The Accident

26

Pov Esmay:

Hijgend ren ik door het bos.

Het is zo donker dat ik alleen een vage omtrek van de grootste bomen zie, verder is alles zwart.

Terwijl ik ren voel ik hoe onzichtbare takken striemen achterlaten op mijn armen. Omdat ik op blote voeten ben prikt er vanalles in, takken en bladeren. Soms voel ik een plas water, soms voel ik droog zand.

Opeens kom ik uit bij een groot zwembad, een brede baan maanlicht laat het water schitteren.

In het midden van het brede oppervlak drijft iets.

Ik sta verstijft van schrik te kijken. De wind speelt wat met mijn haren. Ik heb het niet eens koud. Ik kan alleen maar staren.

Opeens kom ik in actie. Ik loop snel naar de zwembadrand en zie nu wat er in het water drijft. Of eigenlijk, wie.

Zack zijn ogen en mond zijn wijd open gesperd, alsof hij een geluidloze kreet slaakt.

Zijn lichaam is een beetje opgezwollen en heeft een vreemde witte kleur. Hij ligt al heel lang in het water dus.

Maar wat mijn aandacht het meest trekt zijn de 2 ronde gaatjes in zijn nek. De tandafdruk van een vampier.

Ik begin te gillen en mijn eerste intentie is om het water in te springen en hem eruit te trekken, maar dan besef ik me dat hij al dood is en ik beter kan vluchten voor de vampier die hier mogelijk nog in de buurt is. Zack zou willen dat ik ging vluchten.

Achter me klinkt luid gekraak. Dat is vast de vampier. Ik ben al te laat, dit wordt mijn dood. O mijn god ik ga dood.

Hoewel... een vampier zou niet zo veel geluid maken. Of zo branderig ruiken. Branderig ruiken?

Ik draai me met een ruk om en gil hard als ik de enorme bosbrand zie.

Vuur, zo veel vuur... vuur is zo dodelijk.
Ferry, Allison... bijna ikzelf.

Snel begin ik te zoeken naar uitwegen om te vluchten maar het zwembad achter me is verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor vuur.

Ik gil nog harder maar dat stopt al snel omdat ik zo moet hoesten door de rook.

Denk Esmay, denk. Er moet een oplossing zijn.

Een oplossing... voor een uit het niets verschijnende bosbrand en een verdwenen zwembad? Dat is niet realistisch. Dít is niet realistisch. Het is nep.

Dit is een droom. Nee, een nachtmerrie.

Ik moet wakker worden. Ik moet wakker worden.

Het vuur heeft me inmiddels ingesloten en raakt mijn huid. Ik begin nog harder te gillen.

"ESMAY! STOP GODVERDOMME MET GILLEN ER IS NIETS AAN DE HAND!"

2 sterke, hete armen hebben zich om mijn middel gewikkeld.

Ik open mijn ogen. Het eerste wat ik zie is Jace zijn kamer. Dan Jace zelf.

"What the hell gebeurde er? Ik dacht dat je een soort aanval had." zegt Jace boos.

Hij is boos omdat ik hem liet schrikken en hij bezorgd is, dat weet ik, maar alsnog voelt het alsof ik opzettelijk iets fout heb gedaan.

Ik krimp ineen en schuif dan met gebogen hoofd wat meer zijn kant op.

Gelijk verstrakt Jace zijn greep om mijn middel en gaat overeind zitten zodat hij me op zijn schoot kan trekken. Dan laat hij me met 1 arm los.