End Up Here 》Irwin & Hood

#27

Ø Skylar point of view.

Ik voelde me slecht voor het liegen tegen Jay de laatste paar weken, maar ik voelde me nog slechter om dan vervolgens tegen Ashton aan te gaan liggen en te zeggen dat Jay niet de ware is voor mij. In principe sprak ik de waarheid over het niet nadenken, ik werd echt gek van mezelf. Over alles moest ik tien keer nadenken, al was het een klein iets. Maar met Dominic vergat ik alles weer even, als ik met hem aan het praten was via Facebook. En nu ik tegen Ashton aan lag, leek het alsof ik ook alles ineens vergat, gewoon, echt voor een paar minuten. Nadat Ashton nog iets had gezegd, was er comfortabele stilte van een paar minuten, terwijl Ashton zijn ijsthee naar deze kant had geschoven en we allebei een aantal keren een slok namen van onze drankjes.

In die stilte begon ik me toch weer dingen af te vragen. Was dit wat ik wilde? Wilde ik niet meer bij Jay zijn? Wilde ik bij Ashton zijn? Dat klonk nogal raar... en snel. Dingen moesten al helemaal niet snel gaan, want dat hoorde niet zo. Ik kreunde zachtjes en draaide mijn hoofd naar Ashton zijn shirt. Het rook zoals ik had verwacht, het paste bij Ashton zijn persoonlijkheid. Ik kon het niet uitgebreider dan dit uitleggen.

'Dus...' hoorde ik Ashton zeggen en zijn lichaam bewoog met zijn woorden mee. Zijn grip werd rond mijn heup wat strakker, maar ik bewoog me nog altijd niet. Ik lag eigenlijk wel lekker en was dan ook niet van plan om me te bewegen.

Ashton bracht daar verandering in, want hij haalde zijn arm weg van mijn heup en hij draaide zich een beetje naar mij toe. Ik kon mezelf nog redden van een val en kwam overeind van de comfortabele positie. Ik fronste naar hem, maar niet voordat ik mijn jus d'orange had opgedronken, die lauw was geworden. 'Wat... doe je?' zei ik en hief één van mijn wenkbrauwen. Hij maakte mij nog altijd heel erg in de war, al zijn acties, al zijn woorden. Zijn blikken waren vreemd en zijn lichaamstaal was ook vrij vaag.

Mijn ogen gleden af naar zijn biceps, die erg gespierd waren moet ik zeggen. Jammer dat ik nog niet de kans had gekregen om ze zelf eens goed te bekijken en te aan raken, alleen dit korte moment. Ashton zijn armen waren sterk door al dat drummen en door de sportschool denk ik. Zijn gezicht was ook erg getraind, want hij kon de raarste bekken trekken tijdens het drummen... dat hebben de meesten wel gemerkt.

Toen gingen mijn ogen naar zijn gezicht. Hij had een kleine glimlach tevoorschijn getoverd en zijn kuiltjes waren zichtbaar. In zijn wangen, maar ook bij zijn kin, wat hem nog stoerder maar schattiger maakte. Ashton stond bekend om zijn rare gezichten tijdens het drummen, zijn hilarische filmpjes en zijn gelach tijdens de filmpjes. Ook was hij één van die energieke mensen die mensen helemaal gek maakte. Had ik zojuist met hem gezoend? Ja. Voelde ik me goed bij hem? Ja. Maar voelde die zoen goed? Misschien, ik moest het nog verwerken maar dat betekende niet dat ik ontkende dat het fijn was. Want het was fijn.

Ik bleef een korte minuut in stilte naar zijn staren en het voelde alsof ik bijna door hem werd aangetrokken, als een magneet. Voordat ik het wist, boog ik zelf voorover en drukte ik mijn lippen weer zachtjes op de zijne. Wat was ik aan het doen? Het voelde toch verkeerd? Ik sloot mijn ogen en legde mijn armen losjes om zijn nek. Ik drukte iets harder tegen zijn lippen en eindelijk kreeg in een reactie: hij zoende terug. Een kleine glimlach verscheen er op zijn gezicht, en daardoor verscheen er ook eentje op de mijne. Uiteindelijk was hij de gene die zich een beetje terugtrok, maar zijn hoofd wel tegen de mijn drukte. Onze neustopjes raakten elkaar aan, waardoor mijn glimlach nog breder werd. Ik opende mijn ogen weer en zag dat zijn bruingroene ogen naar mijn ogen keken. Een kleine glinstering was te zien in zijn ogen en ik dacht even een vlaag van opluchting te zien in zijn ogen.

Ik fronste, maar begon toen een beetje te lachen. Waarom zou hij opgelucht zijn? Dat ik hem zoende? Ik sloeg mijn ogen neer en zuchtte. Ik veranderde onze pose en nam Ashton toen in mijn armen, terwijl ik handig en snel op zijn schoot klom.

'Bedankt voor alles,' fluisterde ik in zijn oor, terwijl ik voelde hoe hij zijn hoofd op mijn schouder legde en ik dus hetzelfde deed bij hem. Deze omhelzing voelde nog beter dan alle keren dat ik Jay knuffelde, wat nogal apart was, want ik omhelsde niet vaak met Jay en dit was de eerste keer dat ik Ashton in mijn armen nam.

