End Up Here 》Irwin & Hood

#14

Ø Avalynne point of view.

 Zuchtend legde ik mijn mobiel aan de kant. Het gesprek tussen mij en Leo was zo leuk geweest, maar nu voelde ik me alles behalve vrolijk. Het was ook dom geweest om te vragen naar hoe het tussen ons zat. Natuurlijk waren we niet meer dan vrienden die om elkaar gaven. Wat had ik dan ook verwacht? Dat een jongen aan de andere kant van de wereld mij leuk kon vinden? Hij had dan wel geen vriendin en we hadden zo goed als de hele dag contact, als we niet sliepen, maar dat betekende niet gelijk dat hij iets in me zag. Waarom zou hij dat ook doen? Ik had het gewoon niet moeten vragen, want nu voelde ik me verschrikkelijk! In feite was het gewoon duidelijk dat ik verliefd was op Leo, maar hij niet op mij. Ik wist ook niet hoe ik verliefd kon worden op iemand die ik niet eens kende, maar Leo was zo lief en zo grappig… Ik kon over alles praten met hem, misschien juist wel omdat hij ergens aan de andere kant van de wereld zat. Hij kon het aan niemand door vertellen als ik iets persoonlijks vertelde.

Ik ging op mijn rug liggen en keek op de klok. Skylar was vast al bij Jay. Ik wilde haar er nu niet mee lastig vallen en ze zou toch langs komen in de avond, zodat ze hier zou kunnen blijven slapen. Dat had ik op dit moment wel nodig. Een leuke meidenavond. Ik hoopte dat ze me filmpjes liet zien waar ik om zou kunnen lachen, al voelde ik me op dit moment alles behalve vrolijk en lacherig. Eigenlijk wilde ik me gewoon verstoppen onder de dekens en niet meer denken aan wat er net was gezegd, maar het ging gewoon niet! Hij had ook dingen gezegd waardoor ik had gedacht dat er bij hem ook iets zat! Hij had me schattig genoemd, hij had bij me willen zijn! Was ik dan zo dom en had ik die hints verkeerd opgepakt? Blijkbaar wel.

Ik ging op mijn zij liggen en sloot mijn ogen. Ik had gewoon even nergens meer zin in. Mijn ouders waren weg en mijn broer was toch ergens, dus ik kon best even blijven liggen.

‘Ava?’ Ik kreunde zachtjes en draaide me om. Ik voelde hoe een hand voorzichtig aan mijn schouder voelde en me heen en weer bewoog. Ik opende mijn ogen en zag dat mijn broer bij me op het bed zat. ‘Jezus Dave, wat doe je hier?’ mompelde ik en ik kwam snel overeind. Ik duwde zijn hand aan de kant en keek hem wantrouwens aan. Ik zag mijn telefoon op het nachtkastje, waar ik hem niet neer had gelegd en pakte hem snel op. ‘Heb je op mijn telefoon gezeten?!’

‘Wat? Nee! Ik riep je om te vragen of je al had gegeten, maar je antwoordde niet en toen ik boven kwam, zag ik je slapen. Je mobiel lag op de grond, dus heb ik hem daar neer gelegd. Chill.’

‘Oh..’ Ik zuchtte en ging weer liggen. ‘Hoe laat is het?’

‘Zeven uur, ik ben net terug. Waarom lag je te slapen?’

Ik haalde mijn schouders op en stond op van mijn bed. ‘Gewoon, had ik zin in.’

‘Is alles wel oké?’ Ik zuchtte toen hij dat vroeg en knikte. ‘Ja, prima. Ik had gewoon een raar gesprek met Leo, that’s all.’

‘Wie is Leo?’ Ik zag hem zijn wenkbrauwen optrekken en ik beet op de binnenkant van mijn lip. Oeps, dat was dus niet zo handig. ‘Niemand, gewoon een jongen die ik heb leren kennen. We hadden een klein misverstandje, niks om je zorgen over te maken.’

‘Zeker weten?’ Ik glimlachte en gaf hem een klopje op zijn schouder. ‘Zeker weten.’ Niet dat hij Leo iets aan zou kunnen doen, want Leo zat aan de andere kant van de wereld en ik zou ook helemaal niet willen dat er iets zou gebeuren. Ondanks alles bleef Leo wel een schatje. Het was niet zo dat hij echt gemeen was. Hij voelde gewoon niet hetzelfde. Daar kon hij ook weinig aan veranderen.

‘Want als er wel iets aan de hand is… Dan-‘

‘Dan sla je hem waarschijnlijk verrot, maar dat hoef je niet voor me te doen.’ We hadden misschien niet altijd even goed contact, Dave en ik, maar nu bewees hij toch wel dat hij ook gewoon mijn broer was en dat hij niet wilde dat er iets met me gebeurde.

Ik hoorde de bel beneden, wat betekende dat Skylar er was.

‘Sky is er!’ Ik rende snel naar beneden, zodat ik weg kon bij Dave. Dit gesprek wilde ik niet met hem voeren!

