End Up Here 》Irwin & Hood

#49 (Cavalynne)

Ø Calum point of view.

Het zat eraan te komen. Het zat eraan te komen dat we hierover zouden moeten praten, en het werd zeker niet makkelijk. Ik begreep Avalynne volledig. Ze wilde antwoorden. Antwoorden die ze nooit heeft gekregen.

Ik sloot mijn ogen en dacht na over de volgorde waarop ik het zou vertellen, hoe ik het over ging brengen en hoe het zou zijn als ik in haar schoenen zou staan. Ik zou me dan verschrikkelijk gekwetst voelen en verraden, maar dat was ik. Mijn gevoel was anders dan die van Avalynne, al helemaal sinds ze een meisje was. Het was hard om de juiste woorden uit te spreken, maar ik deed het toch.

'I-ik ben bang dat het uit verveling was, zoals je misschien al wist. Ik heb niets verteld, want je leek zo gelukkig en alles. Dat ik in je favoriete band zat, zou het allemaal heel anders maken. Ik weet dus niet hoe je zou reageren, misschien ongelovig, maar dat was waarvoor ik bang was. Je reactie. Het kon van alles zijn en ik heb er serieus nachten over nagedacht,' vertelde ik terwijl ik starend omhoog keek, naar de wolken. Ik vouwde mijn handen achter mijn hoofd en liet Avalynne weer op mijn borst neer zakken. 'Het was niet makkelijk, Ava. Maar ik kan me voorstellen dat jij het nog moeilijker had in het hotel toen. We zijn echt klootzakken, al was het Ashton zijn idee. Ik heb me erin mee laten slepen en dat had ik niet moeten doen. Ik had niet met je gevoelens moeten spelen, ook al maakte je mij ook constant in de war. Het leek alsof ik tegen je praatte vanuit mezelf, snap je? Niet vanuit Leo.'

Avalynne kwam weer een stukje omhoog zodat ze mij kon aankijken. Ze kneep haar ogen even tot spleetjes, alsof ze boos was. Maar het kleine, ondeugende glimlachje verraadde haar. 'Ik vind, dat je je inderdaad niet mee moest laten slepen. Je had alsnog eerlijk moeten zijn en ja, je bent nog altijd een klootzak,' pauzeerde ze. Een steek van mijn ging er door mijn hart en ik keek haar nu ook peinzend aan. De ondeugende glimlach werd een grijns. 'Maar wel mijn klootzak.'

Een vlaag van opluchting ging er door mij heen terwijl ik mijn hoofd weer liet zakken en wederom weer staarde naar de helderblauwe lucht. 'So we're good?'

Ik voelde Avalynne knikken. 'Yeah, we're good. Douchebag,' zei ze en het laatste was wat zachter, maar luid genoeg om haar te horen. 'Hé!' lachte ik, maar ik deed geen moeite om overeind te komen. Luiheid overheerste in mijn lichaam na alles van vandaag. Ik sloot mijn ogen en zuchtte.

'Wat is je favoriete kleur?' hoorde ik Avalynne vragen en ik fronsde met gesloten ogen. 'Waarom zo random die vraag?' glimlachte ik en ik voelde Avalynne bewegen, wat mij het teken gaf dat ze haar schouders ophaalde. 'Op internet worden er allerlei dingen over je gezegd die misschien niet waar zijn, dus, vandaar,' legde ze uit en ik grimaste, zoals mensen keken als ze onder de indruk waren. 'Zo, zo, mijn vriendin is geïnteresseerd in mijn favoriete kleur. Heel diep,' grapte ik, maar ik gaf wel antwoord, 'mijn favoriete kleur is... baby blauw.'

'Cool, lekker kinderachtig,' zei Avalynne speels en ze sloeg mij op mijn borst. Ik opende mijn ogen en rolde ermee. Ik verlaagde me tot haar hoofd en keek haar aan. Onze neuzen raakten elkaar lichtjes aan, wat het deed kietelen. 'Favoriete dier?' vroeg ik toen en een grijns verscheen erop mijn gezicht. Avalynne keek omhoog en ze leek even diep in gedachten, maar al snel keek ze me weer aan. 'Ik denk... dat mijn favoriete dier... een hamster is,' antwoordde ze toen. Mijn wenkbrauwen gingen omhoog. 'Wat? Ze zijn schattig!' verdedigde ze meteen. Ik pruilde. 'Jij bent schattiger,' zei ik en ik sloeg met moeite mijn armen om haar heen.

Een giechel verliet haar mond, wat mijn hart sneller liet kloppen. Ze maakte me echt helemaal gek, ik kon geen moment bedenken zonder haar. Hoe ze het deed, wist ik niet, maar ik voelde me enorm gelukkig bij haar. Ava wist zich uit mijn mislukte omhelzing te wurmen en ze leek weer compleet serieus te zijn. 'Favoriete voedsel?' vroeg ze. Mijn ogen werden groot. 'Food! Food! I love food! Euhm, ik denk... nee, ik wéét het zeker, dat pizza mijn favoriete eten is,' zei ik zelfverzekerd en ik knikte er ook nog eens bij.