End Up Here 》Irwin & Hood

#7

Ø Skylar point of view.

Foto's van Leo. Alsof dat mij op dit moment boeide. Ik zat meer in over Jay, dus besloot ik om weer even naar het gesprek te kijken. Hij was nog altijd niet online gekomen... Ik zuchtte en legde mijn hoofd op Avalynne haar schouder, zodat ik op mijn mobiel kon zitten en tegelijkertijd ook het gesprek tussen Dominic en Leo volgen. 'Wat zeggen ze allemaal nog?' vroeg ik en mijn ogen schoten naar het beeldscherm. Iemand van de twee waren aan het typen.

'Hé meiden, Leo hier. We moeten helaas gaan. :( Projecten en zo, je weet wel. Spreek jullie later!'

Ik pruilde en typte een droevig gezichtje, maar zette er nog wel mijn naam achter. Daarna drukte ik op enter en gebaarde ik dat Avalynne haar afscheid kon nemen. Ik keek naar mijn mobiel en dacht na over nog een berichtje naar Jay. Mijn vinger zweefde over de letters en begonnen toen het scherm aan te raken.

'Ik mis je. :( x'

Ik beet op me lip sloot mijn ogen. Had ik dat maar niet gestuurd, ik wist dat hij niet van al dat kleffe gedoe hield. Maar zo zat ik nou eenmaal in elkaar. Ik hield er niet van als mensen kortaf en vlug deden, ik nam liever de tijd voor dingen en probeerde mensen niet schuldig of down te laten voelen. Zonder erbij na te denken stuurde ik nog een appje.

'Wat ga je vanavond dan doen?'

Klonk dat als stalken of dergelijk? Ik zuchtte en vergrendelde mijn telefoon. Ik moest mijn gedachte ergens anders heen brengen, en dat was nu Avalynne. Zo te zien had zij ook al gedag gezegd en Leo ook nog een keer, voordat er een grijs bolletje naast Dominic zijn naam verscheen. ‘Oké, laten we de muziek lekker hard zetten en dan mee zingen en dansen als idioten. Goed plan?’ stelde ik voor en keek naar boven, naar Avalynne haar gezicht. Ze knikte en zette de laptop op zij, om op te staan en naar haar boxjes te lopen en die harder te zetten. Meteen knalde Greenlight door de kamer en sprong ik overeind, om de gordijnen dicht te schuiven. Liever geen mensen die ons aan zitten te staren wanneer we helemaal uit ons dak gaan.

Ik draaide om en zag een Avalynne die al helemaal in haar element zat, dansen. Ik grijnsde en deed heerlijk met haar mee, hoewel ik nooit zo goed als haar zal zijn. Je zag gewoon dat ze van dansen hield, het was niet te ontkennen. Ik begon mee te zingen met het pop-rock nummer.

Het was echt fantastisch dat 5 Seconds of Summer begon door te breken, maar het was ook jammer dat ze niet meer ons geheimpje waren, zoals de oudere fans zeiden. Zo waren ze ooit begonnen met simpele covers en toen al waren Avalynne erbij. We zagen ze opgroeien en gevorderder worden. Hun stemmen ontwikkelden zich als een speer en voor we het wisten was die eerste muziek video er al, Out Of My Limit. In principe waren we de laatste drie jaar met ze mee gaan groeien. We hielden steeds meer van ze en we gingen er ook nooit mee stoppen.

Ook zijn we naar twee concerten geweest voor One Direction, in de eerste instantie voor One Direction zelf. Maar toen we hoorden dat 5SOS het voorprogramma was, flipten we hem helemaal. Ik was naar Avalynne gefietst, aangezien ik op de één of andere manier niet graag thuis was. Eenmaal bij haar gingen we hem helemaal flippen dus en hadden we al hun uitgelekte liedjes op replay, zodat we op het concert helemaal uit ons dak konden gaan.

