End Up Here 》Irwin & Hood

#20

Ø Avalynne point of view.

 Dit kon gewoon niet. Het was onmogelijk. Dat was er nu voor onze deur stond, dat klopte gewoon niet! Calum Hood en Ashton Irwin?! Leo en Dominic?! Wie was dan wie? Waarom hadden ze dit gedaan? Al die vragen schoten door mijn hoofd, maar ik stond aan de grond genageld en ik wist niets meer uit te brengen. Ik kon niet geloven dat ik tegen één van hen twee had gepraat. De ogen van Calum gingen verdacht vaak naar mij, waardoor ik de conclusie bijna niet durfde te trekken. Al die tijd had ik gepraat met Calum Hood. Leo bestond niet. De foto was vast een random plaatje van het internet geweest. De jongen die me welterusten had gewenst en me een berichtje had gestuurd waarin stond dat hij al wakker was geweest, dat was Calum geweest. Ik had niet gedacht dat ik ze op deze manier zou ontmoeten. Andere meisjes zouden er misschien blij mee zijn geweest, maar ik niet! Ze hadden gelogen! Misschien was het voor hun fijn geweest, één of andere dekmantel, maar alles was duidelijk een leugen geweest!

Ik voelde hoe Skylar tegen me aanleunde en daardoor kwam ik weer een beetje op de aarde terecht. Ik hoorde haar prevelen dat ze weg moesten en eigenlijk was ik het daar wel mee eens. Ze moesten niet denken dat we ze binnen zouden laten en ze alles zouden vergeven. Ze hadden gelogen! Dan kon je nog wel fucking Calum Hood zijn, maar dat betekende niet dat alles opeens goed was! Ik sloeg mijn armen om Skylar heen en trok haar goed tegen me aan, terwijl ik star naar de twee jongens keek. Ik wilde wel wat zeggen, maar zij waren hier degene die heel wat uit te leggen hadden en als ze zouden blijven zwijgen, dan zouden ze die deur gewoon in hun gezichten krijgen.

Calum was uiteindelijk de eerste die praatte. Het speet hem. Wat speet hem dan? De leugens? Dat hij zich voor had gedaan als iemand anders? Dat hij woorden had gebruikt die hij helemaal niet had gemeend?! Ik kon niet geloven dat ik daar verliefd op was geworden! Op een achterbakse klootzak! Waarom had hij dit gedaan?! Om een grap uit te halen met fans? Nou, het was alles behalve hilarisch!

‘Is dacht echt alles wat jullie hebben te zeggen? Dat het jullie spijt?’ beet ik hen toe. Mijn blik gleed van Calum naar Ashton. Beide leken ze niet te weten wat ze moesten zeggen.  Ik kon het gewoon niet geloven! In mijn hoofd waren dit twee geweldige jongens! Jongens tegen wie ik opkeek, omdat ze het hadden gemaakt! Omdat ze hun dromen hadden gevolgd. Ik had dat ook gewild! Ik had net zoals hun willen zijn, maar dat was nu mooi voorbij! Want ik zou nooit, maar dan ook nooit doen alsof ik iemand anders was.

‘We willen het uitleggen,’ zei Ashton zachtjes en hij zette een stap dichterbij, waardoor ik gelijk een stap naar achteren zette en Skylar met me meetrok. Ik wist niet wat hij nu probeerde te doen, maar hij kwam met geen mogelijkheid aan mij, of Skylar! Laat staan dat hij deze kamer binnen kwam!

‘Luister, ik weet niet wat voor zieke grap dit is, maar als dit jullie bedoeling is van een leuke verrassing , dan zijn jullie duidelijk niet goed bij jullie hoofd. Het maakt me niet uit dat jullie het zijn, jullie hadden net zo goed iemand anders kunnen zijn. Het gaat erom dat jullie hebben gelogen! Voor anderhalve maand en het maakt me echt niets uit wat voor klote excuus jullie hebben. Het is toch niet goed genoeg!’ Mijn ogen ontmoetten die van Calum en het leek alsof ik hem hier pijn mee deed. Ashton keek precies hetzelfde, maar dan moesten ze maar mooi beseffen dat ze ons hier ook pijn mee hadden gedaan! Skylar had ruzie gemaakt met Jay omdat ze hier naar toe had gewild! Ze had ruzie gemaakt omdat hij achter Dominic was gekomen. Ashton dus, als ik het tenminste goed had gedacht! Het leek er wel op, want hij keek behoorlijk gekwetst naar Skylar en Calum bleef maar naar mij kijken. Ze hadden gewoon geen idee wat ze hadden gedaan! Volgens mij wist Ashton niet eens dat Skylar haar relatie kapot aan het gaan was, alleen maar omdat ze met hem had gepraat! Ik wist niet wie van de twee dit had verzonnen, maar het was gewoon belachelijk!

‘Sky heeft gelijk, jullie moeten gewoon gaan. Er komen anderhalve maand alleen maar leugens uit jullie, dus dat zou nu ook wel niet veel anders zijn,’ zei ik en ik liet Skylar even los. Ze liep gelijk naar het bed en ging daar op liggen, uit het zicht van de jongens. Ik liep naar de deur en duwde hem dicht. Ze verdienden gewoon een deur in hun gezicht, letterlijk. Een hele harde deur, zodat ze misschien eens door hadden wat ze voor doms hadden gedaan. 

+        +        +        +        +        +

 Ø Ashton point of view.

