The Accident

63

Pov Esmay:

Ik wordt wakker met enorme hoofdpijn en open langzaam mijn ogen, die moeten wennen aan het licht.

Zodra ik mijn ogen helemaal open heb en mijn omgeving zie knipper ik een paar keer maar het beeld veranderd niet.

Huh. Dit is Jace zijn kamer. En ik lig in zijn bed. Maar hij zou me naar huis brengen. Is er iets ergs gebeurd?

Ik wil overeind gaan zitten maar krimp ineen door de scherpe pijn in mijn onderbuik. Ik ken die pijn. What the fuck?! Hebben we..? Nee toch?!

Misschien moet ik wel ongesteld worden. Ugh natuurlijk, Jace weet ook wel dat ik echt niet met hem naar bed zou willen. Slapen is 1 ding, maar verder blijft hij van me af. Het gaat lang duren voor ik hem weer zo veel vertrouw. Dat weet hij zelf ook wel.

Goed. Klaar met de paniek Esmay. Ga douchen en zoek iets van maandverband en ga daarna Jace zoeken en vragen waarom je niet thuis ben.

Ik ga overeind zitten en scan de kamer. Jace is nergens te bekennen maar er komt geluid uit de badkamer.

De andere kant van het bed is ook beslapen dus Jace heeft niet een van de logeerkamers genomen. Maakt niet uit, het is zijn eigen kamer, ik verwacht niet dat hij zelf ergens anders gaat slapen. Maar hij had mij ook in een logeerkamer mogen dumpen.

Wacht. Hoe ben ik hier eigenlijk gekomen?

Ik frons en graaf in mijn geheugen maar het blijft zwart. Ik herinner me letterlijk niets meer. Alleen nog hoe ik met Jace daar kwam maar vanaf dat moment is alles wazig of zwart.

Wazige herinneringen van het dansen met Alice komen weer in me op. Een vaag beeld van een blad vol fel gekleurde drankjes. Jace met mij op schoot. Jace die me zoent. De beelden worden steeds waziger en stoppen bij een drankje dat Jace in mijn handen drukt.

O my god. We hebben weer gezoend. En het bleef niet bij 1 zoen, het waren er meer. Shit. Dat was niet de bedoeling.

Ik had met mijn stomme kop ook niet zo veel moeten drinken, dan was het niet gebeurd. Nu heb ik letterlijk alweer verkeerde signalen gegeven. Ik haat mezelf. Het enige wat ik nog kan doen is hopen dat Jace begreep dat ik gewoon heel dronken was.

Opeens gaat de badkamerdeur open. Ik schrik en schiet overeind van schrik.

Jace loopt op zijn gemak de kamer in met alleen een handdoek om, die laag op zijn heupen hangt en een duidelijke V-lijn onthult. Wow.

Zodra hij me ziet kijken grijnst hij breed en loopt naar me toe. Hij buigt zich voorover en geeft me een snelle kus op mijn mond.

"Goodmorning princess. Je sliep nog zo schattig dat ik je maar liet liggen, ondanks dat we al tot 12 uur hadden geslapen. Maar we hadden ook wel wat in te halen na vannacht." grijnst hij.

Jace gaat gemakkelijk naast me op de rand van het bed zitten en strijkt dan met een blik vol liefde een plukje haar van mijn wang.

Huh. 'We hadden wel wat in te halen vannacht?'

O.

O nee. Nee nee nee nee. Nee. Hij bedoelt dat we..?

O my god.

Jace ziet mijn blik vol verwarring en fronst.

"Je herinnert het je toch nog wel?" vraagt hij.

"Eh... wat moet ik me precies herinneren?" vraag ik angstig.

Zijn ogen worden groot. Dan sluit hij zijn ogen en knijpt in zijn neusbrug.

Het is helemaal stil in de kamer. Ik wil uit bed stappen maar verstijf van schrik wanneer ik merk dat ik niets aan heb onder Jace zijn shirt.