STOLEN MEMORIES

Eighteen : SOLO MOMENTS

Issa's POV

Halos maghapon kaming nagplano ng gagawin para lang maiwasan ang gagawing masama ni L. Hindi namin alam eksakto ang plano nito kaya kelangan namin maging matalas upang hindi maisahan. Kinakabahan ako sa totoo lang, knowing na ako ang isusunod nya.

Nandito ako ngayon sa veranda, nagpasya na rin ang mga kaibigan ko na magpahinga muna. Dahil mamaya ay kelangan na muna namin umuwi. Bukas haharapin na namin ang mga pagsubok. Sana lang wala ng mapahamak sa aming lahat. Nang bigla kong maramdaman ang yakap Kayden. Kahit na nasa peligro ang buhay ko di ko maiwasang maging masaya dahil kasama ko sya.

"Boo, mukhang malalim iniisip mo ah?" he asked me

"Nag-aalala lang ako boo. Paano kundi tayo magtagumpay? Paano kung .. Paano kung mamatay din ako gaya ni Chloe? Natatakot ako Kayden. Sobra" naiiyak na sabi ko

"Boo, wag ka mag-alala. Di ako papayag na may mangyaring di maganda sayo. Sisigiruhin ko yun. Wag kang matakot andito kami para sayo." he assured me

"Pero kase di pa rin mawala sa isip ko ang pwedeng mangyari. Naiisip ko paano kung di tayo magtagumpay sa plano? Baka yun na maging katapusan ko, AYS Nakakabaliw!" sabi ko kay Kayden

"Lagi mo tandaan na, mahal na mahal kita. Noon di ko man nagawang protektahan ka. Ngayon gagawin ko ang lahat para walang mangyaring masama sa iyo. Boo, tandaan mo andito ako! Di ako papayag na mawala ka ulit sa akin." hinawakan niya ang kamay ko at dahang-dahang inilapit ang mukha nya sa mukha ko.

Napapikit naman ako, ng malanghap ko ang hininga nya. Isang mainit na halik ang iginawad nya sa mga labi ko. Ilang taon ko rin di natikman ito, grabe pa rin ang epekto ng mga halik nya sa akin. Halos manlambot ang tuhod sa sensansyong hatid ng mg labi nya. Mabuti na lang at agad nya ako nasuportahan. Namiss ko yung ganito, kaya naman gumanti ako sa halik nya.

Nang biglang may tumikhim sa side namin, agad kami naghiwalay ni Kayden na parehong habol ang hininga. Natatawang nagsalita si Zeke,

"Grabe, dito talaga kayo sa veranda? Pwede naman sa kwarto ahh. Daming kwarto dito. Doon nyo ituloy yan, at baka saan pa mapunta!" asar sa amin ni Zeke

"Shut up Zeke, para kang ewan" sabi ko, pakiramdam ko biglang uminit ang paligid.

"Hahaha. Look at you two. Para na kayong kamatis sa sobrang pula ng mga mukha nyo, yieeehh namiss nila" tukso ulit nya

"Ay ewan ko sayo, bala kayo dyan" sabi ko at iniwan silang dalawa.

Pagtalikod ko hindi ko napigilan hawakan ang labing kanina lamang ay sakop ni Kayden. Hays. Ang sarap talaga mainlove. Sana matapos na lahat ng ito.

------
Audy's POV

Pagkatapos namin mag-usap at magplano ng gagawin, nagpasya kaming magpahinga muna. Sa loob lang ng isang araw, marami ang nabunyag at nabigyang kasagutan. Pero may mga ipinagtataka pa rin ako. Hindi ko lang ma-pinpoint kung ano yun. Nandito kami ni Austin sa kwarto, nagdecide sila na magkanya-kanya muna daw ng kwarto para may privacy. Wag na kayo magtaka kung sino nagsuggest nun, si Jax lang naman. Obviously, mukhang di pa sya solve sa 4 rounds Hahaha.

