End Up Here 》Irwin & Hood

#22

Ø Avalynne point of view.

Misschien was het inderdaad een beter idee om even alleen te zijn. Het was in ieder geval wat Skylar wilde en ergens had ik ook niet heel erg veel behoefte om samen te zijn. Ik wilde mijn woede gewoon kwijt. Normaal zou ik dan gaan dansen, maar dat was nu geen oplossing. Ik kon moeilijk de kamer gaan verbouwen om al mijn frustratie eruit te dansen, hoe fijn dat me op dit moment ook leek. Een paar uurtjes op het strand was in ieder geval beter dan dat ik hier op de kamer zou zitten. Ik had het strand altijd mooi gevonden. Engeland was dan ook wel een eiland, maar de stranden waren echt bagger. Er was geen zand, maar stenen en die lagen nou niet bepaald lekker. Van wat ik wist, hadden ze hier wel gewoon zand. Er was een grote kans dat het druk zou zijn, maar dat voelde juist fijn. Even opgaan in de massa en mijn gedachten vergeten.

Toen Skylar weg was, pakte ik mijn koffer opnieuw en zocht ik naar mijn bikini, die ik al snel had gevonden. Hij was donkerblauw en had een printje met bloemetjes. Ik kleedde me om en trok mijn jurkje er weer overheen, zodat ik makkelijk naar het strand zou kunnen lopen. Het was niet heel erg ver van het strand, dus ik zou er zo zijn. Ik controleerde of ik alles in mijn tas had gestopt, ook mijn mobiel zodat ik Skylar zo nu en dan een berichtje zou kunnen sturen. Ik had wat te drinken en te eten en nog de gebruikelijke dingen die je mee hoorde te nemen, dus ik was er helemaal klaar voor. Ik deed mijn slippers aan en vertrok naar het strand.

Nog geen tien minuten later stond ik op het strand. Het was behoorlijk druk, aangezien het heel heet was. Het duurde even voordat ik een plekje had gevonden, aangezien er overal mensen lagen. Het leek net alsof het hele strand uit was gemeten en iedereen zijn eigen plekje had. Uiteindelijk vond ik wel iets en legde ik mijn handdoek er neer. Ik trok mijn jurkje over mijn hoofd en stopte hem in mijn tas, die ik daarna onder de handdoek schoof. Zo had ik nog een beetje een kussentje.

Ik ging op mijn handdoek zitten en keek om me heen. Als dit allemaal niet was gebeurd, dan had ik naar elke jongen gekeken om me af te vragen of hij Leo wel eens zou kunnen zijn, maar nu wilde ik Leo het liefst zo snel mogelijk vergeten. Het was Calum. Een jongen die ik altijd geweldig had gevonden, om zoveel verschillende redenen, maar op dit moment was ik woedend op hem. Hij had tegen me gelogen en ik snapte ook echt niet wat hij hier mee had willen bereiken. Had hij het als een soort verrassing willen aankleden? Had hij verwacht dat ik blij zou zijn geweest met dat hij opeens voor mijn deur had gestaan? Natuurlijk was ik daar niet blij mee geweest! Calum was misschien iemand waar ik fan van was geweest, maar dat maakte nu helemaal niets meer uit! Hij had tegen me gelogen en dat kon ik gewoon niet hebben. Al die lieve woordjes, dat was iemand anders geweest. Het ging erom dat hij zich voor had gedaan als een ander. Hij had net zo goed één of andere random jongen kunnen zijn. Dan was ik ook woedend geweest! Je hoorde gewoon niet te liegen tegen iemand op die manier! Wie je dan ook was, tegen wie je ook praatte, het hoorde gewoon niet! Nu was het misschien nog een opluchting dat ik niet de hele tijd tegen één of andere gek van vijftig had gepraat, maar dan nog! Het ging me niet meer om de persoon, maar om de leugens die hij had verteld. De leugens waar ik als een blok voor was gevallen.

Ik pakte mijn mobiel en ging door mijn albums heen. Natuurlijk stond die van 5 Seconds of Summer bovenaan en keek ik naar de gezichten van Ashton en Calum. Skylar had misschien wel gelijk. Luke en Micheal hadden er weinig aan kunnen doen, waarschijnlijk hadden ze het niet eens geweten, maar ik was niet echt in de stemming om naar hun muziek te luisteren, dus klikte ik het album van Ed Sheeran aan. Dat was op dit moment toch een stukje beter.

Een zucht verliet mijn lippen en ik ging op mijn rug liggen. Ik sloot mijn ogen en probeerde aan leuke dingen te denken, maar op dit moment kwam er weinig leuks binnen. Het enige wat ik voor me zag, waren de gesprekken met Calum. Het stukje waarin we elkaar digitale knuffels gaven, zelfs een kus op de wang. De lieve berichtjes die hij had gestuurd op de momenten dat hij zogenaamd wakker was geweest, want volgens mij had hij lang niet al die tijd in Australië gezeten.

+        +        +        +        +        +

Ø Ashton point of view.

