The Accident

59

Pov Jace:

Na een mind-link van Leroy heb ik mijn planning moeten omgooien. Kate haar bevalling is begonnen.

Als Alfa zijnde moet ik erbij zijn wanneer mijn Gamma zijn kind voor het eerst ziet. Het is een traditie.

Ik ben nog onderweg naar het ziekenhuis maar kan nu al niet wachten om weer weg te gaan. Die baby doet me niets, ik wil alleen mijn mate nu en die is volgens de agenda van haar moeder nog op school.

Esmay ontkent het nog ongetwijfeld, maar ze heeft mij nu het meest nodig. Ik ben de enige waar ze echt mee kan praten over alles. Ik ben de enige die haar écht begrijpt. En ik ben de enige die letterlijk alles voor haar doet, er zijn geen enkele grenzen. Ze kan alles van me vragen.

"Op 1 uitzondering. We gaan niet bij haar wegblijven. Dat kan ze niet van ons vragen." zegt Dan.

Oké, met een uitzondering op dat inderdaad.

Ik parkeer mijn Ferrari op de parkeerplaats van het ziekenhuis en loop dan naar de ingang.

Vlak voor de ingang staat een quad geparkeerd. Een vage maar overheerlijke geur hangt om het voertuig geen en mijn ogen worden groot.

Esmay.

Wat?! Nee dat kan niet. Esmay kan en mag geen quad besturen, bovendien is ze hier al tijden niet geweest en ze heeft geen reden om hier te komen. Dit is mijn verbeelding die me gek probeert te maken.

"Ze kan dat ding wel besturen. Nou ja, een soort van. Dat vertelde ze eens. En ze kan goed met Kate overweg dus heeft wel een soortvan een reden om hier te komen..." bedenkt Dan zich.

Nee. Mijn mate is veel te kwetsbaar, ze mag een quad niet besturen.

Maar als ze hier is... nu... als in op dit moment...

"Mate! Mate! Mate!"

Ik loop snel naar binnen. Bij de balie staat er een medewerker op maar ik negeer haar en loop zonder te twijfelen door.

De geur van mijn mate wijst me de weg. Ik loop door de gangen en doe moeite om niet te gaan rennen. Tot ik de hoek om ga en haar zie zitten.

Leroy, Rick en Alice zijn er ook. Ik merk het vaag op maar mijn aandacht ligt bij Esmay.

Ze zit naast Leroy op een stoeltje en doet iets op haar telefoon. Pas wanneer ik dichterbij kom voelt ze mijn blik en kijkt op. Haar ogen worden groot.

Op het moment dat onze ogen elkaar vinden verlies ik compleet de controle. Mijn wolf wordt gek en schreeuwt om bij haar te kunnen zijn.

Leroy en Rick zien het aankomen en werpen zich op me voor ik mijn mate bereik.

Mijn wolf brult van woede en laat de ramen trillen. Hij is woedend dat we bij onze mate vandaan worden gehouden.

Esmay is van ons, ze is volledig aan ons gemate, niemand heeft het recht om ons bij haar vandaan te houden.

Rick en Leroy zijn sterk, maar ik ben sterker. En onderschat nooit de kracht van een Alfa die zijn mate wilt.

Ik gooi mijn Béta en Gamma van me af en grom nog eens naar ze. Ik wil ze kapot maken. Ze mochten me niet bij mijn mate weg houden.

"JACE! KALMEER!" gilt Alice opeens.

Woedend draai ik me naar haar om. Hoe durft ze me zo aan te spreken.

Alice krimpt ineen door mijn blik en buigt snel.

"Als je nu naar haar toe gaat doe je haar perongeluk pijn in je enthousiasme. Je moet eerst rustig worden. Vergeet alsjeblieft niet hoe kwetsbaar ze is." zegt Alice zacht.