A Woman Called Lucy Horan Ft. One Direction {VOLTOOID ✔️}

Part Twenty-Two

P.o.v. Lucy
Ik droom! Dat kan niet anders! Ik lig gewoon thuis in bed en heb een nachtmerrie, toch? Maar hoe vaak ik ook met mijn ogen knipper, het beeld dat ik momenteel voor me zie, verdwijnt niet. Sterker nog, het verandert ook niet! Geen van beide trekt terug! Ik word boos van binnen, woest! Niall staat hier gewoon voor mijn neus een andere vrouw te zoenen! Goed, hij weet niet dat ik hier sta, neem ik aan, maar het betekend toch niet dat als ik niet mee op tour ben hij ieder willekeurig meisje mag zoenen? Of is dat hoe artiesten denken?

Ik probeer weg te kijken. Ik probeer mijn ogen te sluiten zodat het beeld mijn zicht verlaat, maar ik kan het niet. Ik sta stokstijf stil. Ik kan mijn ogen niet sluiten, laat staan mezelf bewegen om weg te rennen van deze verschrikkelijke situatie. Het enige wat mijn lichaam op dit moment schijnbaar kan, is tranen in mijn ogen vormen. Mijn ogen stromen helemaal vol met tranen. Gelukkig voor mij vervaagd dat het beeld dat ik hier voor me zie een beetje. Niet dat dat veel uitmaakt, want het staat toch al op mijn netvlies gegraveerd.

Precies als ik denk dat er geen traan meer bij kan, stroomt de eerste traan vanuit mijn oog via mijn wang naar beneden. En de tweede, en de derde. Het lijkt niet meer te kunnen stoppen. Ik vraag me af hoe dit er voor anderen uitziet. Ik sta hier, aan de grond genageld, omdat mijn man staat te zoenen met een ander, met de tranen die over mijn wangen stromen alsof iemand de kraan open heeft laten staan.

Aan het verschrikkelijke moment komt eindelijk een einde als Harry begint te schreeuwen. 'DUDE!' Roept hij hard. Niall en de vrouw schrikken zo erg, dat ze meteen een stap bij elkaar vandaan doen. Niall draait zich geschokt om naar ons. Zodra hij beseft dat Harry er staat, is hij even verbaast, maar dan vinden zijn ogen de mijne. Eerst lijkt er een glimlach op zijn gezicht te verschijnen, maar dan beseft hij zich wat hij zojuist heeft gedaan, en slaat het om. Zijn ogen worden groot en hij kijkt me meteen heel schuldig aan. 'Lucy...' zegt hij zacht. Zijn stem dringt door in mijn hersenen alsof dat de play-knop is die mijn lichaam nodig had. Ik kan alles weer bewegen en kan mijn hoofd eindelijk van hem wegdraaien. Ik draai me om naar de kant waar Harry en ik zojuist vandaan kwamen en begin te rennen. Ik begin zo hard te rennen als ik maar kan. Ik wil zo snel mogelijk weg van deze plek. Ik hoor Niall nog wat roepen, maar ik ben al weg. Ik ren zo snel als ik kan naar de uitgang. De tranen stromen inmiddels als watervallen over mijn wangen heen, maar ik negeer het. Ik negeer alles en iedereen om me heen en ren zo snel als ik kan de parkeerplaats op. Daar staat Marcus rustig met Andre te praten. Ze kijken allebei verbaast op als ze me aan zien komen rennen. 'Lucy?' Vraagt Marcus verbaast, alsof hij zeker wilt weten dat ik het ben. 'Take me back to the hotel' weet ik rennend uit te brengen. Marcus lijkt even niet te weten wat hij moet doen. 'Please' smeek ik dan huilend. Marcus knikt en rent met me mee naar de auto. We stappen snel in en rijden weg. Ik kom op adem en draai me om naar de kant waar ik zojuist vandaan kom gerend. Alle moed zakt in mijn schoenen als ik zie dat Niall niet achter me aan is gekomen. Heeft hij nou zojuist die vrouw boven mij gekozen?

P.o.v. Niall
'Thank you so much for coming' I say when I hug her. 'Not a problem at all! It was amazing' she says. 'Thanks' I say. We let each other go and look at each other for a moment. Her eyes are still as pretty as I remember them. Honestly, there not even close as pretty as Lucy's, but no one's are. I look at her lips. They're pretty, but again not as pretty as Lucy's. All though, they do look like Lucy's. They're the same color, the same size. The only difference is that Lucy's lips smile more. Would her lips be as soft as Lucy's? No, I don't even wanna know! I keep staring at her lips. Is it just me or are they moving closer to me? I feel her hand at my cheek, but I keep looking at her lips. They do look a lot like Lucy's! Man, I would kill to taste Lucy's lips again. Maybe they don't only look the same, maybe they taste the same too?

