"Ve siyahtan daha karanlık renkle tanıştım o an. Yenilmişlik rengi."
Bir bebek doğar, ağlar. Karnı acıkır, ağlar. Altına yapar, ağlar. Annesini özler, babasını özler ağlar. Korkar, canı yanar, ağlar.
Ben de çok ağladım. Bu gece ben de çok ağladım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tahir’den veda…
Hayatım boyunca hep imkânsız mutsuzluklar tattım. Kuşlarım uçarken yere çakıldı, balıklarım akvaryumlarında yüzerken boğuldu. Bu sefer olmaz dediğim ne varsa oldu. İşte bu yüzden bu satırlar;
Onlarca şey elimden kayıp gitti. Önce annem gitti. Annemi bir daha göremedim. Sonra çocukluğum gitti. Sonra babam eve bir kadın getirdi ve anneniz dedi. Hayır dedimse hayır diyen tek kişi ben oldum. Kabul etmedim. Sonra bi gün hislerimin doğru olduğunu anladım. O an dedim ki hayatıma aldığım bir kadını asla, asla başka biriyle vurmam. Ona bunu yapmam. Nefes girdi hayatıma. Nefes’ im olmaması için büyük savaşlar verdim ama oldu. Soluğum nefes oldu. Yüzümdeki tebessüm oldu. Unutmak istemediğim koku oldu.
Bu benim hikâyem değil, bu Nefes’in hikâyesi değil. Bu bir kişinin, bir cinsiyetin hikayesi değil. Bu bir insanın hikâyesi. Sen ben o fark etmez. Bunu saat kaçta okuyorsun, gün ne, ay ne, yıl ne bilmiyorum. Yaşın ne bilmiyorum. Mutlu olduğun için mi kendini kitaba verdin yoksa sol tarafındaki dertleri biraz da unutmak için mi bilmiyorum. Bilmeyeceğim hiçbir zaman. Ama bildiğim bir şey var. Kalkma zamanı gelmedi mi? Ben kalktım! Sizin gibi kendimle savaş verdim ve kalktım. Kimseyi beklemedim. Kimsenin bana gelmesini beklemedim. Yerdeydim ve kendi imkânlarımla kalktım. Şimdi siz de yapın bunu. Kalkın. Kendi kendinize. Beklemeyin. Sadece bekleyecek ne var biliyor musunuz? Yürümek için, koşmak için bekleyin. Ben bekledim. Nefes’in bana gelmesini bekledim. Ayakta öylece bekledim. Çünkü birine koşarsanız ayaklarınız açılır. Kalbiniz açılır. Şimdi önce ayağa kalkın ve bekleyin. O insanı bekleyin. Ve emin olun o insan gelecek. O insan sana gelecek! Senin ayakta durduğunu görecek ve daha fazla kendisinin ayakta durmasını istemediği için sana gelecek. Çünkü yaralı bir insanı sadece yaralı bir insan iyileştirir. Yaralıydım. Nefes yaralıydı ve iyileştik.
Yaralısın. O yaralı ve iyileşeceksiniz. Yapılacak tek şey ayağa kalkıp, beklemek.
Şimdi hadi ayağa kalkın ve bekleyin.
Onun, gelmesini bekleyin.
Çünkü o gelecek.
&&&
BU NASIL BİR TARİF ANLATAMAM. AYLARCA EMEK VERDİĞİM ŞEYİN SONUNA GELDİK. AYLARCA BİRLİKTE YAZDIK. AYLARCA AHH BE AYŞENUR DEDİNİZ. DEDİM. VE BİTTİ. BİR MASAL, BİR HİKAYE ADINA NE DERSENİZ DEYİN BİTTİ. TAHİR’DEN BİR VEDA GÖRDÜNÜZ. VUSLAT’IN GERÇEKTEN MUCİZE OLDUĞUNU GÖRDÜNÜZ. NEFES’İ GÖRDÜNÜZ.
BELKİ DE KEŞKE OLMASAYDI DEDİĞİNİZ ONLARCA ŞEY VAR. AMA OLDU VE BİTTİ.
BU SATIRLARDA BENİM VEDAM VAR. HANİ SİZ O MUCİZELERİ SADECE KİTAPLARDA, FİLMLERDE, DİZİLERDE GÖRÜYORSUNUZ YA! GÖRMEYİN. KENDİ HAYATLARINIZDA DA MUCİZELERİN OLABİLECEĞİNE İNANIN. İNANIN Kİ OLSUN. ÇÜNKÜ BİR ŞEYİ YÜREKTEN İSTERSEN, GERÇEKTEN İSTERSEN VE GERÇEKTEN İNANIRSAN OLUR. BU BU KADAR BASİT.
BU MUCİZE BELKİ BİR AŞK, BELKİ BİR BAŞARI ÖYKÜSÜ, BELKİ BİR ARKADAŞLIK... SAYAMAYACAĞIM KADAR ÇOK ŞEY. ÖNEMLİ OLAN NE İSTEDİĞİN DEĞİL, ÖNEMLİ OLAN İSTEDİĞİN ŞEYİN OLMASI. HADİ O ŞEYİ OLDURUN.
NOT: BEREN DİYE BİRİ VARDI HATIRLARSANIZ. O ÖYKÜYE HİÇ GİRİŞ YAPMADI. ZATEN GİRMEYECEKTİ AMA YİNE DE AÇIKLAYAYIM ÖYLE AŞKLARINI KİRLETEN BİRİLERİNİN OLMASINI İSTEMEDİM. BİLİYORUM SİZDE İSTEMEDİNİZ.
PAPATYA KADAR SAF VE GÜZEL DUYGULARINIZI O KOCAMAN KALBİNİZDE KORUMAYA DEVAM EDİN.
