End Up Here 》Irwin & Hood

#23

Ø Skylar point of view.

Ik haalde diep adem, voordat ik de deur van het afgelegen cafeetje opende en de ogen van Ashton vrijwel direct ontmoette. Maar ik keek weg, want anders zou ik de hele tijd naar hem gaan kijken. Het was Ashton Irwin, damen en heren, drummer van 5 Seconds of Summer. Natuurlijk ontweek ik zijn blik dan, maar niet alleen daarvoor. Het waren de ogen van een leugenaar, maar ik wilde ook zijn kant van het verhaal horen. Dus daarom besloot ik om af te spreken, aangezien hij dit alles begon met zijn zogenaamde Dominic account.

Ik zag dat hij zijn hand opstak, alsof hij wilde zeggen: 'Hier zit ik' maar ik zag hem natuurlijk allang, met zijn beanie - die overigens echt schattig bij hem stond. Ik glimlachte en liep naar hem toe met mijn handen in de zakken van mijn jas. Ik zag dat hij al wat drinken besteld, en voor mij was dat jus d'orange, mijn favoriete drinken. Al was het slecht voor je tanden, het kon me weinig schelen. Het was lekker.

'Hé,' zei ik en mijn gezicht werd weer neutraal. Ik wist echt totaal niet hoe ik me voelde. Al helemaal niet met Ashton voor me. Ik was een groot fan en ik kon niet zo maar níét fan worden, dus waarom niet alles tot op de bodem uitzoeken?

Ashton glimlachte zwakjes en knikte toen. 'Hé. Luister, het spijt m-'

Ik hief mijn hand, als teken dat hij niet hoefde te praten. Zijn stem klonk zo raar in het echt. Super raar. Normaal hoorde ik hem alleen via filmpjes en zovoort of toen hij bij het concert wat zei. Maar dat was anders dan dit. Hier praatte hij echt tegen mij. Tegen míj.

'Ik weet dat het je spijt. Ik weet dat het jullie spijt,' zei ik terwijl ik mijn hand weer liet zakken. Ik zuchtte en liet mijn handen over mijn gezicht wrijven, voordat ik mijn hand door mijn haren haalde. 'Maar de vraag ik die ik zo graag wil stellen en ik denk dat Avalynne ook dolgraag het antwoor wil weten, is waarom? Waarom begon je een account met een fake profielfoto en een neppe naam en alles. Ik bedoel, was alles gelogen?' begon ik te vragen. Ik zette mijn handen tegen de zijkant van mijn hoofd, aangezien mijn hoofd nu een chaos was.

'I-Ik heb mijn relatie met Jay zo wat kapot gemaakt. Vanwege jou,' zei ik zachtjes en ik keek hem aan. Die ogen, die deden harten smelten over de hele wereld. Al helemaal wanneer ze zo droevig keken. Ik wist dat het hem ook pijn deed, maar ik hoopte dat hij besefte dat hij mij nog meer pijn heeft gedaan. Jay deed me ook zo veel pijn, maar ik dacht dat dat zo hoorde. Ik dacht dat het wel prima zo was, maar sinds ik wist dat Ashton Dominic was, heeft hij me aan het denken gezet. Hield Jay wel 100% van mij?

Hij zuchtte en keek weg, naar buiten. We zaten bij het raam en de zon viel net niet naar binnen, dus we hadden nog een beetje afkoeling door de schaduw.

Ondertussen had ik een slok van mijn drankje genomen en likte ik mijn lippen weer een beetje droog.

'Ashton,' zei ik wanneer hij nog altijd geen antwoord had gegeven. Hij keek weer naar mij en die droevige blik was er nog altijd. 'Ik wil antwoorden.' Ik beet op mijn onderlip en wachtte zijn antwoord af. Ik weet dat het lastig was voor hem om zo'n antwoord te geven op zo'n intimiderende manier. Maar ik had ze nodig, voor Jay, voor Avalynne, voor mijzelf.

+        +        +        +        +        +

Ø Calum point of view.

Na een half uurtje rondlopen gaf ik langzaam de moed op. Er waren zo veel mensen en dan vooral meisjes. Ik heb al tientallen fans handtekeningen gegeven en ze bleven me maar achterna zitten. Op een gegeven moment ben ik gewoon weg gerend en heb een tijdje rond gerend, totdat ik geen gegil of geren achter me meer hoorde.

