End Up Here 》Irwin & Hood

#10

Ø Avalynne point of view.

Ik begroette mijn ouders, die al samen bezig waren met het eten en rende daarna door naar boven. Ik zat over het algemeen wel op mijn kamer, dat vond ik gewoon fijner. Het was mijn plekje en daar was alles precies zoals ik wilde. Geen vervelende broer die van alles en nog wat riep, alleen maar ik en de dingen waarvan ik hield, wat over het algemeen mijn laptop en mobiel waren. Het was gewoon mijn plekje en dat wilde ik niet met iemand delen. Alleen met Skylar. Eigenlijk was dit net zo goed haar kamer als die van mij. Net zoals dat haar kamer ook weer die van mij was. We kwamen ook al zolang bij elkaar. Ik had haar zelfs mogen helpen met het uitzoeken van wat spulletjes toen ze haar kamer een make-over ging geven! We hadden vaak ook wat kleding bij elkaar liggen, gewoon voor het geval dat we opeens bij elkaar zouden blijven slapen.

Ik ging op mijn bed zitten en keek bedenkelijk naar de mobiel in mijn handen. Ik wist gewoon niet zo goed waarom, maar ik zat stiekem wel een beetje te wachten op zijn berichtje. Gewoon omdat ik dan weer met iemand kon praten. Niet dat ik geen andere mensen had om mee te praten, maar ik kende Leo nog niet en ik vond hem heel erg interessant. Je hoorde immers niet meer zo vaak dat er iemand was die fotografie studeerde en ik vond zijn foto’s heel erg mooi. Hij had wel heel bescheiden aan me verteld dat het lang niet de beste waren, maar ik had ze heel erg goed gevonden! Ik was wel nieuwsgierig naar wat hij later wilde doen, want wat kon je eigenlijk doen behalve fotograaf worden? Niet heel erg veel meer dan dat, toch? Ik zou het wel aan hem vragen als hij weer zou gaan reageren. Mijn mobiel trilde en ik pakte hem gelijk op, zodat ik het berichtje kon lezen. Het was van Leo!

‘Hii, ik sta op het punt om naar mijn volgende klas te gaan. Is het erg? Ik kan over twee à drie uur weer praten. Sorry. ;p’

Mijn gezicht betrok een beetje toen ik zijn gezicht las. Hij kon niet praten! Dat was toch wel heel erg jammer, maar ik snapte het wel. Ik had ook niet echt kunnen praten tijdens dansen of tijdens school, dus het was niet meer dan logisch dat Leo dat nu ook niet zou kunnen, maar ik had gewoon zin gehad om even met hem te praten. Jammer, maar ik moest toch bijna eten en ik had nog wat huiswerk te doen, dus de tijd zou wel voorbij vliegen.

‘Het geeft niet! Je moet braaf opletten, doe ik ook altijd. *Kuch*’

Ik legde mijn mobiel aan de kant en stond op van mijn bed. Ik liep naar de grote spiegel die ik in mijn kamer had en haalde een hand door mijn krullen. Naar mijn mening zaten ze nooit nadat ik had gedanst, maar ik had Skylar vaak genoeg anders gehoord. Ze zei altijd dat ze mijn haar wilde en dat het goed zat, maar ze wist niet dat het een hele tijd duurde voordat het ook echt goed zat! In de ochtend moest ik er heel wat spul insmeren, zodat het niet zou gaan pluizen en als het regende, wat het best vaak deed hier in Oxford, dan ging het als een gek kroezen en dan zag ik er echt uit als een soort ontplofte egel, maar goed. Het viel nu gelukkig nog wel mee.

‘Ava, we gaan zo eten!’ hoorde ik mijn moeder roepen. ‘Oké, ik kom zo!’ riep ik naar beneden. Ik bekeek mezelf nog een keer in de spiegel en bond mijn haren uiteindelijk maar weer in een staart. Ik zou na het eten wel gaan douchen. Ik moest toch de tijd een beetje doden, al zou ik na het eten ook wel even Skylar appen, om te vragen of ze het leuk had gehad met Jay. Het was toch iets minder geworden, wat ik wel snapte. Jay kon zo nu en dan een schat van een jongen zijn, maar af en toe had ik ook het idee dat hij Skylar niet wilde hebben voor de volle honderd procent. Hij vond haar vast leuk en knap, maar als ze eens niet af wilde spreken, kapte hij gelijk het hele gesprek af. Dat was toch ook niet leuk?

Ik liep naar beneden en nam plaats aan tafel. Dave was er nog niet, maar er stonden ook geen vier borden, wat betekende dat hij gewoon niet mee zou eten.

Na het eten sprong ik eerst onder de douche en nam ik uitgebreid te tijd om mijn haar te verzorgen, wat echt wel nodig was met die krullen. Daarna trok ik mijn pyjama aan en ging ik bezig met mijn huiswerk. Ik was klaar rond half tien en toen had ik mijn laptop er maar weer bij gepakt. Ik had een paar filmpjes opgezocht en daarna had ik het album van 5 Seconds of Summer opgezet. Ik had mijn oortjes in, dus niemand had er last van. Al begreep ik niet echt hoe een album als dit vervelend kon zijn voor anderen.

+        +        +        +        +        +

Ø Ashton point of view.

