This Gotta Be Love

Chapter 43

•••***•••

" bes.. " tinawagan ko si Basil. Hindi ko kasi kayang umuwi nang ganito ka sikip ang nararamdaman ko. Hindi ko kayang makita ako ng lolo at lola na ganito.. Ang sakit sakit. Akala ko kaya ko na..

Akala ko lang pala..

" Nasaan ka!"

Ni hindi ata umabot ng kinse minutos, naririnig ko na papalapit na sasakyan ni Basil. Im crying so hard! Ang sakit!! Ganito katindi din ang sakit na nadarama ko noon, ngunit , iba lamang ang dahilan ngayon..

And i guess, my parents knew my pain.. It starts to rain. Umiiyak din ata sa langit ang mga magulang ko. .Dama din ata nila ang hinagpis sa puso ko..

" hey.. "

" Bas- . Anong ginagawa mo dito??"

" basil called me. You're misserable. He can't drive. Im his cousin. Nasa bahay kami kagabi , di nga lang tayo napang-abot. How bad are you?"

" Baste.. " di na ako nagsalita pa nang yakapin ako nito ng mahigpit..

" you're a mess.. ano na bang nangyari sayo?"

" hindi ko alam. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko! "

Naramdaman ko na lang ang higpit ng yakap nito sa akin at ang hinang paghila nito papunta sa kanyang sasakyan. My eyes are blurry. My heart is aching.

Akala ko kaya ko na syang harapin. All these years, i was just pretending to be strong! Niloko ko lang ang sarili ko sa isiping wala na syang halaga sa akin, dahil hanggang ngayon si Matteo pa din!!!

" ano bang balak mong gawin sa buhay mo? Hanggang kailan ka magiging ganyan??" Nasa isang coffee shop kami ngayon. Nagkakape ito habang ako, walang ganang nakatingin lang sa pagkaing nasa harapan ko.

" i dont know. Hindi ko nga alam.. " i shrugged.

" face him! Talk to him!" Then i remembered what Matteo said. im tired of understanding.... Paulit ulit na nanunumbalik sa utak ko ang mga salitang sinabi nito.

And it made me realized one thing ; No matter how deep you thought one's love for you , it gets tired as time passes by without you being able to communicate with each other. Time heal all wounds, yet it can also steal off the love of one person towards you.

" maybe its time to finally cut all ties with him" i told him. Nasa mga tingin nito ang pagdududa.  "Because even the people you least expect to leave you, will still leave you."

" maybe because they're tired of something"

" i dont know. Ang dapat na gawin ko ngayon, ay tuluyan na syang kalimutan"

" do it. Hindi yung sinasabi mo lang.. " napayuko na lang ako sa sinabi nito. nito. Tama nga sya. Parati ko lang kasi sinasabi na , oo kakalimutan ko na sya. Na oo, hindi ko na sya mahal!! But then again, i know deep inside me, im a fucking liar!

" bakit hindi na lang dito sa Baguio gawin ang tour? Bakit sa maynila pa!!" Tanong ko sa department head namin. Ako kasi ang naka-assign na sumama sa isang kurso. Ako ang magiging 'yaya' ng mga to!

" dahil wala naman ang malacanang sa Baguio. " sarkastikong sagot ng isang kasama sa faculty.

" Sarah, dalawang araw lang naman. Then, balik kayo agad dito. " sagot ng Head ulit. " tatlo naman kayo nina Aron at Lian , kaya di ka nag iisa"