The Accident

43

Pov Esmay:

10 telefoontjes later gaat Jace weg. Hij blijft maar gebeld worden voor de organisatie van het feest dus gaat er heen om het te regelen.

Jace wilde me persé niet alleen laten dus eerst moest ik mee. Daar had ik geen zin in. Dus ik zei dat we waarschijnlijk veel mannen tegenkomen. Nou dat kan natuurlijk echt niet volgens Jace dus ik bleef alsnog hier.

De rest van de dag verveel ik me. Ik kijk tv maar dat verveelt me ook. Ik heb alle boeken hier wel gelezen. Er is echt niets te doen. Nu denk ik dus dat ik beter met Jace mee had kunnen gaan.

Ik loop naar buiten en twijfel dan. Ik mag hier niet zijn en er is hier ook niet veel te doen. Ik kan beter naar binnen gaan. Ik draai me om en stap naar binnen.

"Hé dikbuikje! Lang niet gezien."

Ik schrik me rot en kijk om. Voor ik de deur kan sluiten duwt Mike die al open en stapt naar binnen.

Zijn gezicht heeft allemaal blauwe plekken en felle rode schrammen.

"What the fuck..." fluister ik.

"Jij kan me wel helpen. Ik mag hier niet binnen komen dus je moet naar buiten komen met schone kleding voor me. En wat eten en drinken." zegt Mike.

Hij staat al binnen en bekijkt de ruime, luxe hal.

Ik ben compleet sprakeloos. De laatste keer dat ik Mike zag is echt heel lang geleden, ik dacht dat Jace ervoor gezorgd had dat hij niet meer zou zoeken.

Mike geeft me ruw een por.

"Nou, ga je nog wat zeggen? Ik weet dat je me gemist hebt en sprakeloos bent door mijn schoonheid na een tijd in de kerkers zitten maar ik heb niet veel tijd. Als je vriendje terug komt maakt hij weerwolf biefstuk van me." zegt Mike spottend.

"Kerkers?" vraag ik onbegrijpend.

"Ja kerkers. Of heeft je mate dat niet verteld?" zegt Mike.

Hij loopt verder het huis in. Ik sluit de openstaande voordeur en loop hem snel achterna.

Mike opent random deuren tot hij een soort keuken ziet. Volgensmij is dat de keuken voor gasten.

"Ehh..."

Ik weet het niet meer. Jace heeft verteld dat er iemand naar de kerkers moest maar ik weet niet meer of hij ook had verteld dat het om Mike ging.

"Nee dus. Hé als jij nou eens wat schone kleding voor me haalt inplaats van niets doen en dikker worden." stelt Mike voor.

Wauw. Dat is echt aardig. Alsof ik van stilstaan dik wordt.

Ondertussen trekt hij kastjes en lades open maar vind niet het eten wat hij zoekt.

"Je bent echt aardig, dankje." zeg ik geïrriteerd.

"Normaal zou het een belediging zijn maar het is logisch dat iemand dik wordt als die zwanger is. Niet zo janken. Ik ben vast niet de eerste die dat zegt." zucht Mike.

Pardon? Ik weet dat ik niet super dun ben maar ik ben ook niet zo dik dat ik zwanger lijk.

"Doe normaal. Ik ben niet zo dik dat je oprecht kan denken dat ik zwanger ben. En dat kan ook niet want zo zit het nog helemaal niet tussen Jace en mij. Serieus Mike je moet echt normaal doen. Je mag hier niet eens zijn, rot op." zeg ik boos.

"Niet liegen Esmay. Toen ik voor het eerst veranderd was en je mate me weer terug bracht naar de kerkers vertelde hij zelf dat je zwanger was en blablabla. En ik kan niet weg want dit is de enige plaats waar ik nu heen kan, mijn ouders kunnen me niet zien op deze manier. Als jij nou eens die fucking kleding brengt en wat voor me gezicht om de ergste schade weg te halen, dan ben ik hier zo weg." snauwt Mike.