Ik zuchtte en verstrakte mijn grip, alsof ik hem nooit meer wilde laten gaan. Deze eikel.

+ + + + + +

Ø Calum point of view.

Nadat ik Avalynne wat kusjes had gegeven en me toen helemaal ontspande, voelde ik kleine Calum groeien. Ik schaamde me kapot en probeerde me toen weer te ontspannen, aangezien ik dacht dat we nog altijd niet het strand zouden verlaten en kleine Calum wel wat kon dalen. Maar nee, na tien minuten was ie nog altijd niet weg en moesten we natuurlijk weg.

Uiteindelijk kwam Ava met het idee om een handdoek losjes en handig voor mijn erectie vast te maken in mijn broek, zodat de bult wat verwaterde. Ik schaamde me echt dood, erg gênant dit allemaal. Al helemaal nu het pas de tweede keer was dat ik zag en sprak en ze in de eerste instantie razend op me was. Ze was echt ongelofelijk, dat ze was laaiend naar... dit kon gaan. Ik stond langzaam op en keek naar Avalynne, die een prachtig jurkje aanhad die haar figuur duidelijker maakte. Ik voelde kleine Calum harder worden, waardoor mijn ogen groot werden. Ze maakte me echt gek, ik wilde haar het liefst nu al nemen maar dat zou nogal raar zijn als ik dat nu deed.

Ik ademde rillerig in en uit en volgde haar met kleine stapjes, ook al had ze mijn hand vast. Ik keek schichtig om me heen en zag, terwijl we over het strand liepen, verschillende mensen naar ons kijken en ik kreunde en kneep mijn ogen dicht wanneer ik een groep fluisterende meisjes richting ons wezen.

'Ava...' fluisterde ik, maar ze hoorde me niet, want ze draaide zich niet om en ze gaf geen reactie. Ik keek weer naar de groep meisjes, die nu begonnen te lopen in de richting waar wij waren.

'Ava...' zei ik dit keer wat harder en eindelijk draaide ze zich om. 'Hm?' zei ze met een kleine glimlach en opgetrokken wenkbrauwen. De glimlach verdween toen ze het groepjes meisjes achter ons zag en ze keek toen nogal bang naar mij. 'Wat moeten we doen?' siste ze en ze keek wanhopig weer naar het groepje fan girls, wat nu wel duidelijk was, want eentje begon mijn naam te roepen.

Ik wist dat rennen met ene erectie nogal pijnlijk en moeilijk was en al helemaal als je op het strand bent, maar ik moest het toch maar doen.

'Rennen!' schreeuwde ik en rukte mijn hand uit die van Avalynne en begon te rennen met de handdoek nog voor me. Ik hield hem tijdens het rennen vast en keek nog twee of drie keer achterom, om te zien waar de meisjes nu waren. Momenteel waren ze twintig meter verderop gillend aan het rennen. Blijkbaar was dit hun teken dat ik echt dé Calum Hood was. Normaal was ik wel stil blijven staan, maar met een stijve leek me dat geen goed idee.

Ik zag ook dat Avalynne geen meter van me af rende, waar ik blij om was.

'Bedankt hè!' riep ik lachend en ik bedoelde dat ze kleine Calum had laten groeien op een verkeerd moment. Ze rolde glimlachend met haar ogen en focuste zich weer op één van de vele uitgangen van het strand. Na een minuutje enorme pijn te hebben geleden, waren we weer op de stenen en liet ik mijn slippers op de grond vallen om er in te stappen.

'Mijn huis, right?' vroeg ik haar haastig. Mijn huis was niet ver, dat konden we nog wel rennen. Kleine Calum moest nog even geduld hebben. Ik grijnsde en pakte Avalynne haar hand, maar niet voordat ik een kus op haar lippen drukte en een lok haar achter haar oor streek. 'You look so perfect,' zong ik zachtjes, maar werd uit mijn trans gehaald door gegil dat behoorlijk dichtbij was. Ik keek snel op en zag het groepje naderen met hun mobieltjes in hun handen.

'Kut,' vloekte ik zachtjes en draaide me om, om weer verder te rennen.

Na geen tien minuten stonden we voor mijn ouderlijk huis en duwde ik de deur open nadat ik wat met de sleutel had geprutst. 'Doe alsof je thuis bent,' zei ik en gebaarde dat zij als eerste mocht binnenkomen. Ze glimlachte als bedankje en stapte het huis binnen. Ik volgde haar en sloot de deur achter me. Avalynne liep al door naar de woonkamer, terwijl ik de handdoek uit mijn broek trok. De bult was nog altijd erg duidelijk, maar op dit moment kon me het weinig schelen. Ten eerste, het was Avalynne waardoor het kwam en ten tweede, er was toch niemand van mijn familie thuis.

Ik liep meteen door naar de woonkamer en zag Avalynne voor wat foto's staan. Ik glimlachte kleintjes en zag haar vingers over de jongere ik gaan. Mijn voeten leidden zich naar haar en mijn hand pakte haar pols. Ik draaide haar om, zodat ze naar mij keek. Voordat ze nog wat kon zeggen, drukte ik mijn lippen weer op de hare.