Nakausap nila ako ng matagal at sinulit ko ang bawat oras na kasama sila. Pagkatapos ay maayos akong nag paalam.
Pag sapit ng gabi ay bumiyahe ako papunta sa Morteen Bridge, isang park na malapit samin. Malawak ang Morteen Bridge at makikita dito ang napaka gandang ilog. Hindi na ako nag dalawang isip pang bumaba. Halos wala ring tao. Ang mga tao ay nakita ko kanina sa bench kaya nag tungo akong mag isa sa tulay.
Madilim. Tahimik at malamig ang sumalubong sakin pag ka tungtong ko ng tulay. Wala na akong pinalampas na oras at tumingin ako sa malayo.
Paulit ulit kong binubulong sa sarili ko ang huling salitang binibitawan ko galing sa isip ko. "I miss you Giann, see you."
"I miss you Giann, see you."
"I miss you Giann, see you."
Muli akong lumingon sa paligid sinisiguradong walang taong makakakita sakin. Nang makumpirma kong wala ay humawak ako sa railing ng tulay at nanginginig akong tumungtong habang tumutulo ang luha sa mga mata ko.
Parang ilog na ayaw tumigil sa pag agos.
Ipinikit ko ang mga mata ko at dahang dahang huminga at.... tumalon sa tulay.
Hinayaan ko ang sarili kong mag padala sa ilalim ng madilim at malinis na tubig habang unti unti kong nararamdaman ang pag bigat ng hininga ko.
At sa huling pagkakataong minulat ko ang mga mata ko sa ilalim ng tubig ay tuwa ang naramdaman kong nakita ko ang lalaking mahal kong sinusubukan akong iligtas mula sa pag kakalunod ko.
Habang papalapit ng papalapit ay lumalabo ang pagtingin ko at ang paghirap ko sa pag hinga.
Nakita ko siyang lumapit pa at sinabi ko sa isip ko ang kanyang pangalan, "Giann." bago ko hayaan ang sarili kong mag laho sa mundong kinagagalawan ko.
"Kristelle." Nagulat ako nang magising ako sa pamilyar na boses. Ang boses ng nanay ko. Napalinga ako sa paligid. Nahihilo at hindi padin makahinga ng ayos. Nasa hospital ako.
"Anong ginagawa ko dito?" Tanong ko sa kanila. "Kristelle anak, nandito ka para mag pagaling." Sagot sakin ni mommy. "Bakit ako nandito? Hindi ba dapat patay na ako!" Sigaw ko at tinignan sila ng matalim. Halos lahat ng kaibigan ko ay nandito din.
"Kristelle anong ginagawa mo aa sarili mo?" Tanong sakin ni Marielle. Tinignan ko sila mg masama. "Bakit niligtas niyo pa ako?! Gusto ko ng mamatay!" Sigaw ko at nag wala. Inalis ko ang mga nakakabit sakin at tatayo na sana ng yakapin ako ni Mom.
"Tigilan niyo ako! Sana hinayaan niyo nalang akong mamatay! Sana hindi niyo na ako niligtas! Gusto ko ng mamatay!" Muli kong sigaw at mag pupumiglas ngunit bawat I pag sigaw ko ay siyang bigat ng nararamdaman ko kasabay ng pag tulo ng luha ko.
Pumasok ang ilang nurse at doktor sakin at may tinurok sila.. unti unti akong nakaramdam ng pagod at antok kaya't bumagsak muli ang mata mata ko.
——
"How about this long cute gown?" Tinignan ko ang fashion designer sa harap ko. Kasalukuyan kaming nandito ngayon sa pool area ng bahay namin. Nakaupo ako katabi si Murvyn, at katapat namin si Mrs. Joy, sa pool area nakaupo si Mica at nakalubog ang paa sa tubig habang si Mom and Dad at sila Tita at Tito ay nag uusap din sa kabilang table lang.
"Yeah, whatever." I rolled my eyes and started to murmured something. Im really annoyed. Ayoko ng ganito. "Kristelle!" Suway sakin ni Dad ng makita niya ang ginawa kong asal. "What?!" I exclaimed and murmured again.
"Okay okay, Mr. Villela I think your daughter doesn't like the designs of the gown. What if mag customize nalang tayo?" Asked the fashion designer. Dad laughed awkwardly.
"No, no— next week na ang wedding and we really need the wedding gown!" My dad explained. Hindi na ako nakinig sa kanila at bigla namang bumulong sakin si Murvyn.
"Come on, Kris. Mamili kana para matapos na tayo, remember pupunta pa tayo kala Ally para sa plano?" Bigla kong naalala ang usapan namin kaya naman dali dali kong tinawag ang fashion designer.
"Uhm, Mrs. Joy! Im sorry for acting like that, well ahm, Im not in the mood right now but can I borrow this?" Kinuha ko ang clear book na nag lalaman ng available gown nila. Nandon nakasulat na ang mga size nito at color pati ang telang ginamit at kung ano ano pa. Pupunta nalang daw siya dito dala ang mga gown na mapipili ko para tignang mabuti.
Nasukatan na din ako at halos lahat ay kasukat ang gown na meron sila. Tumingin ako ng maganda ganda at tinuro lahat 'yon pagkatapos ay sinenyasan si Mica na nakatingin sakin.
Nang makarating kami sa bahay nila Ally ay pinlano na namin ang gagawin para hindi matuloy ang kasal namin.
My Lola just knew about this when I told here about my wedding yesterday. Nagulat siya at nagalit kay Dad, pinakiusapan ko si Lola na ayusin ang gulong ginawa ni Dad at ilihim muna na nag sabi ako. Kaya ang ending, tutulungan ako ni Lola.
"Okay, here's our plan." Narinig kong sabi ni Trix. Murvyn's girl. Nalaman ni Trix ang nangyari, hindi madali bago siya makinig sa explanation ni Murvyn pero ako ang kumausap sa kanya kaya ngayon ay sumama siya sa pag pa-plano.
Kung anong nangyari sakin sa hospital, hindi ko din alam. Sinabi sakin ng doktor na baka daw na depressed ako kaya nag tangka akong mag pakamatay and Its been a week ago. With the help of my friends, tinulungan nila akong bumangon ulit. Tinulungan nila ako at eto, sama sama padin kami ngayon at nag p-plano para lang hindi matuloy ang kasal na hindi namin hahayaang mangyari.
Sa huli, kahit subukan mong itaboy ang mga kaibigan mo, at kahit itakwil mo na sila sa buhay mo sila padin ang lalapit at tutulong sayo lalo na kung kinakailangan mo ng tulong. Hindi ka nila hahayaang mag isa at dadamayan ka pa nila sa problema nila.
Im so lucky to have them in my life and I wish, they will be there until my last breath and the last moment of my life.
To be continued...