Ik kon gewoon niet geloven dat Skylar echt met me wilde praten! Ik had gedacht dat ze me zo ongeveer haatte. Ze had ons immers weg willen hebben en vervolgens was ze op het bed gaan liggen, tenminste, dat had ik gedacht. Ik had haar niet echt meer kunnen zien. Nu had ik echter een berichtje gekregen dat ze wel met me wilde praten! Al was het maar om duidelijkheid te krijgen. Ik wilde haar uitleggen dat het echt niet allemaal leugens waren geweest. De woorden die ik tegen haar had gezegd, die had ik gemeend! Hoe vaak had ik haar wel niet verteld dat als ze me nodig had, ze me altijd een berichtje had mogen sturen? Het liefst had ik haar gewoon willen bellen, om te luisteren naar haar stem. Ik had haar over het algemeen alleen maar horen zingen en ik had me zo afgevraagd hoe ze had geklonken. Nu wist ik het wel, maar ik was er niet echt op de goede manier achter gekomen. Op een totaal verkeerde manier zelfs, maar ik zou nu met haar kunnen praten en dan zou ik haar kunnen vertellen dat het me echt heel erg speet. Ik hoopte voor Calum dat hij die kans ook zou kunnen krijgen. Avalynne was behoorlijk boos geweest, wat ook een logische reactie was geweest, maar Calum vond haar echt geweldig en ik hoopte dat hij dat duidelijk zou kunnen maken aan haar. Ik wilde ook nog wel met haar praten, aangezien het toch allemaal een beetje mijn schuld was. Ik had Calum hier immers in mee getrokken. Zonder mijn domme idee om dat account aan te maken, was dit nooit gebeurd.

Ik had een tijdje nagedacht over een plekje waar ik Skylar had kunnen ontmoeten. Ik wilde niet door de hele stad lopen en dat mensen me zouden zien. Meisjes waren tegenwoordig zo snel met twitter en dat soort dingen. Als ze me zouden zien, dan zouden ze een berichtje kunnen sturen naar iedereen die ze kenden en dan zou het zomaar kunnen zijn dat er opeens tientallen meisjes om me heen zouden staan. Op andere dagen zou ik dat echt niet zo erg vinden, maar nu wel! Want nu ging het niet om mij. Dit ging om Skylar. Ik had haar gekwetst en dat moest ik ook weer goed maken. Daarom had ik haar het adres gestuurd van een rustig cafeetje, wat net buiten het centrum lag. Ik wist niet hoe ver het voor haar  was, maar ze kon altijd een taxi nemen en dan zou ik het geld wel aan haar terug betalen, want ik wilde niet dat ze onnodig haar geld ergens aan uit zou geven. Daarbij had ik ondertussen meer dan genoeg.

Ik had nog een beanie gepakt voordat ik weg was gegaan. Het was misschien warm, maar het hielp toch een beetje tegen de fans. Dan zouden ze me net iets minder snel herkennen, daar hoopte ik in ieder geval op. Al was het in Sydney wel iets rustiger dan in andere steden, omdat dit onze eigen woonplaats was en we hier mensen kenden. We waren al jaren bezig met het maken van muziek en eigenlijk wist iedereen dat hier wel, maar dat betekende niet dat de fans niet meer raar op zouden kijken als ze ons opeens zouden zien.

Ik parkeerde de auto voor het cafeetje. Ik had geen idee of Skylar er al was. Ik wist hoe ze eruit zag en zij kende mij natuurlijk ook, maar ergens voelde het toch een beetje als een blind date. Een date waarop je geen idee had wat je eigenlijk moest verwachten van die persoon. Misschien wilde ze haar woede nu wel kwijt, want het gebeurde vaak genoeg dat de teleurstelling omsloeg in woede, maar ze had mijn nummer. Als ze iets had tegen me willen roepen, dan had ze dat ook over de telefoon kunnen doen, toch?

Ik liep naar binnen en nam plaatst op één van de banken. Ik pakte de kaart en keek naar alle drankjes die ze hier hadden. Ik was hier wel een paar keer geweest met de jongens, voordat we echt bekend waren geworden. Vaak hadden we hier gezeten en zo nu en dan een spelletje gedaan, zoals poolen of darten. We waren er allemaal alleen niet heel erg goed in geweest, waardoor we aan het einde allemaal de slappe lach hadden gekregen.

Er kwam een serveerster naar me toe, wie me vroeg of ik wat te drinken wilde. Ik knikte kort en bestelde een ijsthee voor mezelf en jus d’orange voor Skylar, omdat ik wist dat ze dat lekker vond. Ik hoopte maar dat ze het niet erg vond dat ik iets voor haar had besteld. Al leek het me niet dat ze daar echt woedend over zou worden.

Ik zag de deur weer open gaan en beet op mijn lip. Het was Skylar. Ik had zo vaak naar dat gezicht gekeken dat ik het ondertussen uit duizenden zou herkennen. Als ze naar een concert zou gaan, dan zou ik haar nog zien staan.

‘Skylar…’ Ik stak voorzichtig mijn hand op, zodat ze wist dat ik er al was. Ik hoopte dat dit goed zou gaan. Dat ze naar me wilde luisteren. Natuurlijk zou ik haar ook een kans geven om te praten, misschien wel om me uit te schelden. Want ergens verdiende ik dat wel.

+        +        +        +        +        +

a/n: OMG de volgende hoofdstukken worden zo.... COOL. Dit vonden Anke en ik het leukste om te schrijven en vanaf hier wordt het echt één en al drama, dus stay tuned en eh, laat ons weten wat jullie vinden! :D X Bo, en Anke ook maar zei is een doos, dus ja.