End Up Here 》Irwin & Hood

#45

Ø Skylar point of view.

Ik heb het echt allemaal weer eens verpest. Het was tijd om door te gaan met het leven, ook al had het zo zijn ups en downs. De gedachte dat Jay mensen pijn ging doen was een down, maar de gedachte dat ik eindelijk vrij ben is een up. Misschien moest ik dit eens grondig bespreken met Avalynne. Het hotel kwam tevoorschijn toen ik de hoek omging van de straat. Het was een groot gebouw dat tot in de details was gebouwd. De ingang was prachtig, net alsof je een museum gaat binnenstappen. Ik liep de trap op en opende de deur voor de lobby. Mensen keken me aan, waarschijnlijk vanwege mijn rode, opgezwollen ogen, maar ik liep door naar de lift. Gewoon negeren, dat was het beste. Ik drukte op het knopje voor de juiste etage en zuchtte.

Avalynne zal me wel weer dom vinden voor de dingen die ik had gedaan en ik zal haar geen ongelijk geven. Ik héb ook domme dingen gedaan. Ik heb hém gezoend. Ik heb Ashton gezoend. Twee keer! Hoe erg was dat wel niet. Tussen Calum en haar ging alles zo gemakkelijk en snel, ze hadden niemand die hun tegenhield. Ze konden doen wat ze wilden... zoals seks met elkaar hebben. Al wist ik niet precies wat ze deden, maar het klonk nogal intiem. Ik zal het haar vragen zodra ik klaar was met mijn verhaal.

De lift stopte en opende op de juiste etage. Ik liep met mijn jas nog in mijn armen naar de deur en haalde er een soort pas door heen. De deur opende en ik stapte naar binnen. Meteen kwam ik in oogcontact met Avalynne, die met natte haren op het voeteinde van mijn bed zat. 'Gedoucht?' vroeg ik terwijl ik mijn jas ophing en plaats naast haar nam. Ze had de balkondeuren open gedaan. Oh, ja, we hadden ook nog een klein balkonnetje besefte ik nu pas. Daar ging ik veel tijd doorbrengen als het aan mij lag. Avalynne knikte en ze legde haar haren over één schouder. 'So, what happened?' vroeg ze en ze hief één wenkbrauw omhoog. Ik keek naar beneden, haalde diep adem en sloeg mijn armen over elkaar. 'Jay heeft gebeld,' zei ik toen maar, aangezien ik er nu niet omheen kon draaien. Ava zal er hoe dan ook achter komen, hoe ver ze me ook moet pushen.

Avalynne haar blik werd zachter, een vlaag van opluchting, alsof ze iets anders had verwacht. 'Oh,' zei ze alleen en ze ging in een kleermakerzit zitten. Ik knikte. 'Ja, oh,' herhaalde ik en haalde een hand door mijn haren. Mijn beste vriendin keek me afwachtend aan en ik wist even niet wat ik moest zeggen, simpelweg omdat ik er het liefst niet over wilde praten. Ik sloot dingen die me niet aanstonden van me af, maar van Avalynne had ik geleerd om ze juist te uiten. 'Wat zei hij?' vroeg Avalynne door. Hoe graag ik ook geen antwoord wilde geven, ik had geen keuze.

'Hij...Hij heeft foto's gezien op internet.' Ik probeerde het onderwerp 'zoenen' zo lang mogelijk te ontwijken, want wanneer ik het haar vertelde, zou ze erg teleurgesteld in mij zijn. Ik stelde haar vaak genoeg teleur en ik wilde dat het stopte, maar wat ik deed en met wie ik het ook deed, ik deed het verkeerde. Avalynne wist het en ik wist het. 'Foto's? Van wat?'

Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen, dus legde ik mijn handen op mijn wangen. 'Niks bijzonders,' zei ik zacht en ik liet mijn haar voor mijn gezicht vallen, zo zag ze het tenminste niet. Helaas wist Avalynne wel beter en ik voelde hoe ze mijn haar naar achteren deed en mijn polsen pakte. 'Kijk me aan, Sky,' commandeerde ze dreigend. Zo'n toon kon je niet negeren, dus keek ik haar aan. Ze had haar ogen tot spleetjes gedaan en ze keek me verdacht aan. 'Ik ken je langer dan vandaag. Wat voor foto's waren het?' vroeg ze en ze keek me doordringend aan. Ik maakte een angstig geluid en trok mijn handen terug. 'Niets! We zijn gewoon naar een cafeetje gegaan, we hebben gepraat en daarna zijn we naar een kermis gegaan. Daar is niets bijzonders aan,' zei ik. Het schuldgevoel van binnen groeide met de seconde. Ik zal het haar ooit moeten vertellen, maar niet nu. Ik kon niet nog iemand gebruiken die teleurgesteld in me was, vooral niet Ava.

Avalynne zuchtte en ze trok haar knieën tegen haar aan, zodat ze haar kan erop kon leggen. 'Ik weet dat je liegt. Vertel het wanneer je er klaar voor bent,' mompelde ze en ze stond op. Ze pakte haar borstel en ging voor de spiegel staan. Ik keek toe hoe ze haar haren kamde en dacht tegelijkertijd na over wat ik nu moest zeggen. Als ik het haar nu vertelde, zal ze niet zo boos worden... Als ik het haar later vertelde, zal ze misschien bozer zijn. Ik weet niet, het was altijd zo onvoorspelbaar bij haar.

Ik zuchtte.

'En we hebben gezoend. Twee keer.'

+ + + + + +

Ø Calum point of view.

