End Up Here 》Irwin & Hood

#53

Ø Skylar point of view.

Ongelofelijk dat een vakantie zo kon uitdraaien. Eerst dat gedoe met Dominic en Leo, daarna de zoenen die Ashton en ik hadden gedeeld. Vervolgens wordt er eentje vastgelegd op camera en krijgt de hele wereld inclusief Jay te zien dat ik met Ashton zoen. Daarna, hebben we een week lang geen contact gehad met elkaar. En nu? Nu sta ik tegen een auto aan gedrukt door een jongen die me enorm in de war heeft gemaakt. Overigens wel een zeer knappe jongen, zoals de meesten misschien wel wisten. Dat valt niet te ontkennen.

Ik trok een beetje terug en keek hem even sprakeloos aan. Mijn hart miste een slag bij het zien van zijn gezicht en mijn adem leek zichzelf in te houden, terwijl mijn mond een beetje open hing. Onze ogen waren geopend, maar nog wel tot spleetjes geknepen door het licht van de lantaarnpaal. Alles om ons heen leek even stil te vallen en de wereld werd vaag voor mijn ogen, behalve Ashton, die haarscherp bleef. Ik kon het niet laten om te glimlachen en onze zoen te vervolgen. Ashton glimlachte tegen mijn lippen aan en hij drukte me weer dichter tegen hem aan. Een kleine giechel borrelde omhoog bij me, waardoor Ashton het ook niet kon laten om kleintjes te grinniken

'Kom, laten we maar gaan,' zei Ashton zachtjes toen hij zich terug trok en hij mijn hand nam. Met de andere hand opende hij de passagiersdeur en liet hij mij als een echte heer de auto instappen. Mijn hand gleed van die van hem, terwijl hijzelf de deur dicht deed en voor de auto jogde richting de andere kant van de auto.

Ik fronste. 'Is het niet op loopafstand?' vroeg ik toen hij de deur aan zijn kant open deed en instapte. Hij zuchtte toen hij neerplofte op de stoel en de deur dichtdeed. 'Nou, dat wel... maar, we hebben de auto nodig,' glimlachte hij zo onschuldig mogelijk en hij deed zijn gordel om. 'Safety first,' mompelde hij en ik volgde zijn voorbeeld om mijn gordel ook om te doen. Ashton startte de auto en reed voorzichtig de parkeerplaats uit, op naar waar we ook maar heen gingen.

Ondertussen had ik mijn hand op de leuning gelegd en kroop zijn hand over de mijne heen. Zonder te kijken toverde hij weer een glimlach op mijn gezicht en volgens mij gebeurde hetzelfde bij hem. 'Ik... ben blij met mijn keuze,' zei ik vanuit het niets toen we door straatjes reden van Sydney. Het was gezellig verlicht, voornamelijk de zijstraatjes met die schattige, onbekende winkeltjes die alleen tot leven kwamen als het avond was.

Ashton zijn vingers verstrengelde zich met de mijne en hij kneep zachtjes in mijn hand zonder iets te zeggen. Waarschijnlijk wilde hij wel iets zeggen, maar kon hij dat beter niet doen. Ik perste mijn lippen op elkaar en liet me onderuit zakken op de stoel. Er heerste een stilte, maar wel een fijne stilte die je soms ook nodig had. Geen oncomfortabele stilte zoals vanmiddag, in de garage.

'We zijn er bijna,' meldde Ashton na een paar stille minuten waarin ik naar buiten staarde. Het werd een deel met meer bos, maar voor ons speelde zich muziek en schenen er lichten in de lucht. Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek opzij naar Ashton. 'Ashton...' Mijn stem stierf weg, alsof ik verwachtte dat hij wel wist wat ik wilde vragen. 'Waar gaan we heen?' maakte ik toch maar af, aangezien de grijns op zijn gezicht alleen maar breder werd. 'Je ziet wel,' knikte hij en reed richting wat slagbomen en een soort betaalautomaat. We stopten voor de slagbomen en zo kon ik duidelijk een reuze groot scherm zien waarop zich reclames afspeelde met luide muziek op de achtergrond.

Ik kneep mijn ogen weer tot spleetjes en keek de krullenbol naast me verdacht aan. 'Drive-in bioscoop? Serieus?' grijnsde ik en ik kon het niet laten om me enthousiast te voelen. Ik ben in mijn hele leven nog maar naar één drive-in bioscoop geweest en het was niet een succes, aangezien Jay zich weer kapot zeurde. Hopelijk verliep dit beter.

Ashton zei nog altijd niets en reed door toen de slagbomen omhoog gingen. Een verkeersagent leidde ons naar onze plek en Ashton parkeerde netjes ergens achterin, in het midden. Alsof het voorbestemd was voor ons, aangezien we nu het beeld het beste zagen. Het lied dat zich nu afspeelde, was iets van Ed Sheeran. Ik glimlachte en keek naar mijn mobiel. 20:28.