"Ano iniisip mo Maria? Bakit ka nakangiti?" tanong ni Austin

Nakasandal sya sa headboard ng kama, habang ako ay nakasandal sa dibdib nya. Nanunuod kami oy. Wag kayong ano! Kala ko nanunuod sya. Mukhang kanina pa nya ako tinitignan.

"Wala naman Austin! Naiisip ko lang si Zoey, I'm just wondering.." sabi ko

"Wondering if paano nya nakaya ang 4 rounds huh?" we both laugh dahil sa tanong nya.

"Ewan ko ba dyan kay Jax, masyadong mataas ang libido Hahaha" he said again

"Alam mo Maria, di pa rin ako makapaniwala na kasama kita ngayon. Halos magpakamatay na ko noon ng malaman kong wala kayo. Mabuti na lang nandyan ang tropa." sabi nya habang hinahaplos ang buhok ko.

"Hindi ko alam kung paano sisimulan ang buhay ko noon, pero pinilit ako ng tropa. Lalo na ang ate ni Edward. She was there to guide us, kaya nakayanan namin ung halos limang taon." he continued

"Maria, mahal kita. Hindi ko man laging sinasabi sayo yun noon, pero sana nararamdamdan mong mahal kita." he stop stroking my hair and look at me seriously. I hold his face and said

"Austin, alam kong hindi mo masyadong sinasabi na mahal mo ako. Pero swear, nararamdaman ko kung gaano mo ko minahal noon. At nararamdaman ko pa rin yun hanggang ngayon. Mahal kita Austin."

He hugged me tight and kiss my forehead. and he said "Mahal na mahal kita Audrey Marie. Lahat gagawin ko para lang maging ligtas. Sasamahan kita sa laban na ito. Laban nating lahat. Tandaan mo yan".

He touch my face and slowly kiss me on my lips. This is not our first time to kiss, but its still the same feeling. I felt like thousand volts of electricity flowed all over my body.

I respond to his kisses, and it went deeper. We were lost by that kiss. He was now on top of me, his kissing my neck and leaving traces.

He was about to open my polo, when we heard a loud crashing sound outside. Agad-agad na nagayos kami at lumabas. Nakita namin sa labas si Calleb, Jax, Rollo, Zeke, Kayden, Maddie, Zoey, Elle at Issa. Nakakatitig sila sa kwarto ni Edward at Dale.

Zoey smirked and looked at us, habang taas baba ang kilay nya. Alam na this. hahaha

Ano naman kaya ginagawa ni Edward at Dale? Bat may kalabugan? Ganun ba sila kawild?

------
Lucienne's POV

Mukhang wala ang mga girls ngayon ah. Much better. Pero bakit wala rin ang mga boys. Hmmm, don't tell me magkakasam sila? No di pwede yun! Hindi pwede! I was about to walk away when a guy approached me and said na pinapatawag ako ng Dean. Ano naman kaya gusto ng tandang iyon!

Agad akong pumasok sa Dean's Office ng makarating ako roon.

"So what do you need this time?" I asked the dean

"Come on Lucienne, please tama na. Masyado nang marami ang nadadamay. Hindi ka pa ba tapos paghigantihan sila? How many times do I have to tell you that they have nothing to do with Aya's death" she said.

"Sheeesssshhh! Shut upp!! Pinapunta mo ko rito? Para lang dito? Pwede ba? Wag mo ko pakialaman. Tignan mo, imbes na nahanap ko na ang mga boys,pero sinasayang mo lang oras ko", I shouted at her

"Hindi mo sila makikita, dahil nasa Manila sila for some important matters about sa business nila. And the girls are absent dahil they are mourning for the loss of their best friend." she said again

"Serves them right at hindi pa ako tapos. To tell you what dear Auntie, si Issa ang isusunod ko! Try to tell this to anyone. I'll kill your beloved son!" I warned her and walked away.

I will get you Jax and Edward. No matter what.

-----
AUTHOR's POV

Thank you sa lahat ng nagbabasa.
Pasensya na po sa mga typos. 😊😊