End Up Here 》Irwin & Hood

#25

Ø Skylar point of view.

Eerst keek ik nog recht in de ogen van een leugenaar, maar al snel vonden mijn ogen mijn handen. Het was tegen de verveling. Het was tegen de vervéling. Ik kon een grinnik niet onderdrukken. Als drummer van een wereldberoemde band hoor je je niet te vervelen. Je hoort dan niet te praten met twee onschuldige meisjes uit Engeland. Je hoort niet een nep-account te hebben op Facebook. Dat hoorde gewoon niet zo. Kan ik hem vergeven? Kan Avalynne Calum vergeven? Kan Jay mij vergeven? Waarom moest alles zo verschrikkelijk ingewikkeld zijn?!

Voelde ik nu pas de woede die ik voorheen eigenlijk had moeten hebben, na deze domme uitleg? Ineens begon Ashton over de fans en over hoe verschrikkelijk het hem speet. Ook antwoordde hij op de uitspraak die ik zojuist over Jay en mij had gesproken. Oh mijn god, hij had gelijk. Hij had gelijk. Jay heeft nooit echt van me gehouden. Waarom zag ik dat niet eerder? Waarom stelde ik mezelf zo vragen? Ik moest ermee kappen.

Ashton pakte mijn hand, waardoor mijn lichaam begon te tintelen op deze aanraking. Zijn handen voelden zacht en ze waren groot. Ze pasten om mijn hand, alsof ze erover waakten. Dit had Jay nog nooit gedaan, niet zo tenminste. Niet zo... wat, intiem? Kon handje vasthouden intiem zijn? Ik voelde hoe Ashton een kneepje gaf en vervolgens zei wat ik dacht, wat ik voelde.

Ik keek weer naar hem en eindelijk had hij een wat hoopvollere blik, in plaats van die droevige blik waar ik niet tegen kon. Maar nog altijd was er wel een klein deel verdrietig van hem. Dus zei ik wat als eerste in me opkwam.

'Ten eerste, niet zo sip kijken,' zei ik en kantelde mijn hoofd een beetje, voordat er een flauwe glimlach op mijn gezicht verscheen. Ik keek even naar onze handen en besloot toen om hem een kneepje te geven. 'Ten tweede, jullie zijn echt een stelletje klootzakken. Sorry,' zei ik en hief mijn vrije hand als bescherming. Ik had nog zo veel te zeggen, maar nu zei ik maar de benodigde dingen. 'Ten derde, Jesus Christ, jouw accent is echt fucking dik. Ik kan je nog wel verstaan omdat we allebei Engels zijn, maar holy fuck,' zei ik en lachte met mijn hoofd een beetje naar achteren, terwijl ik mijn andere hand op onze handen legde. Het vrolijkte me een beetje op en hopelijk vrolijkte het Ashton ook een beetje op.

Ik was nog niet klaar. 'Ten vierde, ik vergeef je omdat je schattig bent. Oh shit, zei ik dat echt?' zei ik hardop en klapte één hand over mijn mond en mijn ogen werden groot, maar mijn andere hand hield de zijne nog altijd vast. Ik vloekte zo zacht mogelijk terwijl ik mijn hoofd tegen het raam legde. 'Ik ben echt een flapuit,' grinnikte ik en ik keek naar Ashton, om ook maar er iets uit te halen. 'Oh! Ten vijfde, je bent nog altijd een sukkel. Ik mag hopen dat die ruzie met Jay niet voor niets heb gemaakt,' zei ik en leunde toen ook een beetje voorover, om zijn andere hand te pakken. Nu zaten we met elkaars handen vast aan tafel en onze drankjes ertussen.

Ik had nog een hele waslijst, maar dit was dan echt de laatse. 'Last, but not least, ten zesde; ik weet niet hoe dit gaat lopen, met jij en je band en alles en ik weet niet wat ik moet met Jay. Want nu je dat zegt, besef ik dat hij misschien niet de ware is. Sorry, het is nogal...' Ik maakte mijn zin niet af, maar trok mijn handen terug en ik legde ze voor mijn ogen, om de tranen te verbergen. Hoe zou het met Jay aflopen? Hij gaat er alles aan doen om me kapot te maken, om Ashton kapot te maken.

Ik begon stil te huilen. Hoe kon ik van lachen naar huilen gaan? Soms was ik echt in een rare bui waarin ik in van alles kan doen, zoals nu. Zo wispelturig. Maar de gedachte dat Jay mensen pijn ging doen om wie ik gaf, was verschrikkelijk. Waarschijnlijk zal hij ook Avalynne iets aandoen, aangezien ze aan mijn kant staat. Iedereen aan mijn kant zal hij pijn doen, en dat wilde ik niet. Ik deed het, niet de mensen om me heen. Hij had het recht niet om dat te doen.

'Sky...' fluisterde Ashton en ik voelde hoe hij mijn handen van mijn gezicht haalde. Mijn tranen waren zichtbaar voor iedereen van het restaurant, maar vooral voor Ashton. Ik wilde niet dat hij me zwak zag. Ik wilde niet dat hij mijn kwetsbare kant zag. Ik weigerde dat te tonen, alleen Avalynne, Jay en mijn ouders hebben die kant gezien. Ik praatte dan liever ook niet over uitmaken met Jay, dat was gewoon een gevoelig onderwerp. Maar ik begon er zelf over. Het was mijn eigen domme schuld dat ik mijn kant liet zien die ik niemand wilde laten zien.