The Accident

42

Pov Esmay:

Jace maakt met hints duidelijk dat hij zijn ouders weg wilt hebben, maar die blijven gewoon op de bank zitten. Ze stellen me allemaal vragen en het begint Jace duidelijk te irriteren.

Veel vragen gaan ook over het gedrag van Jace in mijn bijzijn, dus daarom vind hij het zo vervelend.

"Maar hij is wel aldoor eerlijk tegen jou, toch? Jace liegt namelijk vaak en als ik er iets van zeg gebruikt hij de smoes dat het komt doordat hij een Alfa is. Belachelijk." zegt Ruth, Jace zijn moeder, hoofdschuddend.

Jace liegt vaak? Huh. Maar... dat heb ik nooit gemerkt.

Ik kijk Jace aan. Hij trekt zijn wenkbrauwen op.

"Je gaat toch niet zeggen dat je iets van mijn moeders onzin geloofd? Ik ben letterlijk altijd eerlijk tegen jou." zegt Jace geïrriteerd.

Hij keert zich naar zijn moeder.

"Mam, het is echt tijd voor jullie om te gaan. Morgen komen jullie ook al. En stop met mijn mate zo onzeker maken, ik ben altijd eerlijk tegen haar. Nu gaat ze zich zorgen maken en dat is niet nodig." zegt Jace op boze toon.

"Ho, rustig. Je moeder maakt me niet onzeker." zeg ik snel.

Ruth staat op zonder iets te zeggen. Ze negeert Jace compleet, wat hem zo te zien woedend maakt.

"Esmay, wil je even meelopen?" vraagt Ruth rustig.

"Eh ja tuurlijk." zeg ik verbaasd.

Ik sta op en volg haar naar de keuken. Ze werpt een blik op de woonkamer. Het is duidelijk dat Jace met zijn weerwolfgehoor gaat verstaan wat ze wilt zeggen, maar dat heeft Ruth zelf ook door.

Ze zet de waterkoker aan, die luid het water begint te koken. Dan draait ze de kraan helemaal open.

Na nog 1 blik naar de woonkamer pakt ze mijn hand en trekt me dichterbij.

"Jace is mijn zoon en ik houd zielsveel van hem, maar je moet weten dat hij heel erg boos kan worden en dan tot letterlijk alles in staat is. Zorg alsjeblieft goed voor jezelf, als jou iets overkomt... hij verwoest alles en iedereen die er mogelijk iets mee te maken had." fluistert Ruth.

Mijn hartslag gaat gelijk omhoog en ik kijk haar met grote ogen aan. Ik kan me Jace echt niet op die manier voorstellen.

"Wat bedoelt u precies?" vraag ik zacht.

"Je kent Max wel. Die is tot 2 jaar geleden mens geweest, tot een vampier hem beet midden in een gevecht. Hij zou dood moeten gaan en als wraak heeft Jace de hele clan vampiers uitgeroeid. Max is 2 weken doodziek geweest, tot hij opeens veranderde. Maar het punt is dat het in dit pack niet om moorden gaat, juist om genade. Je denkt er zo snel niet aan, maar vampiers hebben ook familie en vrienden en geliefden. Zo veel vampiers die niets hadden gedaan zijn toen vermoord, alleen omdat 1 clan lid iemand had gebeten. Dat soort dingen horen niet te gebeuren. Dat kan en mag gewoon niet." fluistert Ruth.

De waterkoker is klaar en stopt met lawaai maken. Ruth draait de kraan dicht.

Ik kijk met grote ogen voor me uit. Wat vreselijk. Max is gewoon altijd een weerwolf geweest en werd toen een vampier. Dat heeft Jace me nooit verteld. En Max zelf ook niet.

Wat Ruth me verteld veroorzaakt een misselijk gevoel in mijn hele lichaam.

Een hele clan vampiers. Jace heeft een hele clan vampiers vermoord. Het zijn vampiers en ik denk dat ik nooit echt sympathie krijg voor die soort, maar Ruth heeft wel gelijk: zij hebben ook geliefden.

"O my god..." mompel ik.

Ruth wrijft over mijn arm en schenkt het hete water in 2 mokken.

"Maar daardoor moet je hem niet anders zien. Hij is precies hetzelfde zoals hij was voor je dit wist." fluistert Ruth.