itiraf | bxb

on bir

"Hoş geldin Taha oğlum. Ders mi çalışacaksınız?" Mutfakta duran bezle ellerini sildikten sonra baş örtüsünün iplerini sıkılaştıran Gülhan Teyze'ye gülümseyerek baktım.

"Evet Gülhan Teyze." Ayakkabılarımı çıkardım ve kapıdan girdim. Dilara da arkamdan geliyordu.

"Anne elma var mı ya? Canım çok çekti okulda ağlayacaktım elma diye."

Gerçekten, ağlamak üzereydi. Dilara'ydı o, normal olması beklenilmezdi.

"Vardı kızım sandalyeye asılı duran poşetin içindeydi galiba."

Dilara mutfağa giderken ben de onun odasına yöneldim. Dilara da benim gibi tek çocuktu. Evlerine daha önce çok gelmemiştim çünkü babası erkek arkadaş kavramını anlayamıyordu sanırım. Sevgili sanıyordu bizi. Söylemiştik ama hoşlanmıyordu evde olmamdan. Bugün evde olmadığını öğrenince onlara gelmiştim.

Akşama kadar vakit öldürüp eve olabildiğince geç gitmek istiyordum.

Annesi ise daha anlayışlıydı. Beni severdi galiba. Yani öyle umuyordum.

Dilara'nın benden çok daha düzenli olan odasına girdim ve yatağının üstüne oturdum. Dört duvar da farklı renkteydi. Biri gri, biri koyu yeşil, biri kırmızı ve biri de tamamen saçma sapan boyaların sıçratıldığı renkteydi. Bu odayı kendisi boyamıştı. Tamamen onu yansıtıyordu. Renkli ve karmakarışık.

Dilara ağzında ve elinde bir tane olmak üzere iki elmayla odaya giriş yaptı. Elindekini bana attı ve yatağın diğer köşesine kendini fırlattı.

Ben de elmadan kocaman bir ısırık alıp arkama, yatağın başlığına yaslandım.

Telefonuma bildirim gelince uzun uğraşlar sonucu çantamdan telefonumu çıkarmayı başarmıştım. 

İtiraf sayfasına bir mesaj gelmişti.

gamzefuratt: Bu çok utanç verici! Ama bugün onu bahçede gördükten sonra dayanamadım, Taha Ilgın'dan hoşlanıyorum! İsmim gizli olsun ancak eğer o mesaj atarsa, bir umut varsa ona ismimi verebilirsin... 🙈

Yediğim elma boğazıma kaçarken yayıldığım yerden doğrulmaya çalıştım. Dilara öksürerek boğazıma kaçan elmadan kurtulmaya çalışan bana yandan bir bakış atıp telefonuna bakmaya devam etti.

Elma yüzünden ölmenin nasıl olduğunu düşünürken bir yandan da Dilara'yla olan arkadaşlığımı sorguladım. Her gün illaki birimiz boğuluyorduk veya ölüme yakın oluyorduk, üstelik ya kendi ellerimizle yapıyorduk ya da böyle seyirci kalıyorduk. Ne kadar da mükemmel bir arkadaşlık...

Öksürmeye çalışmaya devam ettiğimden olacak ki Dilara doğruldu ve o öküz gücüyle sırtıma vurmaya başladı. Sonunda kendime geldiğimde yüzünü yamultarak bana baktı.

"Bir elma bile yemeyi beceremiyorsun."

"Şaşırdım bir an ondan oldu."

Ne iş dercesine bana bakınca telefonu ona uzattım. Bir süre mesajı okuduktan sonra deli gibi gülmeye başladı.

Kahkahalarının arasından kızın hesabına girip daha çok gülüyordu. En sonunda göz yaşlarını silip telefonumu geri verdi.

"Ne gülüyorsun ya?"

"Ay Taha, kıza üzüldüm de, ters tepki verdi vücudum kusura bakma." Derken bile her an tekrar kahkahalara boğulacakmış gibiydi.

Kızla yatağın üstünde ayağa kalkıp ona üstten bir bakış attım. "Mükemmel bir canlıyım, herkes benden etkilenir." Dedim dramatik bir sesle, öğürüyormuş gibi yaptı.