Malamig ang simoy nang hangin, ngunit tila nakakatulong din ang kakulitan ni Berham para maibsan ang kalungkutan ni James. Sa isang mamahaling silid ay pasuray suray na pumasok si James habang inaalalayan siya ni Berham, nagkakantahan ang dalawa sabay ang mga malulutong na tawanan. Sumalampak si James sa paanan nang kama, marahil narin sa pagkahilo nito, at kasunod pa ay biglang pagkawala nang kaniyang mga tawa at bigla itong napalitan nang matinding hikbi nang pangungulila. Walang humpay ang pagtulo nang kaniyang mga luha, habang awang awa naman ang kaniyang pinsan na pilit na pinapatahan ito.
“ano ba insan, stop it, you should learn to accept the reality,.. pakawalan muna si Justin sa puso mo, maawa ka naman sa sarili mo tol.. lugong lugo kana...”
“hindi ko kaya, hindi ko alam kung pano, and all through the years.. nanatili talaga siya sa puso ko tol”
“tol, it’s time for him to let go... tama na.. sobra na yan, wala na.. hindi na kayo pwede,, uulitin ko HINDI NA KAYO PWEDE, kasi iba na ang kinalalagyan mo”
“damnt it.. damn it...” at tila lalagukin pa ang bote nanang alak nang pinigilan na siya nang insan niya,
“oh tama na yan, marami na rin tayong na inom..you should have to take a rest”
Sa bigat na James naisalampak ni Berham ang insan sa kama, pakiramdam niya nasaktan si james sa pagkakatumba sa kama, pero wala siyang narining na ingay mula dito. Alam ni Berham ang lahat tungkol sa buhay pag-ibig ni James, isa rin siyang katulad nila, at siya lang ang nagpapaglabasan nang sama nang loob ni kaniyang kawawang pinsan.
“kawawa ka naman insan, well, naiintindihan kita, di naman kasi natin kayang kontrolin ang pag ibig, ang mali ay umibig ka sa maling tao at sa maling pagkakataon pa, kung tutuusin, nasa sa iyo na ang lahat, pero eto ka ngayon, salat sa tunay pag-ibig, but in the end, naiingit parin ako sayo, ang lakas mong ipag laban ang pag mamahal mo kay Justin, hindi ko alam kung saan mo nakuha yang lakas nang loob na yan, tang ina. .” umiiling iling na bulong ni Berham sa sarili habang tinititigan ang insan na kanina pa humihilik sa pagkakatulog.
“Justin..” ungol ni James habang dinig na dinig ito ni Berham.
“okey fine... obligadong samahan kita...” napagdisesyunan nalamang ni Berham at humiga ito katabi ni James.
Nagising nalamang sa pagkakatulog si Berham nang yakapin siya ni James habang sinasambit ang pangalan ni Justin. Gumapang ang malilikot na kamay ni James sa matitipunong dibdib ni Berham kasabay ang pag ungol nito at tila nakukunsensya naman siya dahil hinahayaan niyang makagalaw nang malaya ang mga kamay ni James.
“hey Justin, wake up,” yinuyog yug ni Berham ang kaniyang Insan at tila nawawala ito sa kaniyang sarili
“eto malamig na tubig, uminom ka muna” sabay abot nang baso kay James
Katahimikan.....
At biglang sinunggaban nang halik ni James si Berham, hindi kaagad naka galaw si Berham at tila hinayaan nalamang ang kaniyang insan na halikan siya nito sa mga labi, at ilang saglit pa ay tumugon naman si Berham.
“tang ina, ito pala ang gusto mo, sige pag bibigyan kita, “ pahiwatig ni Berham na tila sinabayan nang ngiting pabiro
Nag umpugan ang kanilang masasarap na labi habang ang kanilang mga bisig ay malayang lumalakbay sa kanilang matitipunong katawan. Halos mapugto ang hininga ni Berham sa tindi nang mga halik ni James, at tila lalong naging wild ito sa mga sandaling iyon, at medyo kinabahan nang bahagya si Berham.
“hey... insan, slow down, mali na to, hindi na to maganda”
“uhm.. i’m sorry...” si James... sabay takip nang kaniyang mukha gamit ang kaniyang dalawang palad, at tila nahihiya sa inasal.
Katahimikan
“it’s okey, i clearly understand you why you behave like this... take a rest,,.. u’r just exhausted, sige na at babantayan kita”
“thank you”
