The Accident

58

Pov Esmay:

Ik heb me met een heel onzin verhaal uit de moeilijke situatie gepraat. Elena en Thom geloofden er niets van maar lieten het zo.

We hebben samen pizza besteld en gegeten. Ze gingen pas weg toen mijn ouders kwamen.

Ondertussen zit ik op mijn kamer met Zack. Die nogsteeds niet weg kan. Zegt hij. Hij zit bij het open raam te roken. En dat verhaal van die wolfsbane bom vond ik wel heel raar. Volgensmij is er niets van waar.

"Dat verhaal van die wolfsbane was niet waar zeker?" vraag ik.

"Jup. Maar ik had een onderkomen nodig tot morgen dus moest iets bedenken." zegt hij relaxed.

"Waarom? Wat is er gebeurd?" vraag ik.

"Ruzie met rogues. Dat deel is waar. De kans dat ze mijn spoor oppikken is klein maar voor de zekerheid ben ik hier zodat ze het pack niet lastig vallen." antwoord hij.

Zack neemt nog een trek van zijn sigaret en blaast de rook langzaam uit.

O fijn. Dus in het geval dat ze zijn spoor wel oppikken heb ik een stel boze rogues voor mijn huis.

Bij het zien van mijn gezicht begint Zack te lachen.

"Rustig, ze doen jou niets. De geur van Alfa hangt om je heen." grinnikt Zack.

"Ik heb familie die niet naar Alfa ruikt." snauw ik.

"Boeie, die maken toch alleen maar ruzie. En ik ben er toch. Er gebeurd niets met ze. Denk ik." zegt Zack. "Trouwens, je zusje is heel knap. En haar lichaam... nice."

O mijn god. Dat kan je echt niet zeggen over een kind van 12. Al helemaal niets als 18 jarige. En hij is nog serieus ook.

Ik staar Zack geschokt aan. Hij grijnst en wiebelt met zijn wenkbrauwen. Dan gooit hij zijn sigaret uit het raam.

"Zack. Ze is 12." zeg ik zodra ik van mijn shock ben bekomen.

"O wow. Ze ziet er ouder uit. En beter dan alle 12 jarigen die ik heb gezien. Wie weet, misschien vind ik haar wel als mijn mate zodra ze oud genoeg is." zegt hij rustig.

"Ik dacht het dus even niet." zeg ik gelijk.

"Kalm aan goudlokje. Ik was niet serieus." lacht Zack. "Maar wel toen ik zei dat haar lichaam nice is."

"Je bent echt vies. Ze is 12." zeg ik walgend.

"Thanks. En i know. Dat zei je net ook." reageert hij rustig.

Ik rol enkel met mijn ogen en kijk naar de klok. Het is 11 uur. Eigenlijk wil ik gaan slapen, ik ben super moe, maar met Zack hier gaat dat een beetje moeilijk.

Beneden hoor ik mijn ouders hard praten. Marilyn slaapt al, thank god.

"Ik verveel me. Wat gaan we doen?" vraagt Zack.

"Geen idee wat jij doet maar ík ga slapen. Ik heb morgen op school een gesprek met de rector. Hij gaat bepalen of ik zo weer kan beginnen met school of een jaar moet over doen omdat het bijna zomervakantie is en ik bijna 2 maanden gemist heb." antwoord ik.

"Ieuw, school."

"I know." zucht ik.

Ik laat mezelf achterover vallen op mijn bed en sluit mijn ogen voor een moment.

Mijn ouders willen dat ik weer naar school ga en mijn oude leven verder oppak. Ze denken dat dat goed voor me is. Maar dat betekend dus school, sport, werk... en daarnaast moet ik nog zien uit te vinden wat ik met de hele Jace-situatie moet doen. Plus gesprekken met de politie en een aantal ziekenhuis onderzoeken.