Ostwind Hapishanesi✅️(gxg) TAMAMLANDI

17. Bölüm

Günaydınlar.   Mutlu Pazarlar.   😊

Bundan sonraki bölümler için minik minik heyecanlanabilirsiniz.😋

İyi okumalar.😊💚

****

Gözlerimi açtığımda yine ona yakındım. Nefesini dinledim, düzenliydi. Uyuyordu. Kafamı yastığımdan kaldırıp sırt üstü yatan Lexi'nin sol göğsünün üstüne koydum. Yüzümü yukarı kaldırdım ve burnumu boynuna gömdüm. O müthiş tatlı kokusunu içime çektim. Uyanıp beni öpmesini istiyordum.

Gerçekten öpmesini istiyordum ama öpmeyecekti. Beni üzmemek için zor duruma sokmamak için uzak duracağını söylemişti sonuçta. Ben yeşil ışık yakana kadar öpmezdi muhtemelen, ki ben de yeşil ışık yakmaya cesaret edemiyordum.

Sağ kolumu beline sardım. Onunla bütün olmayı ister gibi sarıldım. Dünyada son kalan ağaca sarılmış bir koala gibi hissediyordum. Bırakırsam ölecekmiş gibi. Gözlerimi kapatıp o anın keyfini çıkartacaktım.

****

"Ooooooohh yemin ediyorum bunlar olacak ya şu hale bakın. Benim shipim canım shipim. Benim tatlı Bexi'm."

Yeni daldığımı düşündüğüm sırada tekrar uyandım. Yattığım gibiydim şu anda. Lexi'yle sarmaş dolaş. Nicky'nin cümlesine gülümsedim içimden. Ve bekledim.

"Kızım sus yine duyup kızacak Lexi. Uyandıralım haydi. Beccaaa? Uyanın hadi, sayım vakti geliyor."

Carol'ın seslenmesinden sonra Lexi kıpırdanmaya başladı bende yavaşça kendimi geri çektim ama elimden kavradı birisi. Ki tatlı bir serinlik veren ellerin, Lexi olduğunu hemen anlamıştım. Gözlerimi yavaşça açıp ona baktım, o da bana kısa bir bakış attı ve elimi bıraktı doğrulurken.

"Pardon istemeden oldu." bende yavaşça doğruldum.

"Önemli değil."

Kızlar bizi izlerken biz de onları izliyorduk. İkisinin de yüzünde bir sırıtış vardı. Zeyna ise kapıda, kapı gibi bir ifadeyle dikiliyordu.

"Sonunda kalktınız ya, her sabah her sabah sizi uyandırmak da iyice monoton hale geldi." dedi Nicky şakayla.

Kaşlarımı çatıp bu olayı sorguladım.

"Bir dakika ya! Tamam teşekkür ederiz her sabah bizi uyandırdığınız için, ama neden bunu biriniz değil de üçünüz birden yapıyorsunuz onu anlamadım. Hani bizi uyandırmaya değilde baya baya dövmeye falan geliyorsunuz gibi böyle üç kişi."

Kızlar sırıtırken Zeyna arkadan seslendi.

"Ne yapalım Maviş. Merak ediyoruz."

"Neyi?" dedi, bu sefer Lex'iydi soran.

"Neyi olacak. Acaba bu sabah nasıl uyanacaksınız. Uyandıktan sonra ne tepki vereceksiniz. Birbirinizden koşarak kaçacak mısınız, yoksa sarılacak mısınız falan..."

Gözlerimi açtım hafifçe. Sağ olsun pek yardımcı oluyordu Zeyna, kızlara bahsetse benim olayımdan daha az anlaşılırdı yani aramızda bir şeyler olabileceği.

"Ama gelişme var. Artık eskisi gibi uyanır uyanmaz birbirlerinden kaçmıyorlar. Ya da sarılarak uyandıklarında ateşe sarılmış gibi de uzaklaşmıyorlar. Bu da bir ilerleme bence." diyen Carol'dan kaçırdım gözlerimi. Hepsi bizi incelerken, kendimi bir laboratuvarda cam fanus içine kapatılmış deney faresi gibi hissetmiştim.