End Up Here 》Irwin & Hood

#19

Ø Skylar point of view.

'Ik. Ben. Moe,' zei ik en liet me achterover vallen op mijn bed. We hadden beide een tweepersoonsbed en allebeide een nachtkastje, wat erg goed van pas kwam. We deelden samen een badkamer, maar dat maakte niet zo veel uit. We sliepen tenslotte soms ook wel eens bij elkaar. Verder was er nog een brede, hoge kast waar we onze kleding in konden doen en er was een klein keukentje voor als we ooit thuis gingen koken. Zelf had ik het vermoeden dat we eerder uit eten gingen dan dat we gingen koken, maar één of twee keer is toch niets mis mee?

Net zoals Avalynne ging ik me omkleden na een lange tocht, aangezien de twee jongens langskwamen! Ik had nu een joggingbroek aan en een slobbertrui met een grijze beanie, en in deze kleding wilde ik niet graag verschijnen voor de jongens.

Uiteindelijk werd het een kort - maar niet te kort - zwart rokje en een witte crop top met allerlei emoijs erop afgebeeld, één van mijn favoriete dingen om te dragen. Daaronder had ik zwarte vans, maar die had ik de hele dag al aan.

Daarna ging ik mijn haar kammen voor de spiegel die in de badkamer hing en maakte ik er een hoge paardenstaart van. Mijn make-up bestond uit wat mascara en een lijntje boven mijn ogen.

Waarom maak ik me eigenlijk zo erg op? Dominic heeft me wel erger gezien. Maar toch was dit ergens best wel speciaal, aangezien we nu de jongens van de plaatjes in het echte leven gingen zien.

Er werd geklopt op de deur, zacht maar hard genoeg om te horen. Ik slaakte een zachte gil en kwam energiek de slaapkamer binnen joggen. Ik trok de opgemaakte Avalynne omhoog van haar bed en omhelsde haar. Daarna fluisterde ik in haar oor: 'Dit is het dan! Dit is het moment waarop we de afgelopen anderhalve maand op hebben gewacht!'

Mijn buik begon kriebels te krijgen, maar of dat zenuwen of vlinders waren, wist ik niet. Ik wist ook niet wat ik voor Dominic voelde, ik bedoel, ik heb al anderhalve maand met een plaatje gepraat. Hij heeft mij juist in allerlei filmpjes zien zingen, maar ik heb hem geen enkele keer piano zien spelen. Hij beloofde wel een aantal keer dat hij een filmpje zal gaan sturen, maar het is er nooit van gekomen.

Ik pakte Avalynne haar hand en kneep er zachtjes in. 'Kom,' zei ze en ze liep met mij aan haar hand naar de deur. We legden beide onze handen op de deurknop en we keken elkaar nog één keer aan.

De deurknop duwde we langzaam naar beneden terwijl we hem open trokken.

Ik haalde diep adem en verwachtte een Dominic persoon. Een jongen met zwart haar en blauwe ogen. Een jongen die vrij lang was en baggy kleren droeg.

De glimlach verdween van mijn gezicht en deze werd vervangen door een open mond. Mijn ogen werden groot en ik liet Avalynne haar hand langs haar lichaam vallen. Direct klapte ik mijn handen voor mijn mond en moest ik mijn gegil binnenhouden. Mijn knieën voelden zich ineens zwak en het begon een beetje licht in mijn hoofd te worden. Niet nu! Niet nu flauwvallen. Ik probeerde me te verstevigen en liet één hand vallen, de ander ging er wat losjes op zitten. Ik ademde diep in door mijn neus en ademde weer uit door mijn mond. Ik sloot knipperend mijn ogen en moest alles even tot me door laten dringen.

Ashton Irwin en Calum Hood stonden voor ons met enorm nerveuze gezichten. Het leek wel alsof zij het ook ieder moment konden begeven.

Ik opende mijn ogen weer en keek naar Avalynne, die verstart naar de jongens keek. Het leek alsof alles even stil stond, alsof alles bevroor. Wat deden deze twee jongens voor onze deur? Sinds wanneer waren ze hier al in Sydney?

En ineens kwam alles als een harde klap aan. Als een klap in het gezicht kun je wel zeggen. Ik liet mijn hand zakken en mijn mond ging dicht. Er welden zich tranen van teleurstelling op, maar ik liet ze niet ontsnappen. Nu nog niet.