+        +        +        +        +        + 

Ø Ashton point of view

 Eigenlijk ging het altijd zo. Altijd moest ze weg voor Jay en ik vond het helemaal niet leuk. Ik wist dat ik er weinig over te zeggen had. Skylar en ik waren gewoon vrienden, meer niet en meer zou het ook nooit worden. Toch kon ik niet anders dan aan haar denken. Het was leuk om met haar te praten, we konden dingen aan elkaar kwijt en ondanks dat ik een andere naam gebruikte, waren de meeste dingen wel waar. Er was misschien geen werkstuk over een componist en ik zat momenteel niet echt in Asutralië, maar de andere dingen waren wel waar! Niet dat het Skylar iets uit zou maken, want ze zag me gewoon als een jongen die ze had leren kennen via de internet. Een jongen die aan de andere kant van de wereld zat en daarom zou ze nooit anders over me denken. Dat terwijl ik wel anders over haar begon te denken.

Ik haalde haar profielfoto tevoorschijn en staarde zuchtend naar het meisje op mijn scherm. Ik had dan wel gezegd dat Calum misschien iets voelde voor Avalynne, waar ik wel echt van overtuigd was, maar misschien voelde ik precies datzelfde wel voor Skylar. Ze was zo grappig en ze zag er zo lief uit! Daarbij was haar stem simpelweg betoverend. Als ik het zou willen, dan zou ik de hele dag door naar haar covers kunnen luisteren. Soms zong ze precies wat ik voelde en dan leek het net alsof ze precies hetzelfde voelde, voor mij. Dat was niet zo, want ze had Jay. Ze had een vriend en dat zou ik moeten respecteren, maar het was ook niet zo dat er tussen ons iets zou kunnen gebeuren. We zaten misschien minder ver uit elkaar dan dat zij dacht, maar het waren nog steeds heel wat kilometers en echt vreemd gaan kon ze dus ook niet doen. Ik zou ook niet willen dat ze dat zou doen, want ze leek heel gelukkig met hem te zijn.

Mijn vingers gleden langs haar sluike, donkerblonde haren en vervolgens naar haar lippen die waren omgekruld in een lach. Ik kende die hele Jay niet, maar ik wist wel dat hij heel erg veel geluk had met dit meisje. Hij kon haar elke dag zien, hij kon met haar praten en haar stem horen. Ik wist zeker dat haar stem prachtig was. Hij kon haar in zijn armen nemen en vertellen hoe trots hij was dat ze zijn meisje was. Allemaal dingen die ik stiekem ook wel zou willen doen, maar nooit zou kunnen doen. Ik zou haar niet eens kunnen bellen, want de kans dat ze mijn stem zou herkennen, zou heel erg groot zijn. Ik was nog steeds bang voor wat er zou gebeuren als ze me door zou hebben. Zou ze boos worden omdat ik had gelogen? Of zou ze reageren als de fan die ze ook was? Als iemand anders tegen me zou liegen via het internet, zou ik woedend worden, maar ik deed het zelf ook. Het was gewoon messed up, alles.

‘Ash, ik ben letterlijk de domste persoon op aarde,’ zei Calum terwijl hij de kamer binnen kwam. Hij liet zich vallen op de bank waar ik op zat, met zijn gezicht in één van de kussens. Een gefrustreerd geluid kwam uit zijn keel, waardoor ik zachtjes begon te lachen. Ik schoof een stukje naar hem toe en woelde door zijn haar. ‘Wat heb je nu weer gedaan?’

‘Ava!’ riep hij alleen maar uit, waardoor ik niet begrijpend naar hem staarde. ‘Wat is er met Ava? Danst ze zo mooi dat je er van moet huilen?’ vroeg ik plagend. Volgens mij keek hij echt te vaak naar die filmpjes! Zelfs Luke had al gemerkt dat hij de hele tijd iets aan het kijken was en dat had geresulteerd in een jacht op Calum zijn mobiel.

‘Shut up,’ zei hij zuchtend, waarna hij me weg probeerde te duwen. Ik zuchtte en ging weer op mijn deel van de bank zitten. ‘Wat is er dan aan de hand?’

‘Ze vroeg wat er tussen ons was en toen antwoordde ik dat we gewoon goede vrienden waren. Dus ik heb haar gefriendzoned en technisch gezien mezelf ook.’ Hij liet zijn hoofd weer terugvallen in het kussen en ik schudde mijn hoofd. Dat was inderdaad niet heel erg slim.

‘Waarom heb je dat dan ook gezegd?’

‘Weet ik niet! Omdat het belachelijk was om te zeggen dat er misschien meer is? Al heb ik het nu helemaal verpest.’

Ik zuchtte en ging van de bank af, zodat ik voor Calum kon zitten. ‘Misschien heb je het wel niet verpest? Wat zei ze?’

‘Ze zei oké en daarna ging ze weg,’ verzuchtte hij, waarna hij overeind kwam. ‘Dus ik heb het verpest.’

Ik knikte bedenkelijk. Het klonk inderdaad alsof ze zijn antwoord niet zo leuk had gevonden, maar ik begreep ook wel waarom hij niet had willen zeggen dat er misschien wel meer zou kunnen zijn. ‘Nou ja, je hebt één voordeel. Ze heeft tenminste geen vriend.’