Ostwind Hapishanesi✅️(gxg) TAMAMLANDI

7. Bölüm

Selam güzeller yakışıklılar 😊 Ne diyeyim iyi okumalar 😁😍

****

Gözlerimi açtığımda başımda dikilen kadın doktoru gördüm. Elini alnıma koydu. Gülümsedi.

"İyisin. Ateşin düştü. Serum verdik. İstersen bloğuna geçebilirsin burası biraz dolu olacak salgın var, rahat dinlenemeyebilirsin. Her öğünden sonra tok karnına buraya uğra ilaç vereceğim. Bir de üşüme falan gelirse ya da ateşlendiğini hissedersen hemen haber ver birine, revire gel."

Birkaç kez öksürdüm ve başımı salladım. Konuşmak için sesimi bulamamıştım. Zorladım ve,

"Teşekkür ederim." dedim.

Sesim olduğundan daha kısık çıkmıştı. Yerimde doğrulurken sırtımın ağrısını hala hissediyordum. İki tane ilaç uzatmıştı. İkisini de içtim. Hani öğünlerden sonra gelecektim de ilacı öyle içecektim! Gardiyanları çağırmasını bekledim bir süre. İki dakika sonra iki gardiyanla bloğa gittim.

Yürürken ara ara öksürüyordum. Bloktan içeri girdiğimizde sabah saatleri olduğunu televizyondan gelen sesten anlamıştım. Bir yarışma programı açıktı. Bir iki adını bilmediğim kadın geçmiş olsun dedi onlara teşekkür ettim. Gardiyanlar beni ortak alanın ortasına kadar getirmişti. Bizimkileri gördüğümde aynı anda Hope ile gözlerimiz kesişti. Hope gözlerini ve ağzını kocaman açarak bana gelmeye başladı. Gardiyanlara,

"Teşekkür ederim arkadaşlarımın yanına gideceğim." dedim ve kollarından çıktım.

Onlar giderken Hope bacaklarıma dolanmıştı bile. Hope'a bakmadan önce bizimkilerin masadan kalkıp bize yaklaştığını gördüm.

"Mavişim. Seni çok özledim." diyen Hope'un ağladığını duydum. Eğilip tüm gücümle onu kucağıma aldım.

"Prensesim ben buradayım merak etme. Bir yere gittiğim de yok. Söylemediler mi sana benim geleceğimi yoksa?" dedim. Yanımıza gelmiş olan ekibe sorar gözlerle baktım. Birkaç kez öksürürken Hope'u yere bıraktım.

"Prensesim bu kadar sarılmamız yeter yoksa hastalığım sana da bulaşacak. İyileşince bol bol sarılacağız tamam mı?" dedim ona gülümseyerek.

Carol "Nasılsın Be? İyi misin? Korkuttun bizi." dedi.

"İyiyim Carol merak etmeyin daha iyi hissediyorum." Carol başını sallarken,

Nicky "Gerçekten iyi misin, blok kapısında seni görünce sevinmiştim sonra yüzünü gördüm bembeyazdın biz ne olduğunu anlamadan bayıldın zaten." dedi.

"Bende tam anlamadım ne olduğunu. Oturalım mı biraz?" dedim. Lexi'nin varlığını hissetmemiştim o konuşana kadar. Arkada bir yerde duruyordu. Yine.

"Hayır." dedi hepimiz şaşkınlıkla ona bakıyorduk. Sonra gözlerini kaçırdı ve,

"Yani dinlenmen lazım 2 gün içinde iyileşmiş olamazsın ki hiçte iyileşmiş gibi durmuyorsun." dedi. Masaya yönelirken konuştum.

"Evet iyileşmedim ama yatmakta istemiyorum. Sizi de özlemiş olabilirim. Sadece biraz oturmak istiyorum haydi gelin."

Hepimiz masaya otururken Lexi de yine tam karşıma oturmuştu. Konuşmaya devam ettim.

"Kaç gün kaldım tecritte?"

"10 gün hücrede 2 gün revirde kaldın." dedi Nicky. Gözlerim kocaman açılmıştı.