Vampir Kızlar(Melez Çete)

58-)"Yapma".

Bu sefer Türkçe şarkı grubu koyalımmm.
Dolu Kadehi Ters Tut-Yapma N'olursun

Bırak o yerimi doldursun. Bana ihtiyacın olursa,sarıl ona elbet unutursun.

Prenses mi? Kaltak ben kraliçeyim.

Nisan

Buluşma saati çok yakındı.
Fakat önce Doğaç'ı arayıp,nerede buluşacağımızı sormalıydım.
Telefonumu birde,Doğaç'ın verdiği kartını çıkardim.
Karttaki numaralari tuşladım.
Çalıyor...

"Merhabalar.",dedi karşıdaki ses.
Sesi,kim olduğumu biliyor gibiydi.
Kaşlarım çatıldı.
"Merhaba,Doğaç.".
Karşı taraftan hızla cevap geldi.
"Nisan,adresini atta seni alayım.".
Gözlerimi tavana diktim.
"Buna gerek yok. Bana buluşacağımız yeri söyle.".
Doğaç güldü.
"Hadi ama!".
Gözlerimi devirdim,"Sana adresi vermeyeceğim.".

Doğaç derin bir nefes verdi.
"Bende inatçıyım. Denemek ister misin? Söyle,hadi.".
Omuz silktim,"Pekala. Adresi atıyorum.".
Doğaç fısıltılı bir sesle,"Hemen çıkıyorum.",dedi.
Amaçsız sesinden sonra telefonu suratına kapattım.
Aynada son bir kez kendime baktım.
Aşırı süslenmeye gerek yoktu.
Ben zaten sadeliği ve kitapları severim.

Vampir hızımla aşağıya indim.
Üstümü son kez düzelttim.
Herkes bana bakıyordu.
Teyzem elindeki kaşığı ağzına tıkamadan donmuş gibiydi.
Kaşlarımı çattım ve televizyonda dans oyunu oynayip hareketleri tekrar eden Aslı'ya baktım.
O donmamıştı.
Demekki zaman donmamış!
Kaşlarımı çattım,"Teyze?".
Teyzem kaşığı tabağa bırakıp kahkaha attı.
"Pardon tatlım.Müthişsin.".
Dudak büzdüm.
Müthiş olmak istememiştim.
"Teyze,duyacağım şeyler için korkuyorum.".
Teyzem vampir hızıyla karşımda belirdi.
Gözlerini gözlerime dikti ve gülümsedi.
"Gerçeklerden korkarak yaşamak mı istersin? Yoksa o yenilginin sebebini öğrenmeden beynini kemirmeni mi?".

Teyzem bir gandiydi.

Gülümsedim.
Yaprak bu gülümsemeyi gördüğünde,gülümsememin anlamını bildi.
"Bu gülümseme, şimdi s*çtık demek.".
İstemsizce gülmeye başladım.
Teyzem sırıttı,"Kanlar aşkına!"

Kapımın tıklatılmasıyla,gözler bana döndü.
Duygu gülümsedi,"Sakin ol ve duygularına yenik düşme.".
Gülümsedim,"Umarım gözyaşlarıyla dönmem.".
Kapıya normal adımlarla yürüdüm.
Kapıyı açtığım anda kapıda Doğaç belirdi.
Doruk ve Doğaç'ın bu konu arasında da bir fark vardı.
Ben fark ettim.
Ve Doruk hep önde oluyor.

Gözleriyle beni baştan aşağıya süzünce utanmaya başlamıştım.
Gözlerimi,Doğaç'a diktim.
"Hızlı olur musun?".
Doğaç gözlerini benimle buluşturdu.
Hayranlıkla gülümsedi.
"Sen nasıl istersen.".
Dışarıya bir adım atmamla,kapıyı kapatmam bir oldu.

Aslı

Ellerimi belime yerleştirip,kapıdaki sesleri dinledim.
Tabii,tek değildim.
Teyzem şaşkın bakışlarıyla bana baktı.
Kaşlarımı çattım,"Yavşak Doğaç!".

Yaprak'tan bana,"Ohaa!" Diye bir ses yükseldi.
Rüya,"Doruk'un ağabisi o.Delirdiniz mi kızlar?".
Omuz silktim,"Hayır,Doğaç Nisan'a yürümedi koştu.".
Teyzem'in benle aynı fikirde olmasına dua ederek teyzeme döndüm.
"Teyze?".
Teyzem onaylarcasına kafa salladı,"Evet,yavşakrulanın teki!".
İstemsizce güldüm.
Bu kelimeleri duymayalı asırlar olmuş olabilir.
Dans oyunum(Just dance),yarıda kaldığı için kumandayla başlat tuşuna bastım.
Boom!