Eenmaal in de arena zelf, stonden we één van de staan vakken en zaten we vrij ver vooraan. Ik dacht serieus voor een moment dat Calum in mijn camera keek en dat Luke naar Avalynne zwaaide. Natuurlijk begonnen we helemaal te gillen en te springen, maar ik geloof dat ieder meisje dat zou doen. Maar, ik denk dat het allemaal een vergissing was en zwaaide Luke niet naar Avalynne en keek Calum niet recht in de camera, terwijl hij Eighteen zong.

Ik schudde mijn hoofd en zuchtte, voordat ik weer luidkeels mee ging zingen.

+        +        +        +        +        +

Ø Calum point of view.

Ik knikte en sloeg Ashton nog op zijn achterwerk, voordat ik zijn mobiel pakte die hij had achter gelaten en naar het gesprek keek. Ik dacht na over wat ik zou moeten zeggen. Het eerste wat in me opkwam was zeggen dat we projecten hadden, dus dat begon ik ook daadwerkelijk te typen.

'Hé meiden, Leo hier. We moeten helaas gaan. :( Projecten en zo, je weet wel. Spreek jullie later!'

Ik zuchtte en wachtte nog op wat ze zeiden. Iemand begon te typen.

‘:( x Skylar’

Ik grijnsde. Het begon inderdaad net leuk te worden, behalve het stukje dat ze over onze eigen band begonnen. Het begon natuurlijk met mijn verjaardag, die ik per ongeluk op Leo zijn account had gezet. En daarna bleven ze maar praten over 5 Seconds of Summer. Het maakte mij en Ashton nogal zenuwachtig, maar gelukkig begonnen de meiden zelf over iets anders. Het ging over mijn zogenaamde opleiding die ik deed, fotografie. Maar ik had dus totaal geen verstand daarvan. Ashton adviseerde om wat op te zoeken van Google, wat mij een best plan leek. Alleen niet nu.

Michael en Luke waren zo te zien ook al klaar met hun spel, want ze stonden op en om nog voor een laatste keer naar de toiletten te gaan. Ik keek naar het beeldscherm van Ashton en zag dat Avalynne ook al gedag had gezegd. ‘Doeg! X Avalynne’

Ik zuchtte en legde de mobiel weg, voordat ik overeind krabbelde en richting de toiletten liep. Wat een rotstreek van ons eigenlijk. We zaten gewoon een potje te liegen over bijna alles wat je maar kon bedenken. Onze naam, uiterlijk, opleidingen, vrienden. Jammer dat het zo moest gaan, het liefst had ik tegen ze gepraat als Calum, niet als Leo. Ooit zouden we het ze ooit moeten vertellen, maar of ze het dan zouden geloven? Ik bedoel, als we ermee door zouden gaan gingen ze er helemaal in mee en dachten ze werkelijk dat Dominic en Leo zaten te praten. Ik pruilde terwijl ik de WC’s binnenliep en een hokje binnenging.

‘Hi! We zijn 5 Seconds of Summer! I’m Calum,’ wees ik naar mezelf. ‘And I’m Lukey boy,’ lachte Luke in de microfoon terwijl hij een banjo deuntje na speelde. Ik lachte en boog een beetje naar achter, terwijl ik vrolijk mee deed met het deuntje. Niet veel later zaten een stelletje idioten op het podium een klein liedje te spelen, wat allemaal begon met Luke zijn banjo imitatie. ‘Oké, oké, ik ben Mikey de groene smurf,’ knipoogde Michael en hij haalde zijn handen even door zijn lichtgroene haar. Ik haalde mijn vingers even over de snaren, zodat er een typisch rock geluid uit kwam. ‘En ik ben…’ begon Ashton en hij begon een trommelgeroffel. Meisjes zaten zich dood te gillen om dit rare gedrag van ons. Ik glimlachte en wachtte op Ashton zijn introductie, al dacht ik dat de meisjes onze namen allang wisten. Misschien op een enkeling na, maar dit was nergens voor nodig. ‘Ashton!’ gilde hij in zijn microfoon, waardoor ik een beetje bukte. Ik legde mijn handen over mijn oren en kneep mijn ogen dicht, alsof het heel erg hard was. Al snel volgde het intro van 18 en niet veel later begon Luke mee te zingen.