End Up Here 》Irwin & Hood

#43

Ø Skylar point of view.

Een bibberige zucht verliet mijn mond toen ik naar het hotel liep. Het was een wandeling van een half uur, wat betekende dat het een half uur van ordening was. Ik moest alles op een rijtje zetten, voordat ik dingen ging oplossen. Al voelde ik me verschrikkelijk ellendig, ik moest alles bijeen rapen om dit op te lossen. Ik liep op een paadje dat langs een meer was aangelegd. Aan de rand van het pad waren een aantal bankjes, dus besloot ik om er op één te gaan zitten. Uit mijn ene jaszak haalde ik wat tissues tevoorschijn, waarmee ik de tranen wegveegde. Ze waren al een tijdje gestopt, maar ik voelde nog altijd een spoor van de druppel op mijn wang. Mijn handen trilden terwijl ik dit deed en ik hield mijn adem in.

Naast me lag mijn jas en daarop lag mijn mobiel. Ik besloot om Avalynne te bellen, maar niet voordat ik de tissue had weggegooid. Toen ik dat had gedaan, pakte ik mijn mobiel en scrolde ik door mijn contacten. Maar ik had niet eens hoeven scrollen, want Avalynne stond bovenaan met wat hartjes achter haar naam. Ik scrolde weer naar beneden en zag Dominic zijn naam. Ik beet op mijn onderlip en hield de naam ingedrukt. Er verschenen een aantal opties, waaronder 'Wijzigen' en 'Verwijderen'.

Ik drukte op 'Wijzigen' en veranderde de naam naar Ashton. Gewoon Ashton, niets meer. Dominic bestond niet en hij zal ook nooit gaan bestaan. Ik gin terug naar Avalynne haar naam en drukte op 'Bellen'. Nadat de mobiel een paar keer overging, kwam er een voicemail bericht. Ik zuchtte en dacht aan hoe Calum en zij aan het rotzooien waren. Misschien was ze dat nog steeds. Misschien dacht ze wel even helemaal niet aan me, wat begrijpelijk was. Dan moest ik maar extra lang over de wandeling naar het hotel doen, want stel je voor dat ik ze naakt vind. Nadat er een vrouwenstem had gemeld dat ik iets na de piep mocht inspreken, bereidde ik me voor op een ingesproken bericht die Ava hopelijk zou beluisteren.

Biep.

'Hé Ava, Sky hier. Euhm, ik ben er over drie kwartier denk ik. Misschien wat eerder. Ik... heb wat dingen te vertellen,' zei ik en ik snoof even. De tranen kwamen weer omhoog wanneer ik weer dacht aan het gesprek van net, met Jay. 'Eh, doeg,' zei ik zacht en drukte snel op het rode knopje, waarmee het gesprek werd beëindigd. Ze is de enige die me zal begrijpen, die weet wat ik doormaak. Zelfs Ashton weet niet hoe dit voelt.

Ik legde de mobiel naast me neer en haalde weer diep adem. Er kwam een jogger voorbij, die bezorgd naar me keek toen ie langs jogde. Ik schonk hem een kalme glimlach en keek weg, totdat ik hem niet meer hoorde. Op dit moment heb ik geen medelijden nodig.

Ik keek weer voor me uit en keek hoe de zon vrij hoog stond en prachtig op het water weerspiegelde. Hoe laat zou het zijn? Ik keek weer op mijn mobiel. 12:34.

Vanmorgen was ik best vroeg wakker, terwijl ik een verschrikkelijke jetlag had. Mijn hoofd duizelde zo af en toe en mijn ogen konden soms gewoon dicht vallen. Vooral nu ik heb gehuild. Avalynne zal pas een uur wakker zijn of zoiets, ze hield nou eenmaal van uitslapen. Ik was dan ook een echt ochtendmens en wilde nooit te laat gaan slapen.

Ik begon zachtjes een liedje te neuriën en bleef nog altijd naar het uitzicht staren. Ik zal, wanneer ik thuis was, direct naar Jay gaan om alles met hem uit te praten. Ik wilde niet langer samen met hem zijn, maar ik kon het hem niet aandoen om het via de mobiel te doen. Ik moest her recht in zij gezicht zeggen en dat zal ik ook doen. Mijn excuses kon hij krijgen, maar zijn excuses voor alle keren dat hij mij slecht heeft behandeld zal ik niet accepteren. Als je alle keren bij elkaar optelt dat hij me ook maar een beetje pijn deed, zal dat velen malen erger zijn dan dat ik met Ashon zoende. Ik had hem eerder moeten verlaten, maar dat kon ik niet. Dat durfde ik niet.

Ik stak mijn handen in mijn zakken en mijn ogen werden groot toen ik iets voelde. Het was een ring. Een ring die Jay mij een tijdje had gegeven. Ik had hem met een glimlach gedragen, maar na een tijdje, toen ik me niet gelukkig met hem voelde, had ik hem in mijn broekzak gedaan. Na twee wasbeurten zat de ring er nog altijd in en na twee wasbeurten voelde ik hem pas. Ik haalde hem er langzaam uit en keek ernaar. Het was een simpele ring, maar hij paste perfect rond mijn ringvinger. Ik slikte en stond op. Mijn mobiel liet ik in mijn broekzak glijden en mijn jas had ik over mijn arm heen geslagen. Langzaam liep ik naar het water en hief ik mijn hand, die was gebald tot een vuist met de ring erin. Na een paar tellen liet ik de ring los en viel die met een plons in het water. Ik liep een paar stappen achteruit en keek naar links, waar ik vandaan kwam. Waar Ashton woonde. Daarna keek ik naar rechts, waar het hotel moest zijn, 30 minuten verderop.