The Accident

22

Pov Esmay:

"Esmay. Je kan hier niet slapen, dat is slecht voor je rug. Prinses wordt wakker."

Ik open verward mijn ogen en kijk Jace aan. Hij heeft een bezorgde frons op zijn gezicht en voelt voorzichtig aan mijn voorhoofd.

Ik lig op de bank en moet in slaap gevallen zijn. Ik wilde wachten tot Jace terug was zodat we het konden uitpraten.

Jace tilt me op en geschrokken klem ik me aan hem vast. Mijn pols protesteert en ik onderdruk een kreet.

"Als je niet bij me wilt slapen kan je in je eigen kamer, maar ga alsjeblieft niet op de bank slapen. Ik zou op de bank moeten slapen. Of op de grond. Nee, buiten en op de grond." zegt Jace.

Hij loopt door de donkere keuken en dan door de gang.

"Nee. Ik wachte zodat we konden praten, ik haat ruzie." mompel ik slaperig.

"O prinses geloof me, ik haat het ook om ruzie met je te maken. Voor nu moet je gaan slapen dan praten we morgen. Wil je bij mij slapen? Of alleen?" vraagt Jace.

Zijn stem klinkt hoopvol als hij vraagt of ik bij hem wil slapen.

Ik ben vandaag de hele dag alleen geweest dus alleen slapen kan ik ook wel.

"Alleen. Maar morgen kunnen we niet praten want dan ben je weg." mompel ik.

Ik ben zo moe...

Ik probeer een gaap te onderdrukken maar faal daar jammerlijk in.

Jace verstrakt zijn greep om me heen omdat ik hem heb losgelaten. Mijn hoofd ligt zo tegen zijn borstkas dat ik zijn hartslag kan horen, sterk en krachtig.

"Ik ben de hele ochtend, een groot deel van de middag en de hele avond bij jou. Ik weet dat je je veel verveelt en eenzaam voelt. Je familie en vrienden leven hier niet, je hebt kort geleden zware verliezen en hevige verwondingen moeten verwerken. Ook daarom wil ik meer bij je zijn. Je hebt me nodig." zegt Jace.

Ik heb hem nodig en dat weet ik. En ik ben niet eens boos meer, zo... verliefd ben ik kan je wel zeggen.

Iedere keer dat hij me aanraakt voel ik mijn wangen branden en hartslag stijgen. Ik kan aldoor niet wachten tot ik hem weer zie. Daarom voelde ik me ook zo gekwetst toen hij vandaag eindelijk terug kwam en alleen 'ga naar binnen' zei. Ik had gehoopt op iets anders.

Inmiddels slaap ik al bijna. Ik voel me heel wazig, alles gaat vertraagd en ik hoor wel wat Jace allemaal zegt maar de betekenis van de woorden dringt niet tot me door. Mijn ogen heb ik gesloten.

Opeens wordt ik in een bed gelegd en trekt iemand dekens over me heen.

"Goodnight princess." hoor ik Jace zeggen voor hij zijn lippen tegen mijn voorhoofd drukt en de kamer uit loopt.

Pov Jace:

Ik ben nogsteeds in de trainingszaal bezig als de zon opkomt.

Ja ik heb een kamer vol trainingstoestellen in mijn huis, alle dingen die je in een sportschool vind staan in deze kamer.

De hele nacht lang heb ik extra zware workouts gedaan, met gewichten die je kunt vergelijken met auto's. Het is mijn manier om mijn woede af te reageren.

Ik ruim de laatste dingen op en pak mijn shirt op, die ik heb uitgetrokken toen ik het warm kreeg.

Esmay zal over 2 uur ongeveer wakker worden en dan wil ik een perfect ontbijt hebben klaar staan. Ik ga alles proberen om het goed te maken.

Gisteren heb ik grote fouten gemaakt.

Allereerst door niet te komen opdagen toen ik Esmay had beloofd samen te lunchen en die film te kijken. Daarna, toen ik half 5 terug kwam inplaats van half 12 heb ik haar niet eens een blik waardig gekeurd, geen enkele begroeting, en zei dat ze naar binnen moest. Daarna heb ik tegen haar geschreeuwd. En daarna kneusde ik haar pols.