြင္ေတာ့ လ်န္းထန္းေပါင္ သူ႕ကုိ အသက္ေလာက္ခ်စ္တာ သူသိပါသည္.။ မည္မွ်ပင္ အေနေအးကာ အားမရသည္ဆိုဆို ထန္းေပါင္ ထက္သာေသာ သူ အေယာက္တစ္ရာ ပံုေပးရင္ေတာင္ ခ်စ္ေသာသူကို မလဲႏိုင္.။
“ငါ သြားႏွင့္ေတာ့မယ္.။ ညေနေစာင္းေနျပီကုိ.။ အစ္ကိုခန္းက ဘာလို႕ျပန္မလာေသးတာလဲ မသိဘူး.။”
ေရွာင္ဖူကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး အရင္ထြက္လာခဲ့ေသာ ခ်င္းယြင္ ၏ ေျခလွမ္းတို႕သည္ စႀကၤန္တစ္ေလွ်ာက္ လွမ္းလာရင္းက ေရွ႕တူရူဆီမွ ေအာ္ခန္း ႏွင့္ မိန္းမပ်ိဴ တစ္ဦးကို ေတြ႕သည္။ မိန္းမပ်ိဴသည္ ေျပာစရာမရွိေလာက္ေအာင္ လွပကာ တန္ဖုိးႀကီး အ၀တ္တန္ဆာတို႕ ျဖင့္ အထက္တန္းလႊာ ထဲကမွန္းႀကည့္ရံုႏွင့္သိသာလြန္းလွသည္။ ေျခလွမ္းရပ္ႀကည့္ေနရင္းႏွင့္မွ ေအာ္ခန္းက သူ႕ကိုျမင္သြားျပီး ျပံဳးျပသည္.။
သုိ႕ေပမယ့္ စာႀကည့္ေဆာင္ဘက္ ဆက္ေလွ်ာက္သြားခဲ့သည္.။
အဘယ္ေႀကာင့္မွန္းမသိ လ်စ္လ်ဴရႈသလိုခံစားရကာ ခ်င္းယြင္ ရင္ထဲ တစ္မ်ိဴးျဖစ္သြားသည္.။
“အရူး.. ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေတြးေနတာလဲ အစ္ကုိခန္းက အလုပ္မ်ားေနတာကိုး.။အျမန္ေရမိုးခ်ိဴးျပီး စာသင္ေက်ာင္းသြားရမယ္.”
YOU ARE READING
နှလုံးသားထဲက ဒဏ္ဍာရီ
Historical FictionBoth with Zawgyi & Unicode # ကိုယ့်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် character လေးတွေပါ။ ကိုယ့် စိတ်ကူးထဲက ဇာတ်လမ်းလေးကို ပုံဖော်ထားတာပါ။ " ချစ်တယ်ဆိုတာထက် မြတ်နိုးရတာပါ -ယွင်." "မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ ခင်ဗျား ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ပြီးတော့ မုန်းတယ် အစ်ကို ခန်း " #မတော်...
