A Woman Called Lucy Horan Ft. One Direction {VOLTOOID ✔️}

Part Thirty-Four

P.o.v. Lucy
'Niall', begin ik, 'I am pregnant'. Ik kijk hem aan en ben bang voor zijn reactie. Niall kijkt weg en staart voor zich uit. Ik vermoed dat hij de woorden tot zich door laat dringen. Ik voel dat de spieren in zijn hand waarmee hij mijn hand vast houdt verslappen. Zijn hand ligt nog maar los op die van mij. Ik kan zowat zien hoe de woorden tot hem doordringen. 'P... Pr...' stottert hij, 'pregnant?'. Hij kijkt me aan. Ik zie de verwarring in zijn ogen. 'Yes Niall, I am pregnant' zeg ik nog een keer. Niall kijkt weer weg. Ik zie dat hij slikt. Hij ademt diep in en uit en kijkt me dan weer aan. 'Are... Are you sure?' vraagt hij dan. Ik slik even en knik dan. 'Yes Niall, I am sure' zeg ik. Niall slikt weer en staat op. Even ben ik bang dat hij boos wordt of bij me weggaat, maar hij begint te ijsberen. Al weet ik niet of dat een goed of slecht teken is. 'How long have you known?' vraagt hij als hij voor mijn neus stil staat. 'I know it since yesterday' zeg ik. Hij gaat weer verder met ijsberen. Hij heeft zijn handen letterlijk en figuurlijk in zijn haar. 'So... So now what?' vraagt hij. Ik sta op. Hij komt voor me stilstaan en kijkt me aan. Ik kan de error en verwarring die zich nu in zijn hoofd bevinden in zijn ogen zien. Ik pak zijn beide handen vast en kijk hem aan. 'Now we can decide if we want to keep it or not' zeg ik. Niall slikt even en blijft me aankijken. 'Do you really want to keep it?' vraagt hij dan. 'Well...' begin ik, maar Niall onderbreekt me. 'Luce, we're too young. I am in the middle of a tour and you are still in school' zegt hij. Hij laat mijn handen los en begint weer te ijsberen. 'Niall, let's just stay calm' smeek ik. Niall kijkt me met grote ogen aan. 'Stay calm? Luce, we can't have kids! We are living our lifes! I want to make more music and do more tours! I am not done yet' zegt hij. Ik ben tenminste blij dat hij zijn stem niet verheft of boos wordt. 'Niall, it's not that your life stops when you have kids. A new part of your life starts then. You can still make music and tour as much as you want. Look at Liam and Louis! They have kids too. They're okay with it, right?' zeg ik. Niall staat stil en kijkt me aan. 'So if they can do it, I have to do it too?' vraagt hij. Hij verheft zijn stem en ik zie de angst in zijn ogen verschijnen. Tenminste, ik hoop maar dat het angst is en geen woede... 'Niall, calm down please. If you really don't want it, we won't do it' zeg ik. Niall begint weer te ijsberen. 'Do you know what kind of decision you're giving me right now?' vraagt hij. Ik slik als ik besef dat hij nu echt boos wordt. 'Yes I know. It's not only your kid Niall, it's mine too' zeg ik. Niall gaat voor me stil staan en kijkt me aan. 'Yes, it's your kid too. So why are you not worried like I am? Or is it so easy for you? You can just quit school and take care of the kid. I need to change plans!' roept hij. Ik kijk hem aan en hoop dat zijn woede vanzelf af neemt, maar dat gebeurt niet. 'Niall, in nine months you are done with your tour and I am done with my study. It is possible to have this baby together' zeg ik. Niall kijkt me aan. Ik doe een stap achteruit als ik de woede in zijn ogen zie. 'Why did you ask me to come home anyway? You clearly already decided you want to keep it! Why are you asking me then?' roept hij boos. Ik slik het brok in mijn keel weg voor ik antwoord geef. 'I didn't decide at all! I just want you to know what your options are. If you really don't want to keep it, just tell me and maybe we won't keep it then. But I want to be sure of what we're doing' zeg ik. Ik moet mezelf inhouden om mijn stem niet ook te gaan verheffen. Als we hier tegen elkaar gaan lopen schreeuwen, komen we nergens. 'Maybe?!' roept hij boos uit. 'You don't even know if you'll listen to me?!' roept hij uit. Ik voel de tranen in mijn ogen vormen. Dit was juist wat ik wilde voorkomen. Ik kan er niet tegen als hij tegen me schreeuwt. Ik had gehoopt dat we hier rustig over konden praten en er dan samen uit zouden komen. Niet dat hij boos zou beginnen te schreeuwen en we eindigen in een ruzie zonder oplossing.