Alsof het Gods wil was, zag ik iemand een eindje verderop op een handdoek liggen. Ze lag op haar rug en ze had oordopjes in. Voor de rest had ze een zonnebril op en een donkerblauwe bikini met een bloemetjespatroon erop. De zon scheen op haar alsof ze een Engel was, dat meen ik.

Ik bleef vanaf een afstandje toekijken wat ze allemaal deed, maar ze bewoog zich geen milimeter, dus besloot ik erop af te stappen. Ondertussen nam ik een aantal keer goed adem en probeerde ik mijn hoofd leeg te halen, behalve het liedje dat ik een klein beetje had ingestudeerd. Het ging over een aantal onderwerpen die in onze gesprekken waren voor gekomen en het leek me een goed idee om die te gebruiken.

Ik kietelde haar onder haar voet en grijnsde, hopelijk werd ze daar wakker van en kon ze mijn lied helemaal meekrijgen. Ik begon te spelen op mijn gitaar

'So I thought this would work out. But I didn't expect, any of these problems. I'm sorry I lied, my little blushing sheep. I want you to hug me, a thousand times along. I want to give you a kiss on the cheek, even when it's down the river, every day of the week. I promise, if you don't want to talk, I will let you go. But remember, I will never forget you. Even when you grow, I'll always love you too.' [omfg het spijt me dit liedje faalt jesus christ HAHAHA -Anke]

De gitaar eindige en er begonnen mensen te klappen. Avalynne was ook omhoog gekomen en haar lippen stonden een beetje los van elkaar, maar helaas kon ik haar blik niet zien. Ze had helaas een zonnebril op, net zoals ik.

Ik glimlachte en begon weer eventjes te spelen.

I. Am. So. Sorry,' zong ik en ik legde mijn gitaar naast mij, met het gat bovenop zodat er geen zand in kwam.

Avalynne had nog steeds niet losgelaten, op haar oordopjes na dan, die nog op het kleed lagen. Ik zuchtte en beet weer op mijn onderlip. Het was een tik die ik had wanneer ik enorm nerveus was of als ik niets wist te zeggen. Maar dit keer was het de eerste optie.

'Alsjeblieft, vergeef het me. Ik meende het niet zo en Ashton ook niet. Voor als je het nog niet wist, Skylar is het ook aan het uitpraten met Ashton ergens in de stad. Niet boos worden, alsjeblieft. Ik weet dat we enorme klootzakken waren en het eerder hadden moeten zeggen of het helemaal niet doen. Maar jullie waren fantastisch om mee te praten en jij trok echt enorm veel mijn aandacht. Geloof me, niet alles was gelogen. Mijn gevoelens voor jou zijn niet gelogen. Mijn naam, opleiding en foto was nep. Ook was wat er tussen ons speelde niet waar. Natuurlijk zijn we geen goeie vrienden die om elkaar geven. Ik geloof...' ratelde ik en stopte eventjes.

Ik probeerde haar ogen te vinden onder het donkere, dikke glas maar het luke me niet. Ik maakte mijn zin af. 'Ik geloof dat ik iets voor je voel, Avalynne.'

Die woorden maakten zo te zien effect, want ineens voelde alles heel anders. Er keken minder mensen, maar de blik van Avalynnen bleek mij wel te doorboren, al kon ik haar ogen niet zien.

Doordat de sfeer veranderde, keek ik weg en legde ik mijn handen over mijn ogen. Ik had het verpest. Ik had dit niet moeten doen. Ik had geen dom liedje moeten zingen en vertellen wat ik voor haar voel. Natuurlijk voelde ze niets meer voor mij, ik had enorm veel tegen haar gelogen dacht ze. Maar dat was niet waar! Ik had amper gelogen, al onze gesprekken waren echt. Het voelde alsof ik als Calum tegen haar praatte, niet als Leo. Ik had bijna altijd de neiging om Ashton te gebruiken en niet Dominic. Ik had vaak genoeg de gedachte om de waarheid te vertellen, maar Ashton vertelde me altijd dat het niet een slim plan was om het nu te vertellen.

Volgens mij begreep Ashton ook niet dat dit moment eraan zat te komen. Ze zouden erachter komen, maakt niet uit hoe. Helaas waren ze er zo achter gekomen en dat speet me nog het ergste. Alles speet me. Oh god, waren dat tranen? Ja dat waren tranen.

-

Bo is een doos.

mvg

anke