He's A Ghost (COMPLETED)

Chapter 11

I can't think straightly. Confusion swallowed my brain.

Ano iyong naramdaman ko? Bakit pakiramdam ko...

“May gusto ka ba sa kanya?!”

“Wala”

Mariin kong pinikit ang mga mata ko.

I am sure, hindi totoo ang mga iniisip ko. I can't just... Fuck!

Why am I so dissapointed? Bakit ganito? Hindi mawala sa isip ko, kaunti nalang talaga at ibubunggo ko na itong bungo ko.

Maybe, maybe It's just my ego. My pride. Yeah? Of course it is! Kung ano ano yang iniisip mo Cassi!

At bakit ba ako naiirita?! So what? Kung hindi niya ako gusto then the feeling is mutual!

I fucking don't like him! Yeah, hindi talaga. Not even if he's the only one who made me smile like an idiot--- idiot cassi! Stop thinking!

Shit!

"Hoy! Inaano ka ng ballpen at parang ang laki ng galit mo riyan?"

Hindi ko alam na halos mabali ang ballpen na hawak ko sa ginagawa kong paglakumos nito. Matalim kong tiningnan si Angelo.

"Shut up baka bibig mo yung lakumosin ko." tumayo ako mula sa kinauupoang high chair.

Tumawa lamang siya rito. I just ignore him. I have to always ignore him like I always do.

Tinawag ko si Joel, one of my co-workers.

"Sige Cass, mag ingat na lamang kayo sa field trip. Wala din naman si Bos pero kung dumating man ay ako na ang bahala." Tinanguan ko na lamang siya.

Lumapit ako sa isang table set namin upang kunin ang bag ko pero bago ko paman ito kunin ay naabot na ito ng kamay mula sa likod ko.

Napalunok ako at napakurap nang maramdaman siya sa likod ko. Hindi ko alam kung bakit ang init ng katawan niya ay nagpatindig ng balahibo ko't naging dahilan ng pag bilis ng tibok ng puso ko. Humarap ako sa kanya at sa tangkad niyay dibdib niya ang sumadlak sa mukha ko.

Then his scent trespassed my nose. Napa awang ang labi ko. I could feel myself having a hard time catching my own oxygen.

Natigil lamang ang kung anong mahikang lumukob sa akin ng tumikhim siya. Tumingala ako sa kanya at nakita ang matamis na ngiting naghihintay sa akin.

Kay sarap pagmasdan mata niya pero ang mga ngiti niya ngayon ang nagtagumpay sa pagkuha ng atensyon ko. Natulala ako rito. Alam kong natutulala ako pero bakit hindi ko maputol ang pagtitig ko?

I felt a little dissapointment nang dahan dahan niyang tapusin ang ngiti niya. Bahagya ay lumayo siya.

Ngayon ay buong mukha niya na ang pinagtutuonan ko. I can't recognize his expression, it's like what's his seeing on me is not a good thing. Napalunok ako. Napakurap.

"L-let's go." I said as I move my vision's anywhere just to avoid his.

Naghanap ako ng maaaring bitbitin pero nang wala akong mahanap ay tumikhim ako at humarap sa kanya ng matuwid ng hindi siya tinitingnan.

"T-tara." nilagpasan ko siya.

Para akong hinahabol ng sarili kong puso. Mabilis ang hakbang ko para bang gusto ko nang makaalis roon kahit na alam kong susunod at susunod din naman siya dahil magkasama kaming aalis.

Subalit nahigit ng kamay niya ang braso ko kaya mabilis akong napaharap sa kanya.

Pakiramdam ko naputol ang hininga ko. Ang mga mata namin ay magkaharap. Nakakunot ang noo niya at sa tingin nito ay parang nay ipinaparatang siya.