STOLEN MEMORIES

Twenty-One : FOUR ROUNDS

Audy's POV

Nakauwi na kami rito sa bahay, nakakabinging katahimikan ang bumabalot. Ramdam na ramdam pa rin ang lungkot. Alam kong kahit naging masaya ang isang gabi namin roon sa hide out ni G, pag-uwi namin mararamdaman pa rin namin ang kulang. SI CHLOE.

"Girls, let us stay positive. Alam ko na hindi ito magiging madali. Pero alam ko hindi magugustuhan ni Chloe na nalulungkot tayo." Elle said. She is right. Ayaw ni Chloe ng nalulungkot kami.

"Tama ka besh. Kelangan natin ipakita kay L na hindi tayo matitinag. Lalabanan natin sya. Sa paraang alam natin" sabi ni Issa

"Tama si Issa. Hindi makakatulong kung magpapalamon tayo sa lungkot." sabi ko

"Wag ka mag-alala besh magiging maayos ang lahat. Sisiguruhin kong magiging ligtas ka"Maddie said

Tahimik naman si Zoey na nakatingin samin. Nilapitan ko sya at tinapik sa balikat,

"May problema ba lbesh? Kanina ka pa tahimik ah. Don't tell me namimiss mo na si Jax." I teased her

"Nuh, hind yon. Somethings not right kase. Something is missing, hindi si Chloe un. Parang may kulang sa mga plano. I cannot tell kung ano yun." she said,

"Ay bahala na nga, but for now magpahinga na tayo mga besh. We have a long day tomorrow, bukas tayo babalik sa morgue. Tapos na ata sila sa investigation nila." Dale said.

Nagsipasok na kami sa mga kwarto namin, halos hating gabi na rin ng maihatid kami ng boys dito. Sana nakauwi rin sila ng maayos sa tinutuluyan nila.

Nagpapasalamat kami at naalis na ng mga tauhan ni G ang mga hidden camera na naka-tap dito sa buong buhay. Atleast di na kami mawawalan ng contact sa mga boys.

Humiga ako sa kama ko, at pinilit na makatulog. Sana magtagumpay kami sa lahat ng ito. Sana talaga.

----
Dale's POV

Halos isang oras na akong paikot ikot sa higaan ko, pero di pa rin ako makatulog. Nagpasya akong tumayo at lumabas ng kwarto. Nahagip ng mata ko si Zoey na nasa may terrace. Mukhang di rin sya makatulog.

Nilapitan ko sya, at nakita kong may binabasa syang notebook. Narinig nya siguro ang mga yabag ko kaya agad syang tumingin sa akin.

"Ikaw pala Dale, di ka rin makatulog?" sabi nya.

"Parang ganun na nga, mukhang ikaw rin" tugon ko

"Oo eh, kanina pa ako dito. Halos mag-dadalawang oras na ata ako dito. Ayoko naman istorbohin si Jax, malamang tulog na yun." she said

"Anong hawak mo besh?" I asked her

"Ah ito ba? Mga notes, mga alaala. All our STOLEN MEMORIES are written here.." she answered.

"hmmm. this is all L's fault. Masyado syang nalunod sa pagmamahal kay Edward at Jax." I said

"L has mental disorder. She's imagining things that weren't true. And one of them is that Jax and Edward are inlove with her." she said

"Here Dale, read it. Baka kase may mga nakalimutan kang memories nakasulat lahat dyan" she said again

"Can I keep it up for a while? I'll read it when I have spare time." I asked her

"Oh sure, besides wala na rin ako isusulat dyan. Since lahat naman tayo ay medyo nakakaalala na." then she looked away.

Silence comes up in between us. She was just staring at stars. I started to flip the pages. Mukhang maraming nakasulat dito. She started writing almost 3 years ago. I looked at her again and I saw a glimpse of smile in her face.