End Up Here 》Irwin & Hood

#26

Ø Avalynne  point of view.

Misschien wist ik wel gewoon niet meer wat ik moest voelen. Eigenlijk wist ik wel zeker dat alles momenteel door elkaar liep. Een klein uur geleden was ik nog boos op hem geweest en nu lagen we samen op het strand en luisterden we muziek. Ik wist dat ik boos op hem hoorde te zijn en ergens was ik dat ook nog steeds, maar dat liedje en die zoen… Er was iets tussen ons. Iets waar ik op had gehoopt toen ik had gepraat met Leo. Het iets wat ik nu wel had gekregen. Het enige verschil was dat opeens in de armen van Calum lag. Ik had al die tijd met hem gepraat, elke dag weer opnieuw. Iedere fan zou daar gelukkig mee zijn en eigenlijk zou ik dat ook moeten zijn, maar hij had nog altijd gelogen en ik zou hem er ook niet al te makkelijk voor kunnen vergeven. Al had ik dat nu toch een beetje gedaan, anders hadden we hier nooit zo samen kunnen liggen. Al was het sowieso een wonder dat we hier samen konden liggen, omdat ik had verwacht dat er ondertussen wel meisjes zouden zijn die door zouden hebben dat hij hier was.

Ik glimlachte toen ik de stem van Calum hoorde, gepaard met de muziek en het geklop van zijn hart. Mijn hoofd lag op zijn borstkas en de combinatie maakte me rustig. Het liefst wilde ik gewoon mijn ogen sluiten en niet meer wakker worden voor de komende paar uur. Ik voelde zijn lippen voor even op die van mij en keek omhoog. Hij was ook zo lief om te zien. Die schattige oogjes hadden me altijd doen denken aan een puppy, zeker nu hij zo naar me keek en ik naar hem. Misschien vonden mensen bruine ogen maar saai, maar op dit moment vond ik ze prachtig.

‘Wat?’ vroeg hij met een glimlach op zijn gezicht. ‘Niets.’ Ik haalde mijn schouders op en plaatste een zachte kus op zijn lippen, waarna ik mijn hoofd weer op zijn borstkas legde. Zijn tatoeage op zijn sleutelbeen kwam net boven de rand van zijn kleding en ik liet mijn vingers over de Romeinse cijfers glijden. Ik vond de tatoeages van Jay maar helemaal niets, maar misschien kwam dat ook wel omdat er geen enkele betekenis achter zat en het soms echt willekeurige plaatjes leken. Ze stonden heel goed bij Calum, ondanks dat je het nooit zou verwachten bij dat gezichtje van hem. Een jongen van achttien wilde vast niet horen dat hij schattig was, maar hij zou het toch heel vaak van me horen, dan was dat maar zijn straf omdat hij al die tijd had gelogen.

‘Hm,’ hoorde ik hem zachtjes zeggen, waardoor ik weer begon te glimlachen. Ik bleef met mijn vingers langs de zwarte inkt gaan, terwijl ik zijn vingers door mijn krullen voelde gaan. Normaal kon ik er niet goed tegen, maar Calum ging er heel zachtjes mee om. Alsof er iets mee kon gebeuren. Dave was meestal degene die aan mijn haar zat, omdat hij zelf geen krullen had, en meestal trok hij er dan een paar keer aan. Of ik verwachtte het gewoon niet en dan begon het behoorlijk te kriebelen. Dat klonk misschien raar, maar ik wist niet hoe ik dat gevoel anders zou moeten beschrijven.

‘We moeten er misschien nog wel over praten,’ fluisterde ik zachtjes. Ik haalde mijn hoofd weer van zijn borstkas en deed mijn oortje uit, zodat ik overeind kon zitten. Ik keek om me heen en zag een groepje meisjes onze kant op kijken. ‘Al moeten we daar misschien wel een andere plek voor vinden. Misschien het hotel? Of bij jouw thuis?’ Als die meiden al door hadden dat hij hier was, dan zou het niet heel erg lang duren voordat fotografen en dat soort mensen ons door zouden hebben en daar was ik momenteel nog niet echt aan toe. Daarbij was het wel belangrijk dat we dit goeden zouden bespreken, net zoals dat Skylar en Ashton dat op dit moment deden.

Calum knikte enkel wat afwezig, maar misschien kwam dat omdat hij om zich heen aan het kijken was. Ik kwam overeind en pakte mijn jurkje en trok die weer over mijn hoofd. Ik pakte de rest van mijn spullen en keek naar de handdoek, waar Calum nog op lag.

‘Ik wil niet vervelend doen, maar als we hier weg willen, zou je er toch echt van af moeten.’ Ik grinnikte zachtjes en duwde zachtjes met mijn voet tegen zijn zij.

‘Ik denk dat dat momenteel niet gaat,’  mompelde hij zachtjes.

‘Hoe bedoel je?’

‘Ik kan niet opstaan,’ fluisterde hij wat zachter, waarna zijn bruine ogen afgleden naar zijn kruis en toen zag ik wat er aan de hand was. Ik wist niet hoe het kwam, maar zijn erectie was duidelijk zichtbaar. Ik wist niet of ik me gevleid moest voelen of niet, maar dit was niet het moment om te lachen. Het was heel duidelijk dat hij zich schaamde. Ik knielde bij hem neer en gaf hem eerst een kus op zijn wang, zodat hij wist dat het niet erg was.