Vampir Kızlar(Melez Çete)

40-)Devre

LP♡ AŞIRI GÜZEL BİR SANATÇI.
/Other People/

EN ÇOK YORUM ATAN SONRAKI BOLUMDE ONA ÖZEL ITHAF EDILIYOR.🌟💎
Baslayalim vampirler.

Aslı

Sahilde yürüme keyfisi,sıkıcı!
Âniden,Mert'e döndüm.
Bebeği kolundan tutuyordum ve çanta gibi taşıyordum.
"Benim bebeğim böyle sıkıcı olmazdı.". Mert'e bakmadan,ileri bakarak konuşuyordum.
Mert bir bakış atıp sırıttı,"Benimde böyle olmazdı.".
Bende sırıtmaya başladım.

Mert bir ânda durdu.
Bende sendeleyip durdum.
Çatık kaslarla ona dondugumde,o dâhi bir fikir bulmuşcasına kafasını bana döndürdü.
Bu gülümsemeyi bilirim!
"Neden bebeği eğleneceğe bir yere götürmüyoruz?",dediğinde bende hâince sırıttım.
Aynanda birbirimize kısık gözlerle baktık.

Mert'in önüne bir adımda atladım.
Aynı anda sol elimi belime koyup,sağ elimi havaya kaldırdım. Sağ elimi havaya kaldırırken,saçımı ittirmiştim.
"O zaman dans!"
Mert güldü,"Disko!"
Evet,bara gidiyoruz!
Sonuçta bebek eğlenmeliydi.

Nisan

Tabii ki,Doruk'la değilim. Bedenim,Doruk'la ama ruhum yok!
Saçma düşüncelerimin ardından,beni takip eden Doruk'a döndüm.
Benim 2 adımım,onun 1 adımıydı.
Kızlar ortada yoktu ve motorla gelmemiştik. Bebek elimdeydi,tek başıma bakacaktım. Ona gerek yoktu.
Kaldırımdaki adımlarım,taksi geçen yola gidiyordu.
Arkamda birde kuyruk vardı.
O kuyruk,Doruk oluyor.
Benim telaşlı yürüyüşüme karşı,bir o kadar rahattı ki sigara içiyordu.

Neden buraya gelmişti? Bir terapi yüzünden neden vuraya gelebilirdi? Yoksa bana âşık mı? Bu düşünce o kadar saçma ki. Bu adam âşık olmayı elbet biliyordur,ama o ben olamazdım.
"Nisan."
Eyvah...
"Nisan!"
Hayır,Haziran de lütfen.
"Pekâla...",kolumun âniden tutulmasıyla durdum.
Beni yakaladı.

Gözlerimi sımsıkı kapatıp,açtım ve arkamı döndüm.
Zoraki gülümsedim,"Burada mıydın?".
Doruk ifadesizce baktı ve gözlerini devirdi.
"Hiç rol yapamıyorsun.",diyip kaşlarını çattı.
Derin bir nefes aldım ve gözlerimi ona diktim.
Kaldırımın ortasındaydık.
Doruk aynı kaşlarla bana bakıyordu.
"Neden benden kaçıyorsun? Deliyim diye mi?".
Dudaklarımı ısırmaya başladım.
Ona,'SENİ FUCKTIĞIMIN DELİSİ',diye bağırmak istesemde gülümsedim.
"Deli değilsin,sadece deliye eğilimlisin.".
Doruk onaylarcasına kafa salladı ve birkaç saniye için sağ tarafına baktı.
Bana döndüğünde fazla ciddiydi.
"Benden kaçıyorsun.",dediginde çenesi kasıldı.

Zoraki gülmeye başladım,"Kaçmak mı?...",Doruk'un öfkeli bakışlarını görünce gülmem soldu ve devam ettim."...Evet,kaçıyorum.".
Doruk dudaklarını yaladi ve gözlerini kıstı,"Deliyim diye mi?",dediğinde kaşlarımı çattım.
"Sana deli olmadığını söyledim.".
Doruk elleriyle,saç diplerini kavradı ve öfkeyle,"Koyduğumun delisiyim diye mi benden kaçıyorsun?!".
Şaşkınlıkla ona baktım.
Doruk ellerini saçlarından çekti ve derin nefesler almaya başladı.
"Biliyor musun? Aptal olan benim,aptal olan benim. İnanmakla en büyük hatayı yaptım!".
Şaşkın bakışlarım mutsuzluğa dönüştü.
Mırıldandım,"Aptal değilsin ve bir hata yapmadın.".
Doruk hâla öfkeliydi,en gür sesiyle bağırdı.
"BANA KESTİRMEDEN CÜMLELER SÖYLEME!KABUL ET,HERKES KABUL ETTİ. SENDE ET!".
Aman tanrım,ilaç içmeli.
Onu bu hâlde görmek beni üzüyor.
Küçükken travma geçirdiğini düşünüyorum.
Kaşlarımı çattım,ons doğru bir adım attım ve ensesine ellerimi koyup alnımı alnına yasladım.
Son cümlemi söyledim.
"Sen,delisin. Aynı benim gibi.".