The Accident

50

Lees aub de note onder het hoofdstuk! Thankyouu♡
***

Pov Esmay:

Ik ben omgekleed, opgemaakt, heb mijn haar gekruld en hakken uitgezocht. Ik ben helemaal klaar voor het feest.

(Jurkje en haar te zien in media)

De uren zijn voorbij gevlogen. Jace heeft me die gehele tijd gezoend en geknuffeld. Hij voelt dat ik gestresst ben. Maar nu is hij beneden bij het feest en ben ik helemaal alleen gestresst.

Het punt is... ik ken bijna niemand hier, dus echt zin om uren lang te feesten is er niet. Ik wil gewoon samen zijn met Jace.

"Esmay! Kom!" roept Jace enthousiast.

Hij loopt de kamer in en trekt me van zijn bed af. Vanaf beneden klinkt harde muziek.

"Tot eh... tot hoelaat blijven er mensen?" vraag ik aarzelend.

"Als het licht wordt zal iedereen wel weer zo'n beetje gaan." zegt Jace.

Ik volg hem de gang door. Opeens blijft hij staan en draait zich naar me om.

"Maar wij 2 gaan al wat eerder weg." glimlacht hij verleidelijk.

Jace trekt me tegen zich aan en strijkt een krul achter mijn oor.

"Heb ik je al verteld hoe mooi je bent?" vraagt hij.

Natuurlijk begin ik gelijk weer te blozen. Ugh. Als er iets wordt uitgevonden om niet zo snel te blozen dan ben ik heel blij.

"Jij ziet er ook niet slecht uit." giechel ik.

Jace grijnst. "Thanks prinses."

Het is waar. Hij ziet er echt goed uit. Normaal ook altijd, maar nu lijkt hij nog knapper te zijn. Hij heeft een zwarte blouse aan waarvan de 3 bovenste knoopjes geopend zijn. Ik heb dat zo vaak bij jongens en mannen gezien maar op de een of andere manier vind ik het nu echt heel aantrekkelijk. 

Damn, die mateband doet rare dingen met me. 

Ondertussen heeft Jace zijn hand op mijn onderrug gelegd. We lopen verder naar de trap en ik begin nu echt zenuwachtig te worden. Het was slimmer geweest als ik vanaf het begin er bij zat, dan zou ik niet zo opvallen. Nu kijkt iedereen naar me. O god. Ik wil echt niet. 

Jace lijkt mijn tegenzin te voelen. De enige reden dat ik nog loop is omdat ik wel moet. Jace duwt me dus als ik nu stop met lopen ga ik waarschijnlijk languit naar de grond. 

Nou ja, Jace vangt me wel, maar alsnog.  

We staan al veel te snel bovenaan de trap. Ik kan op deze manier de gasten al zien. En het is niet gewoon een feestje. Er zijn letterlijk honderden mensen. 

Ik zou het liefst hier nog even blijven staan om de mensen te observeren. Dan weet ik een beetje waar ik aan toe ben. Helaas voor mij heeft Jace andere plannen en lopen we gelijk de trap af.

Mijn hart bonkt nu in mijn keel en de zenuwen trekken door heel mijn lichaam.

Ik houd mijn blik angstvallig op mijn voeten gericht. Het enige wat ik nu kan doen is zorgen dat ik niet val.

Met hoge hakken op een normale plaats lopen is al moeilijk genoeg, laat staan van de trap lopen. Als ik val voor al deze mensen verdrink ik mezelf onder de douche. Met zulke schaamte kan ik niet leven.

De laatste traptreden komen in zicht. Jace zijn hand glijd van mijn onderrug. Hij pakt mijn hand vast. De muziek is inmiddels gestopt.

Ik stap nu van de trap af en kijk op. Jace glimlacht en kust voorzichtig mijn voorhoofd.