The Accident

14

Pov Esmay:

We zitten aan een tafeltje bij het raam, met uitzicht op een zonnige winkelstraat met veel vrolijke mensen.

Ik vind het leuk om mensen te kijken hier. Er zijn lopen echt extreem veel knappe jongens rond. Nu snap ik dat er geen knappe jongens bij mij op school zaten. Ze zijn allemaal hier. Lange, gespierde, knappe jongens.

Gelukkig weet Jace niet dat ik daaraan denk. Als hij dat wist zou ik nooit meer naar buiten mogen.

Jace is ook diep in gedachten en heeft boven tafel mijn handen stevig vastgeklemd met de zijne.

Zodra de serveerster komt lijkt hij uit zijn gedachten te ontwaken.

"Alfa, Luna. Kan ik iets te drinken voor u inschenken?" vraagt de serveerster na een buiging.

Niet buigen. Alsjeblieft. Ik voel me zo vreselijk ongemakkelijk als iemand dat doet.

"Mijn mate wil een icethee-green en ik wil koffie. Een menukaart is niet nodig. Voor mijn mate een baguette met sla en kip, voor mij een baguette gezond. Bedankt." zegt Jace.

De serveerster knikt, buigt nog eens, en loopt dan weg.

Baguette is Frans voor stokbrood. Een heel stokbrood? En waarom spreekt Jace Frans? Stomverbaasd kijk ik hem aan.

"Hoe wist je..?" begin ik.

"Je houd van icethee green zei Daila en ik weet dat je van sla en kip houd wat hier op een broodje kan." zegt hij schouderophalend.

Dat verklaart al hoe hij wist wat ik wilde.

"O oké, klinkt logisch. Maar baguette is Frans voor stokbrood. Waarom in het Frans en toch niet een heel stokbrood?" vraag ik.

"Omdat het Frans op de kaart staat. En het is een kleine, als een soort... pistolet. Maar dan luxer. Je lust het, echt." grinnikt Jace door al mijn vragen.

Ik lach ook een beetje.

Het is even stil. Niet ongemakkelijk stil, gewoon prettig stil. Jace heeft nogsteeds mijn handen vast.

Daila vertelde dat ik van Icethee green houd. Nu vraag ik me af wat ze nog meer heeft verteld en wanneer dan.

"Wanneer vertelde Daila dat?" vraag ik.

Jace denkt kort na. "Gisteren, in middag. Ze was... verhoord door de politie, in verband met jou vermissing. Ik moest haar daarover spreken. En toen vroeg ik een paar dingen over je die ik nog niet wist."

Verhoord door de politie. Daila. Dat kan omdat ze mijn collega is, of was, en we zijn naar dezelfde school gegaan. Maar Daila is 2 jaar ouder. Ze zouden ook iets op het spoor kunnen zijn.

Mijn maag wordt een bom van zenuwen. Verbazingwekkend genoeg omdat ik bij Jace wil blijven, niet omdat ik weg wil. Hij is mijn soulmate en heeft mijn leven gered. Ik...vind hem aardig. Hij is zorgzaam.

Ik heb nogsteeds niets geantwoord en Jace begint bezorgd te fronsen. Snel begin ik te praten.

"Wat heb je allemaal gevraagd dan? Ik kan je zelf ook vertellen welk drinken ik lekker vind." lach ik nep.

Langzaam ontspant Jace en hij glimlacht verontschuldigend.

"Jawel, maar ik wilde ook je voorkeur voor sieraden en vakantiebestemmingen weten. Dat had je me nooit verteld uit pure angst dat ik een cadeautje voor je koop. Dus... ik moest het slim aanpakken, met jou niet in de buurt, want jij zou Daila zeggen niets te vertellen." zegt hij.

O mijn god. Sieraden. Vakantiebestemmingen. Ik voel me nu al zo schuldig bij het idee dat Jace nog meer geld aan me uitgeeft.

Ik trek expres een heel zuur gezicht en lachend kust hij mijn handen.