A Woman Called Lucy Horan Ft. One Direction {VOLTOOID ✔️}

Part Fourty-Four

P.o.v. Niall
I've just finished my last gig in Europe. I walk off stage and walk with Andre to my tourbus. As soon as I get in, the bus moves what means we left the concert hall. I take a seat on the sofa and sigh. Andre gives me my phone and takes a seat in the front, next to the driver. I unlock my phone and see I didn't get a message from Lucy. I try not to freak out. At the end of our confersation on the phone a few hours ago, she asked how I would feel if she was hanging out with her ex-boyfriend. I got the feeling she is going to cheat on me, just to get back at me... She hang up before I could ask and she didn't pick up the phone when I called her again, and again... 

I had to go on stage, so I texted her, begging her to text me back explaining what she's doing. I know I was an ass. Lucy hates Jane, but I like her. She is nice to me now, so I want to keep hanging out with her. Why can't Luce just trust me? She knows I will never cheat on her again, why can't she just believe me? Jane told me what happened and why and I believe her. She thought she was still in love with me, that's why she kissed me. But she explained to me that she doesn't love me, so she will never try to kiss me again. Why can't Lucy understand that? Like every girl would try to kiss me when she gets close to me? I mean, a lot of girls are into me, but it's not that bad! It's not like every girl on earth wants to kiss me! Why can't Lucy see that?

Sometimes I forget how stubborn she is. I always liked that about her, but not in this way. Now she is just being crazy. She has to trust me! That's all! And I thought she did... 

P.o.v. Lucy
Ik lig op mijn buik. Het voelt koud om me heen. Ik open mijn ogen. Alles is zwart om me heen. Ik probeer om me heen te kijken, maar ik zie helemaal niks. Even ben ik bang dat ik mijn zicht verloren heb, maar dan zie ik plots een heel klein lichtpuntje. Ik haal opgelucht adem. Ik wil mijn armen bewegen, tot ik voel dat die vast zitten. Ze zitten op mijn rug aan elkaar gebonden met, zo vermoed ik, een stuk touw. Ik probeer mijn benen te bewegen, maar dan voel ik dat ook die met, zo vermoed ik, een stuk touw aan elkaar zijn gebonden.

Ik schrik op als ik een deur open hoor gaan, gevolgd door voetstappen die op me af komen. Ik wacht zwijgend af en luister goed naar wat er gebeurd. Ik hoor dat de voetstappen niet ver bij mij vandaan stilstaan. Ik hoor getik van ijzeren kleine voorwerpen die tegen elkaar aan komen. Dan hoor ik gekraak en daarna gepiep. Ik kijk naast me en zie dat er opeens veel meer licht ontstaat. Ik kijk op en zie dat er een deur open gaat. Achter de deur hangt een lamp, waardoor de ruimte waar ik in lig wordt verlicht. Ook zie ik een schim. De schim loopt naar mij toe en gaat voor mij stil staan. 'Welcome to hell' hoor ik een zware, maar al te bekende stem zeggen. Mijn hart lijkt stil te staan. 'J... Jay?!' breng ik stotterend uit. Ik voel een voet tegen mijn arm aan die me op mijn rug draait. Ik kijk omhoog en kijk recht in het gezicht van Jay. Ik krijg meteen kippenvel over mijn hele lichaam. 'Hey Luce' zegt hij met een vuile grijns. Mijn mond wordt droog en mijn ogen worden groot. Ik wil tegen hem schreeuwen en schelden, maar ik kan het niet. Het lukt me niet om al mijn woede tegen hem eruit te gooien. Is het de angst? Ik weet het niet.