'Niall, just calm down, please' smeek ik hem. Niall zucht diep en draait zijn rug naar me om. Ik zie hoe hij zijn hoofd in zijn handen legt. Ik loop naar hem toe en leg mijn hand op zijn schouder. 'Let's just talk about it, without anger' smeek ik hem. Niall kijkt op. 'I need to get some air' zegt hij dan. 'Niall...' zeg ik, maar Niall loopt naar de deur. 'Niall, you can't run away from this!' roep ik hem na. Niall draait zich met een ruk naar me om. 'Just leave me alone!' schreeuwt hij. Ik zie de tranen in zijn ogen staan. Ik schrik enorm van zijn uithaal. Ik kijk hem met grote ogen aan. Hij kijkt weg en opent de deur. Zonder nog iets te zeggen loopt hij naar buiten en gooit hij de deur achter zich dicht.

Ik zit op de bank met de telefoon aan mijn oor. Niall is al bijna een uur weg. Het moment dat Niall wegliep, heb ik Andre gevraagd hem te volgen en zeker te weten dat hij veilig is. Momenteel heb ik Jill aan de telefoon. Ik had iemand nodig om tegen te praten, dus heb ik haar gebeld. 'Ik ben zo bang, Jill' huil ik. 'Lucy, Niall blijft niet voor altijd weg. Hij komt echt weer terug' stelt ze me gerust. De tranen rollen inmiddels als watervallen over mijn wangen heen. 'Je hebt hem niet gezien Jill... Hij was zo boos... Ik ben zo bang dat hij helemaal klaar met me is...' huil ik. 'Shh, rustig aan Luce. Laten we naar de realiteit kijken. Andre is achter Niall aangegaan, toch?' vraagt ze. Ik adem diep in en uit om mezelf te kalmeren. 'Ja' zeg ik. 'Nou, dan zorgt Andre ervoor dat Niall veilig is en blijft' zegt ze. 'Daar ben ik ook niet zo bang voor...' zeg ik. 'Je bent banger dat hij weggaat, of niet?' vraagt ze. Ik zucht diep, 'ja'. 'Niall zal toch nooit zomaar bij je weggaan, of wel?' vraagt ze. Ik denk kort na. 'Nee, dat zal hij nooit doen. Maar toch, ik wil niet dat hij bij me weggaat. Ik wil gewoon dat hij duidelijk tegen me is en zegt wat hij vindt. Als hij echt nog geen kinderen wil, dan doen we het niet' leg ik uit. 'Dat snap ik. Als ik hem zie, stuur ik hem naar jou, goed?' vraagt ze. Ik glimlach kort. 'Doe maar' zeg ik. Ik wil nog wat zeggen, als ik een klopje op de deur hoor. Meteen neemt mijn spanning toe. 'Jill, ik bel je later terug' zeg ik. 'Is hij er?' vraagt ze gespannen. 'Ik denk het wel' zeg ik. 'Oke, laat me weten hoe het is gegaan!' zegt ze. 'Doe ik! Doeg' zeg ik. Ik hang op en leg mijn mobiel op tafel. Ik sta op en loop naar de deur toe. Bij elke stap die ik dichter bij de deur zeg, stijgt mijn spanning nog meer. Als ik eenmaal bij de deur aankom, sta ik te trillen op mijn benen. 'Who is there?' vraag ik gespannen.