‘Avalynne, please. We weten wat we hebben gedaan en dat het fout is, maar heef ons alsjeblieft te kans om het uit te leggen,’ smeekte ik haar, terwijl ik snel mijn voet tussen de deur zette. Ik wist ook niet wat ik anders moest doen! Het was wel duidelijk dat ze boos op ons waren, maar de gekwetste blik in de ogen van Skylar was nog zoveel erger. Ze was zo mooi en ze had zo lief gelachen toen ze de deur had geopend, maar die lach was al snel verdwenen en dat kwam allemaal door mij! Omdat ik zo stom was om dat domme account aan te maken en me voor te doen als iemand anders! Ik had het gewoon nooit moeten doen, want ik had het gevoel alsof ik Skylar iets vreselijks aan had gedaan. Dat had ik ook, want zo keek ze naar me! Ook al stond ze een hele tijd tegen Avalynne aan, zo keek ze wel en ik kreeg die ogen gewoon niet uit mijn hoofd.

‘Ga weg! Je hebt al genoeg gezegd en verpest!’ hoorde ik haar roepen. Volgens mij voelde Calum zich net zoals ik dat deed. We waren allebei wanhopig om uit te leggen wat er was gebeurd. Avalynne deed alsof we alles bij elkaar hadden gelogen. Dat was niet waar! Misschien dat ik een andere naam had gehad, dat ik had gezegd dat ik iets studeerde en dat mijn foto niet klopte, maar voor de rest was er helemaal niets gelogen! Elk woord wat ik tegen Skylar had gezegd, had ik gemeend! Ik vond haar leuk en gezellig, grappig en een geweldige zangeres. Ik vond het heerlijk om met haar te praten en ze maakte me altijd aan het lachen met haar gekke berichtjes. Gewoon de willekeurige dingen die ze dan opeens typte, zoals dat ze honger had. Het sloeg nergens op, maar ik vond het gewoon zo leuk om te lezen.

‘Ik breek je handen als je verdomme die deur niet los laat!’ Avalynne duwde behoorlijk hard tegen de deur en daarom besloot ik hem maar los te laten. Het had zo ook helemaal geen nut. Ze wilden niet naar ons luisteren. Ze hadden hun oordeel al klaar. Ze vonden ons leugenaars en ergens was ik het ook nog met hun eens. We hadden wel voor een deel gelogen, maar we waren nu wel eerlijk! We kwamen naar hen toe en we lieten zien wie we echt waren!

Ik keek opzij naar Calum en zuchtte zachtjes. ‘Ik denk dat we hier maar weer weg moeten gaan,’ fluisterde ik zachtjes. We hadden hier immers niets te zoeken. Avalynne zou ons nooit binnen laten en Skylar waarschijnlijk ook niet. Ze had ons immers al weg willen hebben en toen ze dat had gezegd, had het echt gevoeld als ze mijn hart eruit had getrokken. Ik vond haar leuk, zeker nu ik haar in het echt had gezien. Ze leek me zo geweldig om echt mee te kunnen praten, maar ik zou er nooit achter komen, want ze haatte me. Calum was bang geweest dat Avalynne hem had gehaat toen hij haar had verteld dat ze vrienden waren, maar ik wist wel zeker dat dat gevoel nu nog veel erger was.

‘Ik wil niet gaan,’ verzuchtte Calum, terwijl hij als een hopeloze puppy naar de deur keek. Ik snapte hem. Ik wilde het liefst ook gewoon hier blijven staan tot ze uiteindelijk de deur zouden openen, maar dat zouden ze niet doen. Avalynne had behoorlijk serieus geklonken toen ze had geroepen dat ze mijn handen zou breken.

‘Ik weet het Cal, ik weet het,’ fluisterde ik terug, waarna ik hem vastnam en hem mee nam naar de lift. We zouden hier gewoon niet kunnen blijven. Misschien zouden ze de beveiliging roepen. Nou, ik zag de krantenkoppen al staan: “Leden 5SOS zelf afgevoerd.” Dat zou hem niet gaan worden.

We reden weer naar huis, beide helemaal uit ons doen. Als het aan mij lag keerde ik gewoon om en reed ik terug naar het hotel. Volgens mij wilde Calum ook gewoon dat ik dat deed. Ik zag hem er nog wel voor aan om het stuur te pakken en ons weer om te draaien, maar hij deed het niet. Eenmaal thuis liet ik mezelf op de bank vallen. Ik pakte mijn mobiel en zocht de nummers van Skylar en Avalynne op, waarna ik begon te typen:

‘We weten dat we hebben gelogen en we weten dat er een grote kans bestaat dat jullie dit niet lezen, maar we hopen dat jullie het wel doen. We hebben misschien een andere naam gebruikt en een foto waaraan duidelijk te zien is dat wij het niet zijn, maar de rest was niet gelogen. We hadden het nooit zo ver mogen laten komen. We wilden ook helemaal niet dat er iemand gekwetst zou raken door onze acties, maar dat is nu wel gebeurd en daar hebben we heel erg spijt van. Als jullie dit lezen en ons nog een kans willen geven, jullie hebben onze nummers. Als jullie besluiten nooit meer contact op te nemen met ons, begrijpen we dat ook. Weet gewoon dat we jullie gaan missen. –Ashton en Calum.’

Ik liet het berichtje aan Calum lezen, al was hij allang naast me komen zitten en had hij een groot deel wel meegekregen, maar ik wilde toch weten of hij het goed vond dat ik het stuurde. Hij knikte en ik gaf mijn mobiel aan hem, zodat hij het kon versturen.

‘Op hoop van zegen,’ verzuchtte hij, waarna hij het berichtje verzond.