Vampir Kızlar(Melez Çete)

38-)Sorumluluk Projesi

BU ŞARKIYA AŞIĞIM,SÖZLERI VE MUZIGI KUSURSUZ AYNI BEN CLSHKCJ.

SUICIDAL THOUGHTS.

KISA DUYURU!♡
En çok yorum yapanı,bir sonraki bölüme ithaf edeceğim.♡
Voteler kalplerinizden öper♡♡♡

Buda benim duyuru:
Yazmayada bu ara zaman cidden kalmadı,bilen bilir. Bilmeyenler içinse,telefonda arada kapanıyor ve batarya daha yeni sipariş ettim gelince hızlı olacak.♡
SARJ 80KEN KAPANIYOR DELIRIYORUM YAZAMIYORUM.

Su

Gece fazla durmayıp,Nisan'ın peşinden gitmiştik.Odasını kitlemişti ve içeriyi görmemiz engelliydi. Bu yüzden sarhoş aklıyla,bir şey saçmalamıştır.
Telefonumun çalmasıyla,yataktan doğruldum.
BALLIÇÖREKLİYAKIŞIKLIEFEKARDEŞİN
Kaşlarımı çattım. Bu ne lan böyle?
Efe yazısını görmemle,gözlerimi devirdim. Kendisini böyle kaydetmiş olmalıydı.
"Alo?"dedim,bıkkın sesimle.
"Günaydın,tatlı kız!Kıçınızı kaldırın. Kahvaltı edip,okula gideriz.",Efe'nin enerjisi,saatin 7'sindeydi.
Kaşlarımı istemsizce çattım,"Sen bizi arar mıydın?Lan,ayrıca yarasa b*kunu yemeden ne bu enerji?"
Efe nasihat verir gibi bir ses tonuyla,"Kurban olduğum,uyanın konuşmamız lazım.".
İstemsizce sırıttım,"Benimde anlatacağım şeyler var. Neyse tamam,kaldırıyorum herkesi.Hadi kapat!".
Efe sevinçle,"Sen,canımın ciğerisin! Canımın ciğeri,canımın çigeris-"derken  suratına kapattım.
Hayatım cidden normal miydi şimdi?
Hadi bunu kahvaltıda kan içerken ölçelim!

***
Efe ve Toprak'ı uzun bir masada görmemizle,gülümsedik. Toprak gitmemiş.Efe ve Toprak gülümseyerek,karşılık verdi.
Kızlarla yerleşir yerleşmez,Efe konuştu.
"Hoşgeldiniz,kurabiyelerim.",dedi sevecen bir gulumseyle.
Bir şeyler oldu,belli.
Aslı,"İkiniz ne çeviriyorsunuz?"dediğinde,Toprak lafa atladı."Kimseleri umursamayıp,hayatımızı yaşıyoruz.Okulunuza,Efe ile geliyoruz.".
Şaşkınlıkla,Toprak'a baktım.
Bir de Efe'ye.Efe çok mutlu görünüyordu.
Gülümsedim,"Buna sevindim.".
Kızlarda,bir yandan sevinme mesajlarını yolluyordu.
Efe gözlerini kısıp bana baktı,"Evet,sizi aşık renkli turtalarım..."Efe,bir kaç saniye bekledi. Devam etti,"...Ben biliyordum,sevgili olacağınızı. Çok mutlusunuz,ne güzel ayol ya!"diyip,32 diş sırıttı.
Bende sırıttım,"Konumuz bu değil.".
Telefonun çalma sesiyle,kafamız Nisan'a döndü.Onun zil sesiydi.
Nisan bir bize,bir telefona baktı.
Gülümsedi ve,"Hemen dönerim."diyip uzaklaştı.
Efe birden gülmeye başladı,"Nisan da,gözlüklü çocukla?".

*******

Kamelya

Kahvaltıyı hazırlamamla,dedemi uyandırmaya gittim.Kendisi,Ayzaymır(Unutkan)hastası.Sofrada son düzenlemeleri bitirince,odanın kapısına gittim. İçeri girdiğimde,dedem yataktan kalkmış öylece aynaya bakıyordu.
"Dede.",diye seslenmemi duymadı veya duymamazlıktan geldi. İnatlaşıyordu veya gercekten bilmiyordu.
"Dede.",diyip bir adım daha atmamla,Süleyman Çatık bana döndü.
Kaşlarını çattı,"Siz kimsiniz?..."diyip,bir aynaya bir bana baktı.Telaşlı sesiyle devam etti,"Gidin buradan!".
Aynadan geriye doğru giden adımlarına baktım. Hızlı adımlarla dedemin yanına gitmemle,ellerini korunur gibi kaldırdı.
"Git...git."diye,itekledi.
Zoraki kolundan hafifçe tuttum,"Dede benim,torunun. Kamelya!".
Dedem,şaşkınlıkla bana baktı.
"Kamelya ağlıyor mu?",dediğinde gülmeye başladım.
"Ağlıyor."diye,mırıldandım.
Dedem,ileri bir adım attı.
"Bana Nergis'i bul.Nergis.".
Dudaklarımı bastırdım.
Nergis,3 sene önce kaybettiğim annemdi.

Dedemin kolunu tutarak,destek verdim ve odadan çıkmayı başardık.
O sırada dedem durdu.
"Ne oldu,dede?"
Dedem,gözlerini terliklerinden ayırmadan oraya baktı.
"Bunun şeyleri eksik."
Dudaklarımı aralayarak,dedemi izledim.
"Neyleri eksik?".
Dedem kısa bir atarla,"Şeyleri işte!".
Terliklerine baktıktan sonra aklıma gelen ilk şeyi söyledim.
"Bağcıkları mı?".
Dedem bana döndü,"Evet,o nerede?".
Gülümsedim,"Terliklere bağcık takılmaz,dede.".
Dedem derin bir nefes aldı,"Terliklerimi tak."
Dedeme anlamsızca baktım.
Durumu iyi değildi.
Sadece okula gitmeden ve okuldan gelince ilgilenebiliyordum. Babamın yurt dısında olup,dedeme bir bakıcı tutması iyi olmuştu.Annemin ölümü,dedemin unutkanlığa kapanma yılıydı.