Чанёол жиминий өгсөн бөгжийг түр тайлаад тавьчихсан номын санд даалгавараа хийн сууна. Учир тоглоомон бөгж тул хугарчих гээд байсан юм.
Чанёол дууссан бололтой номоо хаан ширээнээс босон дэвтэр номоо цүнхэлсээр номын сангаас гарав.
Гэрлэн дохин дээр зогсож байхдаа бөгжөө зүүхээр халаасаа ухтал байсангүй.
Сандран байж болох бүх газараа үзэсэн ч байсангүй.
Нүд нь бүлтэлзэн гар нь салгалаад номын санруу буцаад гүйв.
Сууж байсан газараа ирж газараа мөлхөж тэр хавиар баахан хайж бараг оронгоор нь эргүүлж шалгасан ч байгаагүй тул чанёол үсээ зулгаан нудэнд нь нулмис цийлэгнээд ирэв.
Их л гуниглаж гутарсан амьтан ирхэд юнги санаа зовон "яасан зүгээр үү ямар нэг зүйл болоогүй биз" гэхэд чанёол уйлагнан "бөгжөө алга бологчихлоо" гээд хүндээр санаа алдахад юнги хэнэггүй "дахиад л авчихаач дээ ямар үнэтэй ч биш" гэхэд чанёолын нүд томорч ирээд "тэр чинь цорын ганц жимин өгсөн болохоор дахиж авсан ч ямар ч үнэ цэнэгүй" гэсээр ууралхад юнги "тэгвэл дахиад л авхуулчихаач дээ" гэхэд чанёол юнгиг цохиод авмаар санагдав.
"жимини гомдвол би лав амьд явж чадахгүй" гэсээр орон дээр унаад уйлж гарав.
Юнги ч толгой сэгсрэн унтахаар өрөөрүүгээ зүглэн "жимин чиний бөгжийг залгичихсан юм чинь чи бас залигцан гээд хэлчихгүй юу" гэв.
***
"Жонгүг аа би төрлөө" тэхён гэдэсээ барьсаар ёолход жонгүг гүйж ирээд тэхёны гэдэсийг цохин "хөөе хүүхэд гуай битгий миний хайрыг өвтөгөөд бай" гээд худалаа ёолж байсан тэхёныг доошоо харуулж байгаад сэгсэрч гарав.