Zoals altijd ging de show weer veel te snel. Voor mijn gevoel stonden we altijd maar een paar minuten op het podium, dat terwijl we toch heel wat liedjes speelden. Het was geweldig om te zien hoeveel meisjes er altijd op kwamen dagen. Natuurlijk had ik wel in mijn achterhoofd dat de meesten er echt niet voor ons waren, maar voor de jongens van One Direction. Toch zag ik ook altijd een paar meisjes die met een spandoek voor ons rondliepen. Iets wat heel erg fijn was om te zien. Als we riepen of ze zin hadden in One Direction, dan gilden ze allemaal en dat was ook te begrijpen, maar ondertussen waren het toch ook een beetje onze fans en daarom had ik ook nog één keer moeten zeggen hoe geweldig ze allemaal wel niet waren. Ik wist dat ik niet langs iedere fan kon gaan en haar persoonlijk zou kunnen bedanken, maar het liefst zou ik dat wel willen doen. Ik hield van hen, van hen allemaal! Ze verdienden gewoon een soort onderscheiding voor het werk dat ze voor ons hadden gedaan! Zonder onze fans hadden we het immers nooit echt gered. Zonder hen zou ons album nu niet eens bestaan en ik vond dat ze het verdienden om dat te weten!

Na de show waren we nog even blijven hangen om te kijken naar One Directon. Het was raar om te zeggen dat ze nu onze vrienden waren, maar dat waren ze wel degelijk en we konden het heel erg leuk hebben met z’n allen. Gisteren hadden we nog met Harry gegamed en ik was laatst met Niall ergens heen gegaan. Ik was echt gek op die jongen, hij was eigenlijk net zoals ik. In veel opzichten in ieder geval wel en misschien was het daarom ook wel dat we elkaar zo goed lagen.

Nu waren we weer terug in het hotel en natuurlijk deelden we gewoon een kamer met z’n vieren. We vonden het echt niet erg om wat meer van elkaar te zien. Er was niets wat ik nog nooit had gezien en we hadden ook geen schaamte meer, niet voor elkaar in ieder geval. Als er opeens een meisje binnen zou lopen terwijl wij allemaal naakt zouden zijn, dan zouden we echt wel allemaal snel iets pakken om alles te bedekken, maar voor elkaar? Dat boeide echt helemaal niets meer.

Ik had niet meer op mijn mobiel gekeken sinds voor de show, dus ik besloot hem nu maar eens te pakken en te kijken of ik nog iets had gekregen. Voor zover ik wist waren Luke en Micheal een paar kamers verderop, om iets te doen met Liam en Harry, maar ik had niet echt zin gehad om nu iets te doen, dus lag ik op bed in een joggingbroek en een shirt. Ik was net onder de douche geweest, waar Calum nu stond.

Ik opende Facebook en ondanks dat het misschien niet mocht, kwam er een glimlach op mijn gezicht toen ik zag dat ik nog een berichtje terug had gekregen van Skylar.

‘Thanks. :D Doe jij ook covers of iets anders? Of moet ik er eentje voor je doen? Haha. :D'

Ik glimlachte en dacht even terug aan de covers die ik van haar had geluisterd. Ze waren allemaal goed geweest, waarschijnlijk beter dan dat ik ze ooit zou kunnen zingen en het liefst zou ik haar dat ook gewoon kunnen vertellen, maar dat kon ik niet doen. Dan zou ze iets gaan vermoeden en dat was dus absoluut niet de bedoeling. Het zou geweldig zijn om haar te kunnen verrassen, omdat ze een fan was, maar wie weet zou ze dan wel gaan rond bazuinen dat ik op dit account zat en Calum op die van Leo, wat zou betekenen dat we opeens heel veel vriendschapsverzoeken zouden krijgen.

‘Nee, ik zing niet, haha. Ik speel wel die piano. :) En als je zin hebt om te zingen, dan mag je er best één doen! Teenage Dirtbag is een geweldig lied, ik weet niet of je hem kent? Heel bekend is hij namelijk niet.’

Het liedje was nu natuurlijk wel bekend, wij hadden hem zelf gecoverd en ook One Direction had hem een tijdje gezongen tijdens hun Take me Home tour, dus het zou best kunnen zijn dat ze hem wel kende, maar hé, ik kon toch doen alsof ik het origineel alleen maar kende? Ze zou het vast niet gelijk door hebben? Als ik iets had genoemd wat we net nog hadden gespeeld, dat zou ze waarschijnlijk een stuk eerder door hebben gehad.

Ik hoorde dat het stromende water was gestopt, wat betekende dat Calum klaar was. Ik wierp een blik op de klok, die aangaf dat het nu tegen twaalven was. Ik besloot een grapje uit te halen en verzette de klok een paar uur, zodat het twee uur ’s nachts werd. Zo lang hij niet op zijn mobiel zou kijken, die ik voor de zekerheid verstopte, zou het werken.

‘Cal, ben je eindelijk klaar?! Je staat daar al uren!’

+                        +                        +                        +                        +

Sorry mensen, jullie zitten met mij, Anke, opgescheept de volgende paar dagen. (A) Ik kan je dit vertellen; there's coming a lot of drama lmao. GOODBYE. :3