Jay bekijkt me en zijn grijns wordt alleen maar groter. 'I missed you' zegt hij als hij me weer aankijkt. 'I can't say the same' weet ik uit te brengen. Jay lacht alleen maar. 'Just as stubborn as ever' zegt hij. Ik kijk hem boos aan en zeg niks. 'Don't worry, you're gonna like it here with me' zegt hij dan. Hij loopt bij me weg en loopt weer naar de deur toe. 'Wait!' roep ik dan. Jay draait zich naar me om en kijkt me aan. Zijn grijns is niet van zijn gezicht te halen. 'Was that you? How didn't I reconize you?' vraag ik hem. Jay lacht en loopt weer naar me toe. Hij knielt bij me neer en gaat met zijn hand door mijn haren heen. Ik krijg er kippenvel van. 'You are so naive! Kissing a random dude on the street. Be careful, it might be a killer' lacht hij. Dan staat hij weer op. Hij loopt naar de deur en kijkt nog kort naar mij. 'You never know, Luce!' zegt hij. Dan verlaat hij de ruimte weer en doet hij de deur achter zich op slot. De stilte keert weder om me heen.

Het duurt een hele lange tijd tot de deur weer open gaat. Ik heb geen idee hoe lang ik hier al ben, aangezien ik buiten bewustzijn was. De deur gaat met een hoge piep open en een schim stapt de kamer binnen. Ik zie hoe de schim iets vlakbij de deur neerzet en dan naar me toe loopt. 'Stay down and don't move' hoor ik een bekende stem zeggen. Ik zucht opgelucht als ik me besef wie dat is. 'Marcus?' piep ik. Ik hoor hem lachen. 'Hi Luce' zegt hij. Ik voel hoe het touw om mijn polsen en om mijn enkels los wordt maakt. Ik wil meteen opstaan, maar Marcus drukt me tegen de grond. 'What are you doing? We need to get out of here before Jay comes back!' zeg ik. Marcus lacht, 'you're not going anywhere'. Ik krijg kippenvel over mijn hele lichaam en ik ben verstijft van angst. 'What... Why are you helping Jay?' vraagt ik bang als Marcus weer opstaat. Ik slik alleen maar en kijk hem niet aan. 'You will find out' lacht Marcus. Hij loopt de kamer weer uit en doet de deur achter zich op slot. Ik adem diep in en uit om een paniekaanval te voorkomen. Marcus en Jay... Jay en Marcus werken samen... Marcus... Onze beveiliger... Werkt samen met Jay... En Jay... Ik had nog zo gehoopt dat ik Jay nooit meer hoefde te zien... Hoe is hij uit de gevangenis gekomen? Waarom hebben Niall en ik daar nooit iets van gehoord? Misschien heeft Niall het wel gehoord en heeft hij mij niets gezegd. Nee, dat zou hij nooit doen, toch? Maar ik verzweeg ook dingen voor hem, wie zegt dat hij dat niet ook voor mij deed?

Ik rek me uit en probeer op te staan, helaas zijn de spieren in mijn benen er nog niet helemaal klaar voor en val ik op de grond. Ik probeer het nog een keer, maar dan rustiger. Ik sta langzaam op en hou me zo goed als ik kan vast aan de muur. Uiteindelijk lukt het me om te staan. Ik laat de muur los en loop richting de deur. Er is hier iets neergezet, maar wat? Ik voel dat ik met mijn voet tegen iets aanstoot. Ik laat me weer op de grond zakken en voel een dienblad. Ik voel op het dienblad en voel een bord en een flesje staan. Ik pak het bord en voel dat er een broodje op ligt. Ik pak het broodje en ruik er eerst aan. Ik ruik meteen dat er een gebakken ei op zit. Ik twijfel even, maar neem dan toch een hap. Ik probeer het feit dat Jay me al eens eerder probeerde te vermoorden te negeren en eet het hele broodje op. Ook neem ik een paar slokken uit het flesje, wat water blijkt te zijn. Ik zet het flesje water in een hoekje van de ruimte en ga tegen de muur aan zitten. Ik zucht diep en voel dat ik weer moe begin te worden, wat raar is aangezien ik heel veel heb geslapen. Ik haal mijn schouders op en sluit mijn ogen.