Waarom moet dat joch toch altijd mij hebben? Ik dacht dat we het over Skylar hadden, maar nee, Ashton moest natuurlijk beginnen over het telefoontje. Waarom in godsnaam had ik dat telefoontje dan ook gepleegd? Ashton was mijn beste vriend, begon met de letter A, natuurlijk is hij de eerste die dan onder een snel toets wordt gebeld. Ik schaamde me echt kapot toen ik er achter kwam en nu doe ik het nog steeds. Zo snel als ik kon, had ik mijn gezicht in de kussens verbergt. Ik wist niet wat het was, maar als ik me schaamde, verborg ik me altijd achter voorwerpen. Voornamelijk kussens.

Ik voelde hoe iemand probeerde de kussens weg te halen. Met alle kracht die ik in me had, hield ik de kussens voor mijn gezicht. Het waren er te veel, dus lukte het de persoon - natuurlijk, Ashton - om mijn gezicht te laten zien. Hij grijnsde en begon me ineens te kietelen. Ik haat hem, echt. Ik liet me half zakken en begon keihard te lachen. Mijn ogen kneep ik dicht, maar mijn mond stond wagenwijd open. 'S-Stop!' lachte ik en ik sloeg met mijn armen zijn handen weg, maar ze kwamen steeds maar weer terug. Hij wist van geen ophouden. Straks ging ik hier nog dood van het lachen als hij niet snel stopte. Ik meende het. 'Ashton! Alsjeblieft!' gilde ik, maar het kwam er amper uit want ik was nog altijd aan het lachen. Hij lag nu half op me en we lagen half op de grond. Geluk dat er een tapijt lag.

'Genade! Please, genade!' gierde ik en eindelijk stopte hij. Ashton rolde van me af en ik zuchtte opgelucht. Wat een hel. Ik kon absoluut niet tegen kietelen en áls ik werd gekieteld, dan stopte diegene meestal niet. Vooral Ashton niet. Hij wist mijn zwakke plekken en ik wist de zijne, maar hij, als de oudste van de band, kon ze het meest gebruiken aangezien hij het sterkste was en het meest verstandige was. Luke, Michael en ik waren een stelletje kinderen onder de leiding van Ashton. Zo kon je het bekijken.

Ik kwam weer overeind en zag Luke met een grijns naar mij kijken, terwijl Michael juist met een vragende blik naar Ashton keek. 'Iemand bellen terwijl je met je vriendinnetje bezig bent?' zei Michael vragend en hij keek van Ashton naar mij.

Ik kreunde en ging weer op mijn voormalige plek zitten. 'Get over it. Ik was bezig met Ava toen mijn mobiel - mijn mobiel, niet ik! - Ashton belde. Waarschijnlijk toen ik... oh mijn god, kijk me niet zo aan!' zei ik geïrriteerd richting Ashton. Hij had een brede grijns op zijn gezicht en ook al zei ik er wat van, hij ging niet weg. 'Laten we het erop houden dat Ashton samen met Skylar ons heeft gehoord,' zei ik met mijn handen schuldiger omhoog, alsof ik zojuist was beschuldigd van een moord.

'Oh, nou ja, zo lang Ashton het voor zich houdt en wij ook, is er toch niets aan de hand?' zei Michael en hij haalde zijn schouders op. 'We zijn nou eenmaal jongens en zo zitten wij nou eenmaal in elkaar.'

Ik stuurde een bedankende blik naar Michael, die met zijn lippen op elkaar perste en knikte, als in: 'Is al goed mate.'

'Dus, Skylar?' kaatste ik toen terug nijdig terug en ik sloeg mijn armen over elkaar. Als hij zich bemoeide met mijn zaken, deed ik dat ook bij hem. Ik wist dat Ashton er niet van hield om in de spotlights te staan als het ging over niet-zulke-leuke dingen. Zoals ik al voorspelde, verdween de grijns en sloeg Ashton zijn ogen neer, nadat hij had plaatsgenomen op een leren zetel, recht voor me. Hij sloeg zijn handen ineen en keek weer op. 'Ze had gewoon wat problemen met haar vrienden thuis. Ze werd gebeld, meer niet,' zei hij luchtig en hij haalde zijn schouders op. 'Mhm, bullshit,' mompelde ik zacht, in de hoop dat hij het niet hoorde. Toen hij aan de telefoon vertelde dat Skylar naar het hotel was gaan lopen, wist ik gelijk dat er iets aan de hand was. Hij leek de afgelopen dagen zo gelukkig met Skylar en na één uurtje ging ze alweer weg. Dat klopte niet. Als het aan mij lag, zou ik de hele dag bij Avalynne blijven. Maar aangezien Skylar eraan kwam, kon dat niet.

'Niks bullshit,' siste hij en hij stuurde een kwade blik mijn kant op. Ik wiebelde even met mijn wenkbrauwen. 'Ik weet niet wat er allemaal speelt, maar ik denk dat Michael en ik wat opheldering willen,' zei Luke. Begrijpelijk, Ashton en ik deden al twee maanden lang vaag over dat we constant achter onze mobieltjes zaten. Ze moesten vast in de war zijn sinds ze weten dat we twee maanden lang met twee fans zaten te praten.

'Weet ik,' zei Ashton, 'maar zoals jullie zien, gaat dingen niet zo gemakkelijk.' En met dat gebaarde hij naar zichzelf en mij. Dingen gingen inderdaad niet gemakkelijk. Dat het tussen mij en Avalynne snel en gladjes ging, betekende dat niet dat het gemakkelijk was. We hadden zo onze problemen, zoals dat ik op tour ging terwijl zij gewoon thuis zat in Oxford. Ik moest daarop iets verzinnen.