Vampir Kızlar(Melez Çete)

39-)Cry Baby

Mrym_Aydmr/Önceki bölüme en cok yorum atan kazananı♡Tişikürler.
LAHMACUNUMSU/Her bölüme yorum atan bilindik okuyucum♡
yadecaglayan92/Başından beri destekçim♡

OKUYUPTA VOTE  ATMAMAZLIK YAPMAYALIM♡.(cok sinir bozucu dkdkdj)

UZUCU VE EGLENCELI BOLUM.

Efe

Elimdeki bebeği son bir defa süzdüm. Toprak gülmeye başlayınca,ona döndüm."Ne?",dedim sırıtarak.
Toprak,emniyet kemerini açtı,öne düşen saçlarını kafasını sallayarak geriye yasladı.
"Bebeğin cinsiyetinimi ögrenmeye falan mı çalışıyorsun?",diyince gülmeye başladım.
Gülmem solmuştu. Aklıma yapmam gereken şey geldi.
Şöför koltuğunun kilidini açtım ve Toprak'a döndüm.
"Seni üzmemesi için,önce onu deneyeceğim...",diyip sesimi düzelttim ve devam ettim."...Kızımıza sen bak.",diyip gülümsedim ve bebeği uzattım.
Toprak gülümsedi,"Beni kimse üzemez,Efe.Hadi,sağlam gel.".
Son bir gülümseme bırakıp,arabadan indim.

Kapıdan bir kaç adım uzaklaştığımda,Toprak'a bakmak için tekrar arkamı döndüm.
Bana umutzuzca baktığını gördüğümde,hemen ifadesini değiştirdi ve gülümsedi.
Kapıya yürümeye devam ettim.
Kapının önüne gelince derin bir nefes aldım ve zile basmak için parmağımı uzattım.
Basmalı mıydım?
Üvey annem ve gerçek babam bakalım ne yapacaktı..
Parmağımı bastırdım.
Özlediğim o melodi çaldı.
DIDIDID IDDDDIDIII!
Bir kaç saniye bekledim.
Kapıdan çıt yoktu ve tekrar çaldım.
Tekrar bir şey yoktu.
"Oh,teşekkürler tanrım!",diyip gitmek için arkamı dönüp,adımımı salladığımda bir ses duyuldu.
Bu kapının açılma sesiydi.

Kapıya dönmeli miydim?Of,Efe ne yapıyorsun lan?.
"Efe?"
Bu ses,ev yardımcımız Nur ablaydı.Çocukluğumdan beri benimle ilgilendi.
Hızla,kapıya döndüm.
Nur abla(48)'ya bir adım attığımda gözlerimin dolduğunu hissettim.
Nur abla,"Oğlumm",diyip âniden sarıldı.
Gözlerimi kapatıp,sarilmak icin kollarimi kaldirdim.
Nur abla devam etti,"Nerelerdeydin?",dedi telaşlı sesiyle.
Gülümsediğimde,geri çekilmiştik.
"Biliyorsun,ailem benden hoşlanmıyor diye kovdular. Bende arkadaşlarımla kaldım."
Nur abla'nın pembe,tombul yanakları ve şirin gözleri vardı.
Nur abla gülümsedi,"İçeriye geç oğlum,havalar soğudu.".
Kapıyı geriye kadar açtığında tereddüt etsemde,içeri girdim.
Salonda bir kaç adım atmamın ardından,arkamdan gelen Nur abla,"Aç mısın oğul?Çok şanslısın ki,sarma yapmıştım."deďiğinde hızla ona döndüm.
"Nur abla ve sarması! En sevdiğim! Asla hayır diyemem,biliyorsun.",diyip 32 diş sırıttım.
Nur abla sevecen bir tavırla,"Hemen getiriyorum,çayda yapmıştım."diyip gülümsemeyle mutfağa gitti.

Evi özlediğimi fark etmem,adım attığımda olmuştu.
Salonun içindeki adımlarım,vitrinin önüne gitti. Çerçevelerimi kaldırmışlardı. Zaten üvey annem başından beri bunun peşindeydi.
Annemi,9 yaşında trafik kazasında kaybettik.
Vitrinde,babamın askerlik resmi duruyordu. Bir o kadar güçlü,bir o kadarda dik duruyordu.
Hiç benzemediğimizi fark ettim.
"Vaay..."
Arkamda duyduğum,tek özlemediğim şeye baktım.
Üvey annem,Ayşegül.Tam bir cadı örneği.Sürekli yılanlık yapardı.
Ben 15 yaşımdayken babamla evlenmişlerdi zaten.Sekreteriydi,nerelere geldi.
Şimdi ise, 5 sene sonra buradayım.

Yüzündeki sinsi sırıtmayla,"...Bakıyorum da gurursuzluğun zirvesindesin.".
Sakin ol,Efe.Sakin ol.
Zoraki gülümsedim,"Sen çok yukarıdasın.".
Ayşegül cadısı kaşlarını çattı,"Baban seni gördüğüne ne sevinirdi ki,anlatamam."diyip sinsice gülmeye başladı.
Derin bir nefes almakla yetindim.
Câhil çomarlar ile tartışmayacaktım.
"Babam nerede?",dedim ellerimi ceketimi ittirerek belime koydum.
Ayşegül,pembe topuklularını bana doğru gelip yere vurmasıyla ses yankılandı.
Saçı çig sarıydı ve kusurlu suratını makyajla kapatıyordu...Kiii içindeki kusuru örtemedikten sonra yüzünü boyasa ne olurdu?