End Up Here 》Irwin & Hood

#39

Ø Skylar point of view.

Het was zo verkeerd. Zo fout, dat ik hier voor een drumstel stond met een Ashton Irwin erachter en een enorme glimlach op mijn gezicht. Ik zou eigenlijk gewoon met Avalynne kwaad in onze hotelkamer moeten zitten, maar kijk eens aan, hier stond ik dan. Je zou zeggen dat ik helemaal niet aan Jay zat te denken, want ik stond hier voor een andere jongen. Maar juist doordat ik voor een andere jongen stond, kon ik mijn gedachtes maar niet van Jay houden. Zou hij kwaad zijn? Hoe zal hij zich nu voelen? Verraden? Misbruikt? God, ik zou van alles kunnen opnoemen, want schuldiger als dit kan ik me niet voelen. Toch?

Terwijl ik diep in mijn gedachtes verzonken was, begon Ashton bij een bekend ritme te zingen. ‘Her name is Skylar, I have a dream about her. She rings my bell, got gym class in half in hour…’

Mijn ogen werden groot naar de herinnering van een paar weken, toen ik vroeg aan Dominic om een lied die ik kon coveren. Hij zei Teenage Dirtbag, maar eigenlijk zei Ashton dat. En nu hij dit begon te zingen, bracht het allerlei momenten naar boven. ‘Oh my god!’ zei ik hard en nam ik haastig plaats naast Ashton, die een glimlach probeerde te onderdrukken. Ik hief één wenkbrauw vanwege de glimlach, maar zuchtte toen. Wanneer Ashton klaar was met drummen, stopte hij nog niet met zingen. Zijn stem ging zonder begeleiding door en zijn stem galmde door de kamer. Ik beet op mijn onderlip en wachtte op het juiste moment om in te springen, wat het refrein was.

Of misschien moest ik niet in springen. Wat zijn mijn gedachtes toch weer wisselvallig. Ik besloot om maar niet mee te zingen en liet Ashton zonder enige ritme uitzingen. ‘No, she doesn’t know what she’s missing…’ was het laatste wat hij zei. Zei. Mijn gezicht was nu naar hem toe gedraaid en zo te zien, zat hij al de hele tijd naar mij te kijken. Onze gezichten waren gevaarlijk dichtbij en ik kreeg kriebels in me buik, wat een slecht teken was. Dus ik trok mijn hoofd terug en stond ik weer op. ‘Geweldig gedrumd. En gezongen! Je zingt dan wel meestal op de achtergrond, maar het zou me niks verbazen als je bij het volgende album een échte solo krijgt. Je stem is goed, je zíngt goed!’ lachte ik en zette mijn handen op mijn heupen. Ashton fronste en hij glimlachte scheef naar me ‘Alright, bedankt. Maar nu ben jíj aan de beurt om te drummen, dame,’ grijnsde hij en hij stond op. Hij ging vlak achter me staan en legde zijn handen op mijn handen, die dus op mijn heupen lagen. Mijn handen begonnen warm te worden, dus ik hoopte dat hij me snel losliet.

Zijn handen duwden me naar zijn krukje en hij zette me erop neer. Het krukje zat trouwens wel lekker, maar ik kon het idee niet uit mijn hoofd zetten dat Ashton hier constant op zat, wanneer het maar kon. Ineens begon ik te lachen en Ashton liet me los. ‘Wat?’ hoorde ik hem vragen en hij nam plaats op het krukje dat ik er zo net had bij gezet.

‘Oh, niks,’ grinnikte ik en nam de drumstokken in me hand. ‘Ik zat erover na te denken dat je op dit krukje misschien scheten liet.’ (HAHAHAHAHA SORRY XD –Anke)

Ashton zijn wangen werden ineens heel erg rood, wat een teken was van schaamte. Wat mij het teken gaf dat hij dus inderdaad wel eens iets losliet. ‘Oh my god! Ash, iedereen doet het wel eens en je hoeft je er echt niet voor te schamen! Jeez, let niet op mij en mijn opmerkingen, ik bedoel ze echt niet slecht,’ zei ik lacherig en giechelde er even achterna. Ashton rolde met zijn ogen en hij ging nog altijd met rode wangen achter me staan. Zijn armen gingen weer rond mijn armen, zoals ze net ook al deden en zijn gezicht kwam vlak achter mijn gezicht. Door de nerdbril die ik op had, leek alles een beetje wazig, maar het lukte me nog wel prima om te drummen. Het jammere was dat Ashton er eerder vandaag ook eentje op had, maar later had afgezet. Ik had nog gesmeekt om hem bij hem weer op te doen, maar hij wilde dat niet.