Жимин чанёолыг хүлээн бараг хоёр цаг зогссон байв.
Чанёолын хичээл тарах болоогүйг мэдэж байгаач өөрийг нь хаяад явчихвий гэсэн айдасдаа дарагдан хүлээж зогсож байгаа нь энэ.
Хонх дугархад чанёол дэвтэр номоо цүнхрүүгээ чихээд гүйхээрээ ангиасаа гарав.
Яагаад гэвэл чанёолын хичээлэлж байсан танхимын цонхон доор жимин их удаан зогссон.
Чанёол жимин дээр ирээд хөмсгөө зангидан "энд яагаад зогсоод байгаа юм гэртээ харь хөл чинь өвдөхгүй байна уу" гэхэд жимин хошуугаа унжуулан доошоо хараад гараараа оролдонгоо зөөлхөнөөр "ахаа намайг уучлаарай би тэгье гэж бодоогүй та намайг хаяхгүй биздээ" гэсээр итгэл тээсэн нүдээр чанёолруу ширтхэд чанёол инээдээ барьж ядна.
Инээчихгүйхэн шиг ууртай царай гаргах гэж хичээн "за яахав уучилж байна гэхдээ миний уур гараагүй байгаа шүү" гээд цүнхээ жиминд өгөхөд жимин баярлан саяхан хуралдчихсан байсан нулимсаа арчаад чанёолыг тэврэн авав.
Чанёол ч зөрүүлэн тэвэрж байсанаа гэнэт уурлах естойгоо санаад хурдхан түлхэн хоолойгоо засаад "миний уур гараагүй байна гээ биздээ дагаад яв" гэсээр урд нь гаран алхав.
Жимин ч инээмсэглэн цүнхыг нь үүрээд араас нь дагна.
Өчигдөр
Чанёолын утсанд мсж ирхэд жонгүг байв
Жонгүг:;"хөөе ах гуай манай жиминийг буруугаар ойлгоод байна тэхёнтой хэрэлдэж байгаад уурандаа үнсчихсэн юм. Ерн санаатай үнссэн байлаач тэр чинь миний сайн найз бас миний экс мэдэв үү тэглээч муу хайртай найзыгаа зүгээр өгөөд явуулчихана гэж бодосны хэрэггүй шүү муу тэмээ минь.
Бас өчигдрийн явдалд уучлаарай
Чанёол:; ингэж уучилалт гуйдаг юмуу
Жонгүг:; тийм гуйсан бол болоо юм бишүү тэмээ минь
Чанёол:; гуйсанд баяраллаа туулай минь явж тэхёноос уучлалт гуй дагзаа
Жонгүг:; гуйна танаар заалгахгүй жимин дээр оч
Чанёол:; очно чамаар заалгахгүй явж унтаач жаалаа
Жонгүг:; унталаа ах гуай
