The Accident

24

Pov Esmay:

Mijn tijdsbesef is helemaal weg. Alleen door de ondergaande zon weet ik dat ik hier al lang ben, maar voor mijn gevoel kan het 5 minuten zijn of 5 uur. Ik heb geen idee meer.

Zack is een paar keer bewusteloos geraakt, maar op dit moment is hij bij bewustzijn. Gelukkig. Ik ben doodsbang dat hij zijn ogen niet meer opent.

"Hou je het nog vol jonge Luna?" vraagt de vampier aan de kant.

O ja. Hem hebben we ook nog.

Zijn groep volgelingen staat een meter of 10 verderop, mokkend. Ze wilden Zack in zijn hoofd schieten zodat hij dood ging en ik in totale paniek het zwembad uit zou vluchten zodat ze me konden pakken, óf ik zou door de vermoeidheid verdrinken.

De leidinggevende vampier, die vreemde opmerkingen blijft maken, zei dat ze mij zouden sparen. Ik was nog handig voor later, zei hij. Ik weet niet of ik daar blij moet zijn. Eindigen als ontbijt.

"Natuurlijk. En zo niet, ik verdrink nog liever dan dat ik naar de kant kom." hijg ik.

Watertrappelen is heel zwaar met kleding aan, en al helemaal met nog een weerwolf die niet weinig weegt en boven water gehouden moet worden.

Mijn benen doen zo veel pijn, ze verzuren aldoor en daar moet ik iedere keer weer doorheen. Het brand.

Het water golft een beetje door de wind. Gelukkig is het zomer, de wind is niet zo koud als normaal wat meehelpt want van uren in het water liggen krijg je het heel koud.

"Dat zou heel zonde zijn. Wat houd je nog tegen van hier heen komen? Zack zorgt wel even voor zichzelf en ik heb mijn woord gegeven, jou overkomt niets." zegt de vampier.

Zack snuift minachtend maar zegt verder niets. Zijn gezicht heeft een vreemde wasachtige kleur gekregen en is vertrokken van de pijn.

"Ik vertrouw je niet, je kan je woord gegeven maar ik heb daar niets aan. Het is geen zekerheid. Je zei eerder dat je honger had en ik hoef geen tanden in mijn nek, bedankt." antwoord ik met opeengeklemde kiezen.

Ik ben moe en heb pijn, dan wordt ik super chagrijnig. Maar ik ga eerlijk toegeven, als ik niet zeker wist dat ik veilig ben had ik niet zo tegen hem gepraat.

"Dat is niet helemaal waar Luna, zo te zien heb je wel vaker tanden in je nek gehad. Geef toe, dat gevoel was goed he?" zegt de vampier, doelend op mijn markering.

Zack lacht hard en kermt dan van de pijn wat dat veroorzaakt.

"HAHAHA, smooth hoor, eerst flirten en dan over intieme dingen zoals markeringen beginnen. Zeg nou gewoon dat je haar in je bed wilt en dan al haar bloed drinkt en daarna haar lijk dumpt in het bos, dan is alles maar duidelijk." zegt Zack.

Ik verslik me in mijn eigen speeksel zodra Zack dat zegt en hoest hard. Door het hoesten vergeet ik even te watertrappelen waardoor Zack en ik allebei onder water zakken.

Snel zwem ik weer naar boven en trek hem mee. Boven water hap ik naar adem en Zack doet hetzelfde.

"Ah gelukkig, je leeft nog. Ik dacht even dat Zack zijn uitleg over een vampier met mens one-night-stand je dood werd." zegt de vampier op de kant rustig.

Ik vraag me af wat zijn naam is. Een naam die past bij iemand die humor probeert te hebben maar het niet heeft.

"Je blijft maar zeggen dat je haar niet dood wilt hebben maar jullie schoten mij met wolfsbane kogels in mijn buik en benen. Als jullie dat niet hadden gedaan zou de kans er ook niet zijn dat ze dood gaat." snauwt Zack.

Uh daar zit een klein foutje. En ik haat het om te zeggen want het is niet helemaal de schuld van de vampiers.

Eigenlijk is het dan mijn eigen schuld omdat ik de keuze maakte om in het water te springen met hem. De vampiers zagen het niet aankomen. Zack zag het niet aankomen. Ik handelde impulsief. Niemand zag het aankomen.