Before I even know, my lips touch hers. I close my eyes. It feels like I'm kissing Lucy again. The taste of the lips isn't even similar to the taste of Lucy's lips! But it does feels like I am kissing Lucy in my imagination. I can almost feel her body against mine. I can almost feel her hair with my fingers. The only thing is this girl doesn't smell like Lucy. But it does help me. I feel a bit better after missing Lucy for so long... Just imagining to kiss her...

'DUDE!' I hear someone shouting. I immediately open my eyes. I push the girl in front of me away from me. What was I even thinking?! This girl isn't Lucy! How could I kiss her?! My wife is a few hours away from me and I am kissing this girl to imagine kissing her? Have I lost my mind?!
I turn around to the person who yelled me back to reality. I lose my breath if I see that person was Harry. What is Harry even doing here?! He looks really angry at me. I get it. He just saw me kissing someone that wasn't Lucy. Then I see there is someone standing beside him. I can't believe my eyes when I see that person is Lucy! My wife is here! She is wearing that cute blue dress that I love and she looks amazing! Except... Is she crying? Then I realize Lucy just saw me kissing someone that isn't her... Oh my... How am I gonna fix this? 'Lucy...' I say. I can see she clears up. It looks like her body gets back to life again. I want to say something to her, but then she starts running. She doesn't run to me, but she runs away from me, as fast as she can! 'Lucy! Wait!' I shout. I start running too. I can't let her go now! She came for me all this way! 

I want to run past Harry, but he grabs my arm, hard. 'What were you thinking?!' He shouts. I am really scared he's gonna slap me in the face, so I take a step back. 'I... I don't know...' I say scared and confused. I still don't know what I did and why. Harry is still holding my arm. 'Let me go. I need to go after her' I say to him. 'No way. She didn't ran away because she wants to talk to you!' He shouts angrily. I know why he is mad, I am mad at myself too, but he scares me. I've never seen him this angry before. 'Who was that?!' He shouts. I look down. 'She is my ex girlfriend' I say embarrassed. 'You got to be kidding me!' Harry shouts angry. He let's go of my arm. I doubt to go after Lucy, but I bet I wouldn't find her. I look at Harry again. 'Where did Lucy go?' I ask him. 'How would I know? She ran away' he says. He is right, why do I think he knows where she went? 'Did you know we were here?' Harry asks me. I feel like he calmed down a little. 'No! I didn't! I wouldn't kiss somebody else if I knew she was here' I say. 'So for you it's normal to kiss somebody else if Lucy is not with you?' Harry asks with his arms crossed. 'No! Lucy is the only person I kiss, normally' I say. 'So why did you kiss that girl then?' Harry asks. 'I don't know! I guess I just missed Lucy so much that I wanted to feel close to her again' I say. Harry starts laughing. 'You're kidding me right?' He laughs. He's not laughing because he thinks it's funny, or maybe a little, he is laughing because of the crazy situation. 'You kissed somebody else to feel close to Lucy? Do you even know how insane that is yourself?' He asks angrily. 'Yes I do... I don't know what happened myself either!' I say. Harry sighs. I guess he calmed hisself down. I sigh too and take a seat on the sofa. 'What should I do now, Harry?' I ask worried. Harry looks at me. 'I'm not gonna help you. You screwed this up yourself' he says. 'I know...' I sigh. 'Can you please call her for me?' I ask him. 'Why would I do that? You can call her yourself' he says. 'Think about it, Harry, she would never answer if I'd call' I say. 'That's true' he says, 'but I'm still not helping you'. 'Please just call her and check how she's doing' I beg him. I see he's doubting. 'Please! I need to know how she's doing' I say. 'How do you think she's doing?' He asks sarcastic. I sigh, 'you know what I mean'. Harry sighs. 'Okay fine' he says. I look at him and smile. 'Thank you Harry' I say. 'But this is the only thing I'm gonna do for you! It's not like you can screw up your whole life including others and I would help you to fix it anyway!' He says. 'I know' I say. Harry sighs again and takes his phone out of his pocket. Not long after that, he starts to call Lucy. 'Put it on speaker' I say. Harry sighs, but puts it on speaker. 'Don't say a word' he says. I nod and look at the phone. Maybe she's so angry she won